Μοιραία Γνωριμία!

23. Πειρασμός!

Ζωή!

"Τι πράγμα; δεν το πιστεύω. Φύγε από εδώ. Φύγε." Του είπα έξαλλη και σοκαρισμένη πάνω από όλα με αυτό που άκουσε.

"Ζωή είσαι καλά;"

"Μην τολμήσεις να με πλησιάσεις. Φύγε." Συνέχισα να του φωνάζω.

Ήταν ολοφάνερο πως δεν τον ήθελε δίπλα μου μετά την αποκάλυψη και τι περίμενε δηλαδή;  πως θα τον συγχωρούσα μετά από εικοσιτρία χρόνια που με είχαν φλομώσει στο ψέμα; είχα κάτι άλλο στο μυαλό μου ως οικογένεια. Γιατί να το μάθω τώρα; Τώρα δεν έπρεπε να το μάθω. Ποτέ δεν έπρεπε.

Ο θείος μου και βασικά πλέον ο πατέρας μου τηλεφώνησε στον Μάνο να επιστρέψει στο σπίτι.

"Κ. Ιωάννου δεν μπορώ να φύγω από το μαγαζί εκτός αν η Ζωή δεν είναι καλά. Μην μου πείτε πως χειροτέρεψε..."

"Όχι είναι καλά απλά καλύτερα να μείνεις μαζί της εσύ. Δεν πειράζει να φύγεις από το μαγαζί. Έλα όσο πιο γρήγορα μπορείς." Του είπε στο τηλέφωνο και ο Μάνος ήταν στο σπίτι μέσα σε δέκα λεπτά.

"Πως είναι η Ζωή;" Τον ρώτησε αναστατωμένος μόλις μπήκε στο σπίτι.

"Είναι λίγο αναστατωμένη, αλλά καλά. Δεν θέλει να μείνω εγώ μόνο εσύ μπορείς να μείνεις μαζί της."

"Πείτε μου ότι δεν της αποκαλύψατε την αλήθεια; δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να το μάθει. Ακόμα δεν ξύπνησε και η κατάστασή της ακόμα δεν έχει σταθεροποιηθεί πλήρως."

"Δεν γνώριζα πώς είχε ξυπνήσει από το κώμα που ήταν."

"Τέλος πάντων. Ηρεμήστε τώρα και βλέπουμε τι θα κάνουμε. Της ήρθε λίγο ξαφνικό όλο αυτό. Έχει καλή ψυχή και είμαι σίγουρος πως κάποια στιγμή θα θελήσει να σας ακούσει." Του είπε ο Μάνος για να τον ηρεμήσει και ύστερα ήρθε να με δει. "Κορίτσι μου γιατί κλαις;" με ρώτησε και κάθισε δίπλα μου.

"Μάνο αυτός που νόμιζα για θείο μου  είναι πατέρας μου. Δεν μπορώ να πιστέψω όλα αυτά τα ψέματα τόσο καιρό."

"Έλα ηρέμησε τώρα Ζωή. Δεν σου κάνει καλό. Ας το συζητήσουμε άλλη φορά αυτό το θέμα. Μην με ανησυχείς και έμενα. Δεν ξέρεις πόσο τρόμαξα όταν μου τηλεφώνησε ο θείος σου."

"Συγνώμη το ήξερες αυτό;" τον ρώτησα εξαιτίας της στάσης του. Δεν εξεπλάγην καθόλου με αυτό που άκουσε.

"Ναι." Μου είπε με βαριά φωνή. " τον άκουσα μια μέρα που σου μιλούσε στο νοσοκομείο. Αλλά μην θυμώνεις Ζωής, θα στο έλεγα. Αλλά μόλις έγινες καλά. Δεν ήθελα να σε ταράξω και με αυτό."