Hapishane Kaçkını

55. Bölüm- Alınma

Herkese kucak dolusu selamlar!!!
Sizleri çooookkkkk seviyorum!!!

~~~~~~~İyi Okumalar~~~~~~~

Mina'dan🎈

Bazen hayat hepimize okkalı tarafıyla vuruyordu. Bazense iyi niyetine denk gelip bizi serbest bırakıyordu. Nedense ben hep okkalının daniskasını yemiştim bu zamana kadar!

Nedendi inanın bilmiyordum...

Gözlerimi ayna sayesinde baktığım yaradan ayırıp elimde tuttuğum bol tişörtü giydim. Yaram iyiydi ama dikişlerin birazı düştüyse de diğerleri hala duruyordu. Bu yüzden herhalukarda dikkatli olmam gerekiyordu.

Saçlarımı düzgün bir ev topuzu yapıp derin bir nefes aldım. Bu evde benim haricimde bir kız daha vardı ve bu benim canımı sıkıyordu!

Çabuk iyileşsem ve o da gitse hiç fena olmazdı!

Ama kendimde olmalıydım. Bartu'yla olan atışmalarının yanı sıra bakışmalarını da kendi gururuma yediremiyordum! O benimdi ve ona hiç kimse bakamazdı!

Yüzüme düz ifademi takınarak banyodan çıktım. Salona usul usul giderek yarama dikkat ederekten boş bir yer bulmaya çalıştım kendime. Bartu'nun oturduğu yeri gördüğümde ise kan beynime sıçramıştı resmen!

Nasıl ya?

O kızın yanına nasıl otururdu?!

Of delireceğim şimdi!

Sakin ol Mina... Sakin ol... Katil olmak için çok gençsin.

Pislik Bartu!

Kendime hakim olmaya çalışaraktan onların karşılarındaki boş bulduğum koltuğa oturdum. Yanımda Kaan vardı ve onun yanına oturduğum için Bartu'nun bedeni gerilmişti. Bence gerilmesine hiç gerek yoktu çünkü kendisi o doktor hanımefendinin yanına oturmuştu!

Ellerimi kimseye çaktırmadan yumruk yaptığımda tırnaklarım avuç içime batmıştı. Bora mutfaktan çıkıp elindeki kahve bardağıyla geldiğinde hepimize göz gezdirdi.

"Kayın biriniz, yer kalmamış bana." dediğinde ben Kaan'a doğru kaydım ve diğer boşta kalan yanıma elimi hafifçe vurdum.

"Gel Bora."

Bora gülümseyerek gelip yanıma oturduğunda Kaan'la ikisinin arasında oturmam Bartu'yu çileden çıkarmışa benziyordu. Çünkü hareketleri bana bunu anımsatıyordu.

"Mina yanıma gelip otursan iyi edersin."

Ses tonu soğuk ve gayet ciddiydi. Kolum Kaan'ın koluna değiyordu ve Bartu gözlerini arada bir kolumuza çeviriyordu.

Ona kaşlarımı hafifçe çatarak düz bir ifadeyle baktım. Kendisi de kalkıp benim yerime otursa hiç fena olmazdı!

"Yer değiştirelim o zaman?"

Önerime karşılık çenesini dikleştirdi ve gergin olan ortamı daha da germek için çaba sarfetti. Cidden tek amacı bu gibi duruyordu!

"Sen daha iyileşmedin, bence odaya git ve dinlen."

Koltuğa sırtımı daha çok yaslayıp "Günlerdir dinleniyorum ve yaramda iyileşmiş. Bu yüzden gerek yok." dediğimde adını unuttuğum doktor hanım bana gözlerini dikti.