Hapishane Kaçkını

47. Bölüm- Foya

Herkese selamlar millet!!!

Bölüm geldi sıcak sıcak!!!

İyi okumalar hepinize!!!

İthaflar----

❄beyza5958 ❄️💛
❄Elifottttt ❄️💛
❄baysalhatice6 ❄️ 💛
❄durusjsj16   ❄️ 💛
❄️NRSN_5252 ❄️💛
❄️gatfulltbibliotek ❄️💛
❄️Iswathawk ❄️💛
❄gunce1234567 ❄💛
❄BerdaVural ❄️💛
❄️ilkimzeynep❄️💛
❄️kdrsrt110 ❄️💛
❄️elifvinim34 ❄️💛

§.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.§

Bartu'dan❄️

Kucağımda uyuyan Mina'nın varlığı beni rahatlatmıştı. Onu hiç bulamayacağım sanmıştım ama sonuç olarak bulduğum için rahattım. Kaan kapıyı çaldığında onun hala Farah'ın yerimizi söylediğinden haberinin olmadığını farkettim. Sinirle soluyarak içerideki sürtüğe ne yapacağımı düşünmeye başlamıştım. Onun hakkından gelmem lazımdı ama öncelikle bagajdaki pezevenklerle yüzleştirecektim onu... Biraz haberim yokmuş gibi davranıp paçalarının tutuşma anını izlemek istiyordum.

Mina'yı da uyandıktan sonra oyunu devam ettirmesi için öğütlesem iyi olacaktı... Yoksa Farah'a gelişigüzel dalacağından emindim...

Kapıyı Bora açtığında merakla bize baktı ve ardından da kucağımda uyuyan Mina yı görerek rahatladı. Gülümseyerek kenara çekildiğinde içeri girdim ve omzumun üstünden onlara bakıp "Bagajdaki piçleri bodruma götürüp bağlayın, icabına sonra bakacağım ben..." dedim soğukça mırıldanarak.

Bora gözlerini kocaman açarak Kaan'a baktı ve "Yakaladınız mı onları? Kimmiş kaçıranlar?" dediğinde ben yürümeye başlamıştım. Kaan'da durumu Bora'ya izah ediyordu...

Farah salon kapısında göründüğünde kucağımda Mina'yı görmüştü ve yüzü donakalmıştı. Beklemiyordu anlaşılan...

Onunla hiç muhattap olmadan arka odaya gittim ve kapıyı kapatarak Mina'yı yatağa yatırdım. Yorganı üstüne örttüğümde böylesine yorgun düşmesinin hiç hoşuma gitmediğini farkettim. Başının üstünde küçük yaradan sızan kanını durdurmuş olduğumuz bezi aldım ve önüne düşen saçları geriye itekledim.

Ah... Seni benden almak hiçte öyle sandıkları kadar kolay değil ufaklığım... Sen benimsin ve ben seni hiç kimseye vermem...

Yatağa usulca yatarak yüzüne doğru eğildim ve dudaklarımı alnına bastırdım. Kokusunu kokladığımda bu eşsiz çiçek kokusuna hiçbir zaman doyamayacağımı farkettim.

"Yanındayım ufaklık... Yine senin yanındayım..."

Fısıltımla birlikte hafifçe kıpırdanmıştı. İçim bir garip olurken onu öpmek istediğimi farkettim ama kendimi tutmayıda başarmıştım. Ah... Beni uyurken bile delirtebiliyordu!