twenty-six

750 25 8
                                    

there's always gonna be that one person in your life that you can't walk away from even if you know you have to.

+++

"M-mahal mo pa din ako?"

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon. Kung dapat ba akong matuwa—— dahil mahal pa din nya ako at alam ko sa sarili kong mahal ko na din sya? O dapat ba akong maguilty? Dahil after all these years, ako pa din ang mahal nya.

ako na sinaktan at pinaiyak sya.

Nagiintay ako ng sagot ngunit nakita kong natutulog na pala sya.

Napafacepalm ako habang nakatingin sa kanya, "pasalamat ka maganda ka."
sabi ko at pumikit na din. Niyakap ko sya ng mahigpit. Hays, makatulog na nga.

+++

"Seulgi…"

Nagising ako ng marinig ko ang malambing na boses na yan. Ugh, bakit ba naririnig ko si Irene? Nababaliw na ba talaga ako at pati dito sa bahay, naririnig ko ang boses nya?

"Kang Seulgi."

Nanlaki ang mga mata ko at napatingin sa katabi ko. Holy fuck! Si Irene nga! Ugh, bakit ba nakalimutan ko na dito nga pala sya natulog kagabi? Aba! At tinulugan nga pala nya ako kagabi!

"Oh- bakit?"

"Naiihi ako e."

"Oh? Anong gagawin ko? Mukha ba kong inidoro?"

"Aish! Hindi sa ganun. Pero paano ako makakatayo kung sobra ka kung makayakap sa akin?"

Agad naman akong mapabitaw sa kanya ng marealized ko yun. Aish! Oo nga naman, bakit ganun ako kung makayapos sa kanya?

"Grabe ka naman kasi kung makayakap, hindi naman halatang miss na miss mo ako." she smirked. "Wag kang magalala, pagbalik ko, pwede mo na ulit akong yakapin."
she teased. Tumayo na sya at pumunta sa banyo dito sa kwarto ko. Napabuntong hininga ako at kinuha ang cellphone na nasa tabi ko. Medyo nasilaw pa nga ako. Tinignan ko ang oras at maaga pa pala. 4:37 am.

Nasapo ko ang ulo ko at napapikit nalang.

fuck it // seulreneWhere stories live. Discover now