When the Sunrise is Gone (5SOS-fanfic) // C O M P L E T E D

Hoofdstuk 6

Ik liep naar het podium toe, ik kon me niet voorstellen dat ze straks daar stonden.

Mijn idolen! Er trok een rilling over mijn rug, onze idolen.

Ik slikte even.

Ik liep mijn hand over het podium gaan. Was je nog maar bij ons Char..

Niet huilen nu! Ik kon er niet meer aan doen er gleden een paar tranen over mijn wangen heen.

Het was nog maar pas twee weken geleden.

Het was al twee weken geleden.
Het deed zoveel pijn.

Ik voel een hand op mijn schouder.
Ik kijk meteen naar beneden, ik wil niet dat ze me zien huilen.

'Hé, gaat het wel?' Ik knik snel, in de hoop dat diegene snel weggaat.

Het is even stil ik kijk op, ik zie een jongen staan, mijn zicht is nog wazig. Ik zie niet wie het is.

Volgens mij kijkt de jongen mij twijfelend aan.

'EY! STEVE!? WAAR BEN JE!?' roept iemand, de jongen kijkt naar waar het geluid vandaan komt.

'Ik moet gaan..' zegt hij zacht.

Met dat loopt hij weg, ik laat me tegen het podium naar beneden zakken.

Stil staar ik voor me uit. Langzaam stroomt de zaal vol, ik besluit om weer te gaan staan. Ik krijg het al benauwd. Al die mensen..

Iedereen begint ineens te gillen, ik schrik me kapot en duik in elkaar. Daarna kijk ik vragend om me heen.

Dan zie ik dat er op een groot scherm nog maar twintig seconden staat.

De hele menigte telt af.

'ELF!'

'TIEN!'

'NEGEN!'

'ACHT!'

'ZEVEN!'

'ZES!'

'VIJF!'

'VIER!'

'DRIE!'

'TWEE!'

'EEN!'

De lichten gaan aan, de menigte begint nog harder te gillen.

Michael, Calum en Luke komen het podium opgerend terwijl Ashton aan het drummen is.

En dan begint het echt, zonder Char.

A/N
Hey guys,
Wie denken jullie dat die jongen was, er is al een hint gegeven.
Ik wilde ook nog even zeggen: jullie kennen mij niet en ik jullie niet. Maar dat maakt niet uit. Ik houd van jullie, no matter what.

X Abigail