The Atama Effect

Chapter 29:

"Ayos na ba mga gamit mo, Akemi?"

Tumingala ako para tignan ang nagsalita sa may pintuan ng dorm namin.

"Papa!" Tumakbo ako papunta sakaniya saka siya niyakap, "pasok po kayo, Papa."

Hinila ko siya papunta sa sofa sa aming kwarto at iginiyang umupo habang nag-aayos ako ng gamit.

"How long will you be on France?"

I shrugged, "kapag po nagawa na namin yung mission, Papa, uuwi na po kaagad kami." I smiled at him.

He sighed, "Great. Your mission's too hard for your age, but I know you can do it. You six are a part of Atama, after all." He, then, snickered.

"Thank you, Papa." Sagot ko sabay ng pagsara ng maleta na aking dadalhin sa mission.

**

"Akane, anong oras na?" Tanong ko kay Akane habang naglalakad kami papunta sa pusod ng gubat. Doon kasi naghihintay samin sina Miss Reina na maghahatid samin sa France. Em so excited!

But, I got this odd feeling na parang may nakalimutan ako..

"2:30 palang, Akemi. Why?" Umiling naman kaagad ako bilang sagot saka lumingon sa likuran.

"May hinahanap ka ba, Akemi?" Napatigagal ako sa pabiglang tanong ni Ken.

Napatingin ako sakaniya at saka ko lang narealize na nakatingin pala silang lahat sakin. Si Riye at Akane pati si Reiji nagtataka. Si Ken naman mukhang nanghihingi ng sagot habang yung mukha ni Hiro... uhm.. nevermind. :)

Umiling nalang ulit ako, "w-wala." I smiled at them, "let's go na."

They all shrugged while I glanced at the back for the last time saka kami nagsimulang maglakad ulit.

"Are you waiting for your shinigami guy?"

Lahat kami napatigil sa biglaang pagsalita ni Hiro. Pero, ni hindi niya man lang kami dinadapuan ng kahit katiting na tingin at nagpapatuloy lang siya sa paglalakad.

"A-Ano?"

"You're expecting Darwin, aren't you?"

"N-No." I blunted.

What makes him think I am expecting Darwin to come here?

"What makes you think, dude?" Biglaang tanong ni Ken.

"You bet." Hiro shrugged after. Then, we continue to walk.

"Rainie!"

Sabay-sabay kaming napalingon at napatigil sa nagsalita.

Sabi na, e! May naiwan ako!

I ran towards the person who called me.

Iniabot niya sa akin yung favorite jacket ko saka ako niyakap at pinaulanan ng halik sa ulo.

"Thank you, Mama."

"Napansin ko kasi iyan nung nagpunta ako sa kwarto niyo para ayusin ang mga naiwan niyong gamit." She smiled at me.

"Thanks, Ma."

She nodded, "careful, Rainie. You and Hiro." He pats my head before going back.

Ngayon, hinabol ko naman sila na ngayon ay medyo malayo-layo na sa akin.

"Bilis niyo naman." I commented nang makalapit ako sakanila.

"It was Mom." Napalingon ako kay Hiro nang magsalita siya. He glanced at me then raised his brow, "right?"

My forehead creased in confusion. Bakit kailangan niya pang itanong? But I still nodded as an answer.

"Kids, come on!" Narinig kong tawag sa amin ni Miss Reina.