My Third Generation BMW (R-16) COMPLETED

Epilogue

Aston Martin Wallace II. That's what we named him. Unlike our first Aston, he was a healthy boy.

Palagi siyang nakabungisngis sa lahat ng taong titingin kanya sa crib niya kaya ang kahat ay mistulang aliw na aliw. Hindi ko akalain na ibibigay pa siya sa amin. Milagro talagang maituturing ang pagdating niya.

Ni hindi ko inasahan na darating pa siya sa buhay namin.

After the operation, alam kong wala ng tsansang magkaka-anak pa ako at sa lalaking mahal na mahal ko pa kahit ang lakas ng tililing niya sa ulo. Sa tuwing naalala ko yung panahon na nag-spotting ako, akala ko nagbunga ang minsang pagkakamaling nagawa ko.

I foolish loathed myself for a moment. Akala ko kasi tuluyan nang mawawala si Bartholomew sa akin. Tapos nalaman kong siya din pala ang lalaking nasa likod ng lalaking naka-maskara.

Everything happened in our lives was nothing but pure stupidity. Ang lakas maka-gag show sa totoo lang. Sa katangahan ko at kabobohan ni Bartholomew ay muntikan na kaming maghiwalaya na dalawa.

Halos mapatay ko sa Bartholomew sa dami ng murang tinaggap niya mula sa akin. Pero lahat iyon ay sinalo lang niya and he thanked me over and over when he realized I was pregnant again with his child. Para nga siya baliw na paulit-ulit na nagpasalamat.

After getting out from the hospital, dinala ako ni Bartholomew sa Quezon City hall. Wala akong idea noon sa kung anong ginagawa namin doon. Until one by one, our friends came. Samonte with Lilian and Steffi with my cousin Marvin. Doon ko napagtanto kung anong gustong mangyari ni Bartholomew.

Ni hindi pa ako nakakahuma nang lumuhod sa harap si Bartholomew. Medyo teary-eyed pa nga siya noon. Of course, nakatanggap siya ng mura kay Steffi dahil nayayamot daw ito sa kaartehan niya. Bartholomew just made a face. Bartholomew asked me the question and of course, hindi na ako naginarte pa pagkat buntis nanaman ako sa ikalimang anak namin. Naikasal din kami nang hapong iyon.