Capítulo 21

1.5K 143 14
                                    

-¿Ya lo arreglaron? -dijo Sam entrando a la cocina, unos minutos después.
-Sí -dije abriendo una cerveza.
-¡Genial! -sonrió- ¿Y dónde está Cas?
-No lo sé -me senté junto al ordenador y mi hermano me miró sorprendido.
-¿Cómo que no sabes?
-¿Por qué diablos debería saberlo? -Sam me miró confundido.
-A ver, habéis vuelto.. ¿no? - dijo despacio, sentándose al lado mía.
-Somos familia. ¿Cómo pretendes que salgamos?

 ¿Cómo pretendes que salgamos?

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

-Que..¿qué?
-No sé por qué te sorprendes, si tú mismo me lo has dicho varias veces -seguía sin apartar la mirada del ordenador.

¿qué? -No sé por qué te sorprendes, si tú mismo me lo has dicho varias veces -seguía sin apartar la mirada del ordenador

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

-Pero no ese tipo de familia.
-Familia es familia. Y no se sale con la familia. Punto.
-Dean, no puedes hacer esto. No pueden dejarlo como si nada.
-No lo hemos "dejado" como si nada porque nunca hubo nada, Sam. Así que si yo puedo olvidarlo tú también.
-¿De verdad piensas que puedes olvidarlo así como así?
-Sí, y ya lo he hecho.

-¿De verdad piensas que puedes olvidarlo así como así?-Sí, y ya lo he hecho

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

-No, no puedes quedarte así como si nada, debes luchar por él..
-Sam, todo esto fue un error ¿vale? Él tiene razón, es mejor así.
-¡No quieras ocultar la realidad Dean!

-¡Familia! ¡Eso es real! -lo corté antes de que siga- Así que olvídate de todo lo que ha pasado como intento hacer yo, ¿vale?-¡No entiendo por qué diablos siempre haces lo mismo! ¿Por qué dejas ir a las personas que amas?-No voy a obligar a nadie ...

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

-¡Familia! ¡Eso es real! -lo corté antes de que siga- Así que olvídate de todo lo que ha pasado como intento hacer yo, ¿vale?
-¡No entiendo por qué diablos siempre haces lo mismo! ¿Por qué dejas ir a las personas que amas?
-No voy a obligar a nadie a permanecer a mi lado, cuando no quieren, Sam.
-¡Pero este no es el caso! Él si quiere estar a tu lado. ¿O no te das cuenta de que sólo tiene miedo de que te hagan daño?
-Si quisiera estar a mi lado jamás se hubiera ido.
-Tiene miedo por ti, Dean.. Entiéndelo..
-¿Y yo qué, Sam? ¿A mi quién me entiende? Porque yo también tenía miedo por él, pero yo estaba dispuesto a luchar. ¡Se suponía que lucharíamos juntos, joder!
-¡Yo te entiendo, Dean! ¡Y mejor que nadie! Yo también he dejado ir a gente que quiero para no hacerles daño, ¡Voy a dejar a Jessica porque no quiero que le pase lo mismo que le pasó a..! -calló de repente. Sé perfectamente a quién se refería, y hasta ahora no me había dado cuenta de que se llamaban igual: Jessica Moore.
-Sam.. no sabía que..
-No importa, Dean.
-¡Dios, claro que importa! Siento haber sido tan gilipollas y no haberme dado cuenta de que también estás mal, Sammy.
-Quiero a Jessica y.. pensar en que tengo que dejarla me destroza.. pero es lo mejor para ella. Ella no conoce este mundo Dean, y prefiero que no lo conozca. Pero tú y Cas, ustedes dos no..

-¡Cas es familia! Así que deja de decir que debemos estar juntos

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

-¡Cas es familia! Así que deja de decir que debemos estar juntos.
-¡No maldita sea! ¡Ustedes nacieron en este maldito mundo, se enfrentaron a cosas que otros ni siquiera pueden imaginar! ¿Acaso no crees que Cas está haciendo lo mismo que yo haré con Jessica?
Bajé la mirada sin decir nada. No sé ni qué mierda pensar, quizás.. quizás tenga razón.. no, no sé..
-Dean.. -continuó mi hermano- Tú nunca necesitaste que te protejan.. -lo miré- Demuéstrale eso a Cas, demuéstrale que no tienes miedo porque, ustedes dos juntos, pueden con todo..
Sam me miraba con tristeza y a mi me entraban profundamente sus palabras. En ese instante pasaban mil cosas por mi mente. Sentía que iba a explotarme la cabeza. Necesitaba beber algo ya.
-Mira, Sammy.. -dije pasándome una mano por la cara- no quiero seguir hablando de esto, ¿vale? -saliendo de la cocina.
-¿A dónde vas?
-No sé, por ahí a tomarme algo. Necesito no pensar en nada ahora.
Apretó los labios descontento y asintió.
..¿Quieres venir?
-No, no. Voy a.. mirar un par de cosas..y eso -asentí y me fui.

DestielNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ