Hapishane Kaçkını

26. Bölüm- Benim

Yepyeni bir bölümle karşınızdayıııım!!!! Teşekkürler herkesçiklereeee!!!

İyi okumalar!😂❤️😂❤️

•__•__•__•__•__•__•__•__•__•

Mina'dan♥️

Nefessiz bir şekilde depderin sularda yüzüyordum. Ölü müydüm diri miydim anlayamıyordum?? Kısacık bir zaman diliminde koşuşturarak ay taşı kadar parlak bir kapıya ulaşmaya çalışıyordum. Sadece yapmam gereken bu karanlık ortamdan çıkıp rahatça bir nefes almaktı. Çünkü burada boğazımı sıkan ve benim yaşamamı engelleyen birşeyler vardı. Gizli bir el gibi...

Acaba Azrail benim sonum olarak mı gelmişti?? İşte bunun cevabı pek bilinmeze kaçıyordu...

Zaman feci şekilde daralıyordu benim için... Bir an önce buradan çıkmam gerekiyordu yoksa boğazımda kendini göstermeyen gizli eller beni öldürecekti!

Rüyada gibiydim aslında değildim... Nerede olduğumdan en ufak bir fikrim yoktu! Sanki biri benim beynimi yıkayıp bilinmeyen bir yere atıp gitmişti! Öylesine yabancı ve saflaşmış hissediyordum kendimi!

Yardım eli olacak kimse yoktu! Sadece sürekli sanki biri beni taşıyormuş gibi olan sarsıntı vardı. Bir anda sarsıntı durduğunda olduğum yer tamamen boşluğa dönmüştü ve ben koşmayı bırakmıştım. Başımın yaslandığı yumuşak yer benim için huzur olsada göğsümün üzerindeki sızı çok can acıtıcıydı!

Yüzüm istemsiz buruştuğunda dışarıdan boğukça gelen birtakım sesler duydum.

"Yavaş ol!"

Sesin sahibi bağırıyordu ancak ben bir mırıldanma tarzında duyuyordum. Bilincim kapalı değildi herhalde??

Başımda olduğunu tahmin ettiğim kişi bağıran adama onaylayıcı cevaplar vererek acıyan yere birşeyler yaptı ama ben oluşan acıya dayanamayarak sessizce inledim.

Elimle tuttuğum birşeyi can havliyle sıkarken sinir küpüne dönüp bağıran adam tekrardan devreye girdi. Sanki benim her tepkimde başımda duran adama kızıyordu...

"Uyut onu, canını acıtıyorsun!"

Ses çok tanıdık gelmişti ama beynimi zorlayıp onu bulmak istemiyordum çünkü canım ciddi anlamda acıyordu.

"Anestezi bir iki gün uyutacak ve uyandıktan sonrada acı çekecek. O yüzden uyanıkken ameliyat yaparsam acısını şimdi çeker ve sonraya da birşeyi kalmaz."

Ne konuşuyorlardı bunlar böyle?? Gözlerim kapalı durmakta ısrarcıydı ama ben açmak istiyordum!

Zorladığım halde gözlerim açılmadı. Sesimide çıkaramıyordum sadece mimiklerimi oynatabiliyordum o da acı esnasında...

"O dayanamaz bu acıya, yap şu siktiğimin narkozunu! Uyandıktan sonra yara iyileşecektir, canı şimdiki gibi yanmaz!"

Sert ve soğuk ses tonunu net bir şekilde duyduğum kişinin Bartu olduğunu umuyordum... Sahi ne olmuştu bana?? Neden uyuyordum ben?

"Pekala sen nasıl istersen..."

Başımdaki adamın onaylamasıyla birkaç hışırtı sesi duydum. Allahım başıma kötü işler mi gelecekti yoksa??

Başımın okşandığını hissettiğimde içimden ılık birşeyler aktı. Kulağımın dibinde eşsiz sesiyle fısıldayan Bartu beni her zaman ki gibi derinden etkilemişti.

"Şimdi uyuyacaksın, uyandıktan sonra görüşeceğiz ufaklık." dedikten sonra yanağıma burnunu sürttü hafifçe ve benim kalbimin daha hızlı atmasına sebep oldu.