အပိုင်း{၅}

6.3K 830 119
                                    

ကျွန်တော် သူ့ကို အချိန်တိုင်း သတိရနေသည်
ဟုတော့...အကဲပိုပို မပြောလိုပါ...😔
သို့သော် သတိမရသည့် နေ့ရက်လည်း မရှိ...

နွေရာသီ၏ အစောပိုင်း ရက်သတ္တပတ်များတွင်
ကျွန်တော်တို့ မိသားစု...ကမ်းခြေသို့...
အပန်းဖြေခရီးထွက်ကြသည်...
ထိုမှ ပြန်လာပြီးနောက်...သုံးရက်သာခြားပြီး...Appa၏ အမေ...အဘွားရှိရာ ဂမ်ဝန်ဒို...သို့ Hyungနှင့်အတူသွားနေရပြန်သည်...

ဒါနှင့် ပက်သက်ပြီး ကျွန်တော့်မှာ ပြဿနာ
အနည်းငယ်ရှိသည်...

အဘိုးအဘွား၏ အချစ်ကို ခံယူရသည်က
တော့...ကောင်းပါ၏...
သို့သော် သူတို့နှင့် ရက်အတန်ကြာ အတူနေဖို့ကတော့...ပျင်းရိငြီးငွေ့ဖွယ်အတိ...😣

သူတို့ကြည့်သော တီဗီအစီအစဉ်များကို
ကျွန်တော်က မကြည့်ချင်...အလွန်အင်မတန်မှ
ပျင်းဖို့ကောင်းပြီး ဒိတ်အောက်လွန်းသည်ဟု ခံစားရသည်...

ကျွန်တော် ကြည့်ချင်သော အစီအစဉ်များကို
သူတို့က အငယ်ဆုံးလေးမို့ ဦးစားပေး
ငယ်လေးသဘော ဟုဆိုကာ ပေးတော့ကြည့်ပါ၏...

သို့သော် ဝေဖန်သံများကို မခံစားနိုင်သဖြင့်
ကျွန်တော် တီဗီရှေ့မှ ခေါင်းငုံ့ ထလာရသည်
ချည်း...😫

နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်တော့်မှာ mp3လေးနှင့်သာ ပိန်တိန်လိမ်တိန် အဖော်ပြုနေရသည်...😞

နောက်ပြီး...ကျွန်တော် ရယ်သောဟာသများကို သူတို့နားမလည်...တစ်ခါတစ်ခါ ပြန်ရှင်းပြရင်း
ကျွန်တော်ပါ ဘာကြောင့်ရယ်မိမှန်း မသိတော့သည်မျိုးက ခဏခဏဖြစ်သည်...😥

ထို့ပြင် ကျွန်တော်နှင့် မတည့်သည်က
ဘွားတို့ ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင်...အစချီ...
ပုံပြင်မဟုတ်သော ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက
ဇာတ်လမ်းများ...😕

ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ ကျွန်တော် ဘယ်အချိန်
်ပြောပြော...စိတ်ဝင်တစား နားထောင်ပါသည်...သို့သော် နောက်ပိုင်း အသက်နှင့်
ကြားရသည့်အကြိမ်အရေအတွက် တိုက်ရိုက်
အချိုးကျပြီး တိုးသထက်တိုးလာတော့
ကျွန်တော် နားထောင်ရင်း မျက်ဖြူဆိုက်ချင်လာ
သည်...😰😷

လူသားတစ်ယောက်ကို ချစ်မိခြင်းWhere stories live. Discover now