Εκδίκηση

Κεφάλαιο 26

2 ημέρες πριν την δίκη του Σαμ

Όλα πλέον είχαν ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου. Τέρμα τα ψέματα πια. Με την Έμιλι μιλούσαμε κάθε μέρα για το ποια θα ήταν η επόμενη μας κίνηση. Πέραν από τους φίλους μας κανείς δεν ήξερε πως είμαστε πάλι μαζί. Τα βράδια που κοιμόμουν κρυφά σπίτι της, θα την έβρισκα είτε να κλαίει, είτε να παραμιλάει στον ύπνο της. Τις περισσότερες φορές δεν μπορούσε καν να κοιμηθεί από τους εφιάλτες.

Η Μαρίσσα και ο Lee προσπαθούσαν να καταλάβουν όλα όσα είχαν μάθει. Υπήρξαν περιπτώσεις που είχα πιάσει την Μαρίσσα να κλείνεται στο μπάνιο και να κλαίει όσο χαμηλόφωνα μπορούσε. Ο Βασίλης, από την άλλη, ήταν ο μοναδικός που έκανε σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα. Αυτό ήταν που με ανησυχούσε περισσότερο απ'όλα. Προσπάθησα πολλές φορές να τον κάνω να μου μιλήσει, αλλά εκείνος θα άλλαζε κατευθείαν κουβέντα.

Με τις μέρες να φεύγουν, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι πλησίαζε και η ημέρα της δίκης μου. Βρισκόμασταν σχεδόν κάθε μέρα με τον Θόρν και με ρωτούσε κάθε φορά όλο και πιο δύσκολες ερωτήσεις. Ξέρω ότι με αυτό τον τρόπο με βοηθάει να είμαι προετοιμασμένος, αλλά μόνο και μόνο στην ιδέα ότι αυτά κατά πάσα πιθανότητα υποθούν στο δικαστήριο με έκαναν να βρίσκομαι τις περισσότερες φορές στα πρόθυρα κρίσεως πανικού.

Όσο για τον Ορέστη, κανείς δεν είχε νέα του από τότε που έφυγε. Η Έμιλι ανησυχούσε μήπως του συμβεί κάτι κακό, όμως εγώ δεν μπορούσα παρά να έχω τις αμφιβολίες μου. Δεν μπορώ να δεχτώ πως από τη μία στιγμή στην άλλη αποφάσισε να μας βοηθήσει, όσο κι αν ήθελα να το πιστέψω μέσα μου. Η Έμιλι ρωτούσε συνέχεια τον Θοδωρή αν είχε νέα του και πάντα βρισκόντουσαν το βράδυ μήπως και μάθουν κάτι παραπάνω. Τώρα τελευταία είχε πολλές συναντήσεις και με την Άννα, την οποία δεν εμπιστευόμουν καθόλου αλλά αφού φαίνεται ότι προστατεύει την Έμιλι δεν μπορούσα να πω κάτι άλλο.

«Σαμ!;» Η Έμιλι έτρεξε προς το μέρος μου, την περίμενα στο μικρό δασάκι όπου είχαμε πει ότι θα βρεθούμε.

Τι έγινε αυτή τη φορά;

«Τι έγι-»

«Με διώξανε από την Κασσιόπη» αναφώνησε αναστατωμένη.

«Πώς; Δεν πιστεύω να έμαθαν για εμ-»

«Όχι, όχι κράτησε την υπόσχεσή του ο Ορέστης» μου χαμογέλασε για λίγο και σταμάτησε, «απλά δεν μπορώ να καταλάβω»