Truth: SaiDa

Chapter V

Sana's POV

Pag uwi namin dumiretso agad ako sa kwarto namin at nag pahinga. Ang dami naming ginawa ngayon. At sobrang dami ding nangyare.

Pumasok ako ng bathroom at nag shower ng mabilis. Ang sama ng pakiramdam ko. Ang bigat bigat ng ulo ko. Para ding may pumupokpok. Ano bang nangyayare sa akin? Ugh.

After kong mag shower nag palit na ako ng black shirt at white na shorts. Hindi ko alam pero sobrang naiinitan ako ngayong araw. Naka-aircon na nga eh. Humiga lang ako sa kama ko at napatingin sa kisame.

Dahyun mag kakaayos pa kaya tayo? Lagi na lang tayong ganito. Hindi ko na kaya. Nahihirapan na din ako. Iyak lang ako ng iyak. Hindi ako makatulog ayoko na.

Nagulat na lang ako ng may pumasok sa loob ng kwarto.

"Sana unnie nandito ka ba?"

Binuksan niya ang ilaw at tinitigan ako ng mabuti. Tila bang nag iisip kung anong nangyare sa akin.

"Sana unnie okay ka lang? May masakit ba sayo?" Nasasaktan ako. Nasasaktan ako sa hindi ko malamang dahilan. I'm physically and emotionally hurt dubu~yah.

"Dubu ano bang problema natin?" Hindi ko na napigilan ang luhang inipon ko pagkatapos niyang pumasok.

Ang tagal niya akong tinitigan. Nag iisip ng sagot sa itinanong ko. Tinalikuran ko siya at tumayo. Pinagisipan ko din kung ano nga ba ang mga posibleng maging problema namin.

Mahigit dalawang minuto na kaming hindi nag kikibuan. Naghihintay kung sinong mauunang mag sasalita. Akmang mag lalakad na ako palabas pero niyakap niya ako ng mahigpit. Yakap na kailan man ay hindi ko aakalaing siya ang mangunguna.

Napaluha nanaman ako sa ginawa niya. I'm not this sensitive but when it comes to you. I'm more than the word sensitive. I can't explain how much I'm hurting right now. But because of your warm embrace, I can feel what heaven really is.

Hinarap ko siya at tinitigan. She's so beautiful. Her single eyelids are so cute I can barely see her eyes sparkling because of her tears. Dahyunnie hindi ko alam kung bakit ganito ang epekto mo sa akin. I just want to stay like this...forever.

Niyakap niya ako ng sobrang higpit. Yung tipong ayaw ka na niyang pakawalan.

"Da-dahyun d-di ako makahi-hinga" kaya naman binitawan niya agad ako. Yumuko lang siya at hinawakan ang kamay ko.

"Unnie. I'm sorry for making you jealous. Unnie I'm really really sorry." umiyak lang siya kaya niyakap ko siya. Ganito lang din ang nangyare nung nagkatampuhan kami dati. Kailangan kong bumawi.

"Dahyunnie di mo kailangang mag sorry okay? But ako gusto ko lang ding mag sorry. I don't know what happened earlier between us. Nilayuan mo na lang ako agad. And to be honest nasaktan ako. But I want you to forget everything okay? Bati na tayo."

Hinila niya naman ako papunta sa higaan ko kaya napahiga kaming dalawa. Bale ang posisyon namin ngayon ay nakahiga siya sa balikat ko at nakayap siya sa akin.

"Sana unnie. May gusto sana akong sabihin sayo"

"Ano yun?"

"Eh kasi nakita ko kayo ni tzuyu kaninang umaga. Kinakausap mo siya habang tulog siya. Hindi ko alam unnie pero nasasaktan ako ng sobra nung narinig ko yung sinabi mo."

Napayuko siya at niyakap pa ako ng mas mahigpit. Haha eto namang si dubu ko nag seselos nanaman.

"Nag seselos ka ba? Haha di mo naman kailangang mag selos dubu ko ehh. Ikaw lang yung mahal ko. Kalimutan mo na yung sinabi ko kay tzuyu. Na miss ko lang lang talaga yung closeness namin noon." Sabay kindat sa kanya.

Pero tumayo lang siya at akmang lalabas na ng kwarto.

"Oh saan ka pupunta?"

"Sa labas. Tatawagin si tzuyu. Baka sakaling mabalik yung closeness niyo at mapalitan na ang SaiDa." inirapan niya lang ako at binuksan ang pinto.

Aba talagang nag seselos si dubu ko ah haha ang cute talaga. Hinabol ko siya pababa at niyakap.

"Dubu koooo~ bakit kailangan mo pang tawagin si tzuyu kung nandyan ka naman? Ikaw lang mahal ko." Bulong ko sa kanya sabay hila paakyat haha.

"Hoy! Squirrel at tofu wag kayong gagawa ng kababalaghan dyan sa taas ah!!!" Sigaw ni Jihyo haha. Grabe di naman ako ganun ka halay noh. Mabait yata 'to.

💖💖💖

Yes naman kinilig ba kayo? Haha umpisa pa lang yan hehe.