SEVDAM BİR ATEŞ

TANITIM

Her gece ağırladığı kabuslarına bir kez daha kucak açmıştı adam.. Silahtan çıkan kurşun tek bir hedefi buluyordu her zaman..

Annesinin kalbini..

Tek farkı vardı gördüğü kabusun yaşadıklarından..

Bu sefer silah onun elindeydi!

Hedef ise belliydi!

Füsun!

Hayatını değiştirmeye yemin eden kadın..

Kendi cehenneminde yakmayı göze alamayacak kadar bağlandığı kadın!

Açılan kapıdan korkulu gözlerini, adamın vazgeçmişliğin bütün hissini veren gözleriyle buluşturdu. Bedenini saran merakıyla adama yaklaştığı sırada, adamın kendisine elini kaldırmasıyla bir adım daha atamadı..

"Git kadın! Benim rüzgarım sert eser!

Kırmadan, yıkmadan, incitmeden git!

Seni yoluma katmadan git!

Yüreğindeki sevdanın renklerini yok etmeme izin verme!

Çünkü ben buna değmeyecek bir adamım!"

Kadının duymayı beklediği cümleler değildi bunlar.. Duyduklarıyla ağlaması gerekmez miydi? Kırılmış mıydı? Veyahut içinden bir şeyler kopması gerekmez miydi? Neden sadece öfke hissediyordu?

İçinde yanan alevin harlamasıyla bir adım daha yaklaştı adama..

Korkusuzdu..

Cesurdu..

Aşıktı..

Belki de ilk kez bu kadar cesaretli hissediyordu deli gibi çarpan yüreğini..

Diktiği gözlerini saniye ayırmadan dilindeki silahını ateşledi.. Kurşun adrese hiç gerek duymadan hedefi on ikiden vurdu!

"Sevdanın rengi olmaz adam!

Sevda dediğin zoru sever! Adamın soluğunu keser! Kor ateşlerinde usul usul yakar, kavurur, en sonunda ciğerini söker atar!

Diyeceğim o ki, sevdanın ateşi vardır adam!

Ve sana yemin olsun Berdan Özçakır!

O ateşte, benimle birlikte yanacaksın!"

^-^ Evetttt değerli okurlarımın istekleri üzerine 3. Hikayemizi hayırlısıyla yayınlamış bulunuyorum.. :)

O güzel desteklerinizi esirgemezsiniz inşallah.. Hikaye "Sevda Vurgunu" final olduktan sonra başlayacaktır..

Sonunu bildiğimiz bir hikaye sıkıcı olur diye düşünmeyin lütfen.. Bütün ön yargıları rafa kaldırın ve benim gibi sabırsızlıkla bekleyin.. :))

Eh ne diyelim.. Durmak yok, yola devam! 🖒