Thinking of YOU...

Chapter 3- Only Reminds me of you

Hello Readers

Vote for this chapter.

~Now Playing-Only Reminds Me of you   ~

 kahit gaano ko kalakas isigaw sa buong mundo kung gaano pa rin kita kamahal, hindi mo ito maririnig dahil iba na mundo mo..

Isang buwan na ang nakalipas simula ng pakawalan ko siya.. simula ng talikuran ko siya kahit alam ko sa sarili ko na hindi ko kya..

Minsan hindi ko napipigilan umiiyak na lang ako bigla

Araw araw ng buhay ko hirap na hirap ako, may mga panahon nga na naiisip ko na baka panaginip lng ito

Masakit na yung taong dpt na nasa tabi ko ay siyang dahilan ko bakit ako nasasaktan ngaun

Pero pinilit kong ngumiti kasi ayaw kong mgalit sila sa knya gusto kong ipakitang kya ko pra sa ganung praan mproktehan ko siya

Kailangan kong mgpakatatag kasi.

walang ng mapupunas ng luha ko

wala ng magtatanggol sa akin

wala ng tutulong pag hindi ko kaya

wala ng magpapasaya

wala ng magpapatawa

wala ng Efreem

sa madaling salita..

wala na ang buhay ko..

 Andito ako ngayon sa playground kung madalas kmi noong mga bata pa kami. Napangiti ako ng makita ko yung puno na may nakaukit na pangalan naming dalawa.

Naalala ko bigla

"Bakit ba ang sungit mo sa akin kuya efreem?" sabi ng isang bato habang pinapalo ang isang batang lalakeng katabi niya

" tsk. dun ka nah dun kah nga" sabi ng batang lalake sabay talikod

umiyak na lng ang batang babae ng malakas

" anu bah yan bakit ba hindi kita matiis." sabi ng batang lalake at pinunasan ang umiiyak na bata

" bkit ba ayaw mo kong pansinin?" tanong ng batang babae

" kasi naman, anu ba yan." sabi ng batang lalake habang sa ibang dereksyong nakitingin

" anu nga?" sabay iyak na sabi

niyakap ng batang lalake yung batang babae at bumulong" kasi ayokong may ibang nakakapagpangiti sayo, gusto ko ako lang"

biglang nawala ang dalawang bata at kasabay nun ay ang pagtulo ng mga luha sa maga mata ko.

tumayo ako at sinimulang maglakad palayo

ayoko ko ng maalala ang lahat ng bagay kasi lalong lang akong nasasaktan.

napahinto ako ng may makitang mga batang nagbibike..

may nakita akong batang babaeng umiiyak..

" ayoko na ayoko ng matutong mgbike ang sakit tuloy ng tuhod ko" himutok ng batang babae

" sino ba nmn kasi ngsabi sayong magsanay ka Lorrien?" sabay punas sa mga luha nito at ihip sa sugat nito sa mga tuhod

"kasi gusto kong makasakay sa bike" sabay hikbi ng bata

" kaya nga andito ako iaangkas na lang kita"

"tlga?promise" sabi ng batang babae sabay tigil ng pag-iyak

" ou naman" sabay buhat ng batang lalake sa batang babae

Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa madapa ako..

naiiyak lang ako ng naiiyak

Please Lorrien don't cry  because it's killing me

naalala ko na naman ang mga sabi niya sa akin

Paano nga ba kita kakalimutan kung sa bawat  ginagawa ko naalala kita?

kung sa lahat ng bagay ikaw ang naalala ko?

Paano ba kita hindi iisipin kung sa lahat ng alam ko ikaw ang nagturo?

Kung sa bawat saya at lungkot ng buhay ko ikaw ang kasama ko?

Paano kakalimutan ang taong naging buhay ko?