My Third Generation BMW (R-16) COMPLETED

Chapter Nineteen

Presently had enough...

"I never cheated on you! Ilang beses kong tinangkang sabihin sa iyo but you never let me! Pagbalik natin ng Pilipinas isasampal ko sayo ang DNA results nang tumigil ka nang kakaisip ng masama sa akin!" Sa sobrang pagkapikon ko sa kanya ay naisigaw ko na.

Wala na. Nasabi ko na. Matagal ko na namang balak pero hindi naman sa ganitong paraan. After what he did to me earlier this morning, nakakapika na talaga siya. Hindi niya kung gaano iyon kasakit sa puson.

"A-Anong ibig mong s-sabihin?" Tanong niya. Again, I just wanna roll my eyes at him

"Ikaw ang ama ng kambal ko, tanga!" Sigaw ko. Nakakaubos na talaga ng bait yang kashungahan niya kung minsan. I just don't wanna deal with him right now. Baka ikamatay ko pa kung papatulan ko ang katangahan ng lalaking ito.

Ngayon ay gusto ko tuloy tanungin ang sarili ko kung bakit ako in love na in love sa lalaking ito kahit na minsan ay mahina ang ulo niya pagdating sa mga bagay-bagay. I walked out on him pero sinundan niya ako.

"W-What do you mean?" Tanong niya habang sinusundan  ako sa paglakad.

"You heard me. Now, get out my face before I bitch slap you you very hard." I warned him. Pero hindi naman siya nagpasindak at hinawakan niya pa ako sa braso.

"Paano? We've been seperated for months back then. Wag mo akong lokohin. I know the math!" Seryosong balik niya sa akin. Pero walaakong pakialam bagkos mas lalo lang akong nabubwisit sa mga pinaggagagawa niya.

"But you don't know the science! Putang ina ka! Ang tagal kong pinigil magmura dahil sabi mo ayaw mong nakakarinig nang ganun pero ito ka oh!" Itinaas ko pa ang gitnang daliri ko sa kanya para mas lalo siyang mayamot. Maganti man lang ako sa ginawa niya sa akin kanina. Kumawala ako sa pagkakahawak niya sa akin at muling naglakad palayo.

"Rian please, ipaliwanag mo. Hindi ko na naiintidihan ang nangyayari. Niloloko nanaman ba ako?" Habol niyang muli sa akin. Sa pagkapikon ko ay muli ko siyang hinarap para sampalin muli nang malakas. Napaka-tanga talaga niya umintindi.

"What was that for? Sabi ko lang ipaliwanag mo sa akin. Nakakailang sampal ka na ah!" Hawak-hawak pa niya ang pisngi niya.

"One day nadapa ka and then your little eggplant went inside my pechay. The results, the twins! End of​ story!" Hindi ko na namalayan pang nakarating na pala kami sa lobby ng hotel na tinutulyan namin at kasalukuyang pinagtitinginan kami ng mga tao doon. Akala yata nila may freak show gayung si Bartholomew lang naman talaga ang nagiisang freak dito. I walked again and went straight to the elevator. Agad kong isinara iyon para hindi makasunod sa akin si Bart. Bahala siyang mag-hagdan.

Walang akong balak ipaliwanag sa kanya. Sapat na sigurong nasabi ko na sa kanya ang totoo. Alam ko naman kasing ako ang may kasalanan pero nakakapagod na ang ganito. Magmamakaawa muna siya sa akin at ayusin niya ang attitude niya.

Lagi na lang ako ang umiintidi. As if na kasalanan ko lang mag-isa ang mga nangyari. Kung hindi niya ako tinawag sa ibang pangalan kinaumagahan bago mabuo ang kambal, eh di sana hindi humaba pa ang usaping ito.

Wala akong panahon ngayon sa kanya. I'm physically and we emotionally drained right and all I wanna do is at least to take a nap. Tsaka ko nalang haharapin ang hinayupak na si Bartholomew.

~•~•~•~•~

Halos mahulog ang puso ko nang maakyat ko na ang ika- limampu't pitong palapag ng hotel na tinutulyan namin dito sa Seoul ngayon. Ang sama niyang babae para magawa niya sa akin ito. Naiinis din sa elevator pagkat parang nagpabebe ito kanina at hindi na napigilang sumara. Wala tuloy akong nagawa kung hindi maghagdan na lang paakyat.