Εκδίκηση

Κεφάλαιο 19

Η ζωή είναι το φύλλο που σου δίνεται στα χέρια και εσύ είσαι υπεύθυνος για το τι χρώμα θα βάλεις στη ζωγραφιά σου. Μπορείς να ζωγραφίσεις ότι θέλεις, αλλά μετά δύσκολα το σβήνεις...

Έτσι ένιωσα όταν είδα το επίσημο χαρτί. Όταν διάβασα λέξη λέξη το περιεχόμενό του. Όταν ξαφνικά συνειδητοποίησα πως το πεπρωμένο παίζει πολύ βρώμικα παιχνίδια.

«Τι γράφει;». Ρώτησε ανήσυχη η Μαρίσσα.

«Τίποτα». Το πέταξα στο τραπέζι και πήρα τα κλειδιά μου. «Μη με περιμένεις». Της είπα αγνοώντας τις φωνές της. Έβαλα μπρος τη μηχανή και κίνησα για το μόνο μέρος που αυτή τη στιγμή μπορεί να με κάνει να ξεχάσω. Αφού χαιρέτησα τον άντρα που βρισκόταν έξω από την πόρτα, μπήκα μέσα στο μπαρ και κάθισα στο γνωστό τραπέζι στη γωνία.

«Πάλι εδώ;». Με ρώτησε η σερβιτόρα χαμογελώντας.

«Διπλό ουίσκι-»

«Σκέτο, ξέρω». Είπε και έφυγε προς τον μπάρμαν, μετά από λίγο, επέστρεψε με το ποτήρι στο δίσκο.

«Δεν κάνει καλό να πίνεις τόσο πολύ». Μου είπε, καθώς εγώ έσβηνα το τσιγάρο.

«Κι άλλα δεν κάνουν καλό, αλλά δεν τα αποφεύγουμε»

«Τι σου συνέβη;». Με ρώτησε.

«Δεν έχω όρεξη για κουβεντούλα, καλύτερα να φύγεις». Δε χρειάστηκε να ακούσει τίποτα άλλο και έφυγε.

Αυτό μου έλειπε τώρα.

Αυτό το χαρτί με ισοπέδωσε. Δε μπορώ να πιστέψω ότι άνοιξε ξανά η υπόθεση. Με τι στοιχεία; Πρέπει να τηλεφωνήσω στο δικηγόρο, να κάνω τόσα πράγματα. Τι άλλο μου επιφυλάσσει πια αυτή η μοίρα;

«Είναι αλήθεια;». Ο Lee ήρθε και κάθισε απέναντι μου, φανερά αναστατωμένος.

«Απ'ότι φαίνεται». Γέλασα.

«Τους μαλάκες».

«Και πολύ άργησε».

«Γιατί όμως; Γιατί να ανοίξει πάλι η υπόθεηση του Πάρκερ; Κάτι θα βρέθηκε».

«Δε ξέρω, θα μιλήσω με το δικηγόρο». Είπα πίνοντας ουίσκι.

«Φτάνει πια,μην πίνεις άλλο!». Μου άρπαξε το ποτήρι.

«Άσε με! Δεν είσαι πατέρας μου να μου λες τι να κάνω...»

«Είμαι κολλητός σου, όμως και δεν μπορώ να σε βλέπω άλλο έτσι». Είπε.

«Γύρνα απ'την άλλη».

«Τι να σου πω, δεν ξέρω πια». Είπε απογοητευμένος.

--//--

«Σαμ! Καιρό είχα να σε δω αγόρι μου. Τι συμβαίνει;». Με ρώτησε ο δικηγόρος.

«Θυμάσαι εκείνη την υπόθεση που με είχες αναλάβει πριν δυο χρόνια;». Τον ρώτησα. «Ξανάνοιξε».

«Πλάκα μου κάνεις! Τι συνέβη;». Με ρώτησε σοκαρισμένος.

«Βρέθηκαν τα κομμένα φρένα στην αναφορά της αστυνομίας και τώρα επειδή κάποιος κατέθεσε, η υπόθεση άνοιξε. Δεν ξέρω όμως ποιος ήταν». Του εξήγησα.

«Μάλιστα. Καλά παιδί μου θα πάρω τηλέφωνο να συνεννοηθώ μαζί τους, ωστόσο εσύ χρειάζεται να δώσεις πάλι μια κατάθεση για το περιβόητο 'ατύχημα'».

«Γιατί; Δεν φτάνει που έδωσα τότε;»

«Όχι Σαμ μου. Το ξέρω πόσο δύσκολο θα σου είναι, αλλά πρέπει». Είπε ο Σεθ.

«Καλά. Τη θέλεις τώρα;»

«Όταν νιώσεις έτοιμος, έλα». Μου είπε και με χαιρέτησε.

-//-

«Τι σου είπε ο Θορν;». Με ρώτησε η Μαρίσσα, χωρίς καν να προλάβω να κλείσω την πόρτα πίσω μου.

«Κάτσε μισό λεπτό να μπω πρώτα!»

«Θα περίμενα, αν δεν μου έλεγες με το που μπαίνεις, να μη σου μιλάω». Την κοίταξα χωρίς να πω κάτι.«Ρε Σαμ εμένα κανείς δε με καταλαβαίνει; Εγώ δεν νομίζεις ότι πεθαίνω από την αγωνία μου κάθε φορά που αποφασίζεις να βγεις έξω μες τη νύχτα ή όταν έρχονται αυτά τα χαρτιά και δε μου λες τίποτα;». Μου φώναξε. «Είμαι κι εγώ εδώ ξέρεις, δεν είσαι μόνος σου σε όλο αυτό. Πότε θα το καταλάβεις;»

«Μάλλον ποτέ». Είπα και κλείστηκα στο δωμάτιό μου.