Μοιραία Γνωριμία!

5. Βοήθεια!

Ζωή!

Φτάσαμε στην καφετέρια και μπήκαμε μαζί μέσα. Κάθισαν σε ένα μικρό τραπεζάκι για να με έχει πιο κοντά του και παραγγείλαμε τους καφέδες μας. Στην αρχή ένιωθα μια αμηχανία , αλλά μετά εκείνος μου κράτησε το χέρι, όπως το είχα πάνω στο πόδι μου και το έφερε πάνω στο δικό του. Το χάιδευε τρυφερά ενώ παράλληλα με κοιτούσε.

"Πως σου φαίνεται εδώ;" με ρώτησε για να με κάνει να αισθανθώ πιο άνετα.

"Είναι πολύ όμορφα και ζεστά."Του απάντησα εγώ σύντομα.

"Χαίρομαι πολύ που σου αρέσει. Το μπαρ ανήκει στον πατέρα σου; ρωτάω γιατί πριν μου είπες πως είναι οικογενειακό."

"Το είχε μαζί με τον θείο μου. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου σκοτώθηκαν σε ένα τροχαίο πριν λίγους μήνες και εγώ για να μην υποχρεώνομαι στον θείο μου συνέχεια του ζήτησα να δουλέψω στο μαγαζί." Του είπα με λίγο βουρκωμένα μάτια.

"Ζωή δεν το ήξερα και δεν ήθελα να φανώ αδιάκριτος. Συγνώμη για την ερώτηση που σου έκανα. Δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω."

"Όχι Μάνο. Δεν φταις εσύ. Που να το ξέρεις έτσι και αλλιώς;" του είπα και του χαμογέλασα αμέσως καθώς τα δάκρυά μου άρχισαν να υποχωρούν πολύ βιαστικά. Ευτυχώς δηλαδή.

"Το όνομά μου ακούγεται τόσο υπέροχο από αυτά τα απίστευτα χείλη σου." Μου είπε και με έκανε να κοκκινήσω. "Είσαι πανέμορφη, γλυκιά και ντροπαλή. Μου αρέσεις πολύ Ζωή. Είσαι ότι έψαχνα να βρω στην ζωή μου." Μου είπε εκείνος κοιτώντας με στα μάτια και φτάνοντας πολύ κοντά στα χείλη μου.

Εγώ είχα κλείσει τα μάτια μου όπως και αυτός και αφέθηκα στο φιλί του. Ήταν τόσο απαλό και τρυφερό που έκρυβε τόσο πάθος και που έκανε την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά.

"Θέλω να φιλάω αυτά τα χείλη συνέχεια. " μου είπε έχοντας το χέρι του στο μάγουλό μου και το δικό μου  το σακάκι του ελαφρά. "Ζωή θα με αφήσεις να σε γνωρίσω καλύτερα," με ρώτησε με μάτια μικρού παιδιού.

Του φίλησα τα χείλη πολύ απαλά για να του δώσω την απάντησή μου. Το χέρι μου άγγιξε το σώμα του και κατάλαβα πως είναι αρκετά γυμνασμένος χωρίς καν να το δω. Ακόμα και πάνω απο την εφαρμόστη μπλούζα του.

"Αυτό να το πάρω ως ναι δηλαδή;"Με ρώτησε αν και το ήξερε είδη.

"Ναι." Του είπα  και αυτός μου χαμογέλασε διάπλατα.

"Λοιπόν πες μου κάτι για σένα."

"Τι θες να μάθεις;"

"Ας πούμε σπουδάζεις κάτι; ή μόνο στο μπαρ δουλεύεις;"