Εκδίκηση

Κεφάλαιο 18

Στο σχολείο φαίνεται τα νέα να είχαν ήδη διαρρεύσει και όλοι με κοιτούσαν περίεργα. Οι ψίθυροι και τα δάχτυλα προς το μέρος μου κυριαρχούσαν σήμερα. Φυσικά είχα τοποθετήσει τη μάσκα μου και κανείς δεν με πλησίασε να με ρωτήσει. Οι ώρες περνούσαν χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα μέχρι να έρθει η ώρα του φαγητού. Πήγα στο προαύλιο και κάθισα δίπλα στον Lee και τη Μαρ,που ήταν ήδη εκεί. Η Μαρ είχε θυμώσει πολύ μαζί μου, επειδή έμαθε για τη γροθιά που έριξα στον Lee και δε μου μιλούσε, αλλά με εκείνον αντάλλαξα δυο κουβέντες, αφού, βέβαια, του ζήτησα συγγνώμη. Ύστερα, ήρθαν και τα δίδυμα και κάθισαν μαζί μας κι εγώ άναψα ένα τσιγάρο με τη Μαρ να με κοιτάζει επίμονα. Μετά από λίγο, όμως, η Zoe έφυγε και προχώρησε προς την άλλη πλευρά της αυλής, εκεί που βρισκόταν η Έμιλι, μαζί με εκείνον και έδειχνε χαρούμενη. Αν και δεν ήταν. Το χαμόγελό της δεν σχημάτιζε αυτές τις μικρές βούλες που ξεχώριζαν από μακριά και τις οποίες λατρεύω. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το κάνει αυτό.

Όταν την πλησίασε η Zoe και την τράβηξε από κοντά του έδειχνε ανακουφισμένη. Τότε οι δύο κοπέλες άρχισαν να συζητούν μεταξύ τους και φαινόταν λες και μάλωναν ψιθυριστά, με αποτέλεσμα η Έμιλι να γυρίσει να κοιτάξει προς το μέρος μου και τα βλέμματά μας να συναντηθούν, φανερώνοντας τη θλίψη στο πρόσωπό της, όμως γρήγορα επανήλθε και γύρισε προς τη Zoe 'χαρούμενη' και πάλι.

«Θα πάμε στο πάρτι του Τζάκσον σήμερα ε;». Ρώτησε ο Βασίλης.

«Εννοείται..Θα έρθει και ο Σαμ αυτή τη φορά». Απάντησε ο Lee.

«Σ'ευχαριστώ που με ρωτάς αν θέλω». Τον ειρωνεύτηκα.

«Επειδή ξέρω ότι το θες πολύ, δε σε ρώτησα». Με κορόιδεψε, γελώντας και μαζί του όλοι οι υπόλοιποι.

«Θα είναι και αυτή εκεί». Είπε η Μαρίσσα. «Τι με κοιτάτε; Το άκουσα που μιλούσε με τη Zoe. Καλύτερα να μην πάμε».

«Δεν κατάλαβα; Κι επειδή θα έρθει, εμάς τι μας νοιάζει; Για την παρέα θα πάμε». Είπε ο Βασίλης χαμογελώντας.

«Πραγματικά απορώ πως έκανες μαζί τους παρέα τόσα χρόνια..Είσαι πολύ εντάξει». Είπε ο Lee και δε μπορούσα παρά να συμφωνήσω μαζί του.

«Δεν είναι κακοί..απλά απομακρυνθήκαμε και αποφάσισα πως δεν ταίριαζαν οι αντιλήψεις μας».

«Χα! Έτσι το λες τώρα ότι σκοτωθήκατε». Είπε η Μαρίσσα και γελάσαμε.

«Δεν μάλωσα με κανένα. Απλά σταμάτησα να τους μιλάω και κανείς τους δεν ρώτησε το γιατί». Αναφώνησε ο Βασίλης κοιτώντας προς το μέρος της παλιάς παρέας του. «Μερικές φορές κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται χωρίς να δωθεί και μια εξήγηση». Είπε και γύρισα να τον κοιτάξω, καθώς το κουδούνι άρχισε να χτυπάει.