Εκδίκηση

Κεφάλαιο 08

«Λοιπόν; Τι ήταν αυτό το τόσο σημαντικό που έπρεπε να μου πεις εδώ πέρα;» Τον ρώτησα. Από τότε που ήρθα, ήταν απόμακρος. Όταν πήγα να τον φιλήσω, απομακρύνθηκε έτσι τον φίλησα απλώς στο μάγουλο.

«Κάθισε.Θέλω να πούμε κάποια πράγματα.» Η φωνή του σοβαρή.

«Τι έγινε; Με τρομάζεις.» Του είπα.

«Τα πράγματα δυσκόλεψαν Έμιλι. Ξέρεις πως στην οργάνωση όλοι αμφισβητούν τα λόγια μου. Ίσως έφτασε η στιγμή να τα παρατήσω.» Είπε παρατηρώντας τους όμορφους καταρράκτες.

«Γιατί να τα παρατήσεις; Αν τους πείσεις όλους θα σε εμπιστευτούν, κατά βάθος όλοι σε σέβονται.» Απάντησα.

«Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, Έμιλι. Ο βασιλιάς έχει άλλα σχέδια στο μυαλό του και για πρώτη φορά δεν μπορώ να τον υπακούσω, αν και δεν το ξέρει.» Είπε.

«Τι σχέδια;» Τον ρώτησα.

Γύρισε το κεφάλι του δεξιά και αριστερά, να εξετάσει το χώρο. Δείχνει τόσο ανήσυχος. Πρώτη φορά τον βλέπω σε αυτή την κατάσταση. «Ορέστη, τι κοιτάς;»

«Σσσς, κάνε λίγη ησυχία.» Γύρισε το κεφάλι του δεξιά και συγκεντρώθηκε στην ακοή του.

«Έμιλι είναι επικίνδυνα εκεί έξω, γι'αυτό σε έφερα εδώ. Δεν μπορεί να μας ακούσει κάποιος.» Είπε.

«Ορέστη, τι σχέδια έχει ο βασιλιάς;» Τον πίεσα, μήπως μάθω κάτι παραπάνω.

«Θέλει να παραιτηθώ και να αναλάβεις εσύ. Θα γίνει ψηφοφορία βέβαια, αλλά προσπάθησα να πείσω να μην μπει άλλος στην υποψηφιότητα.» Είπε.

Στη φράση 'αναλάβεις εσύ', πάγωσα. Οι κόρες των μελί ματιών μου, πιο μεγάλες από ποτέ.

«Τι; Εμένα; Από πού κι ως πού εμένα; Ένα μήνα είμαι στην ομάδα και δηλαδή, γιατί να πείσεις τους άλλους να μην βάλουν υποψηφιότητα; Ή-ή-ήθελες να, να βγω;» Άρχισα να τραυλίζω. Ω Θεέ μου! Δεν είμαι προετοιμασμένη για αυτό.

«Έτσι μου είπε να κάνω! Δεν μπορούσα να του φέρω αντίρρηση! Θα, θα με.. Θα με σκότωνε.» Έκλεισε τα μάτια του.

«Και τότε γιατί μου μιλάς για αυτό. Αφού θα σε σκοτώσει αν το μάθει.» Του είπα.

«Γιατί δεν μπορώ να σε βλέπω να καταστρέφεσαι! Δεν μπορώ να το αφήσω έτσι!» Φώναξε.