When the Sunrise is Gone (5SOS-fanfic) // C O M P L E T E D

Hoofdstuk 20

Ik word langzaam wakker, ik lig bij Nathalie in bed. Eén van de jongens heeft me vast hierheen getild.

Ik draai me om, mijn lichaam doet pijn. Ik kreun. 'Hey Rosie.. Heb je pijn? Moeten we even wat pijnstillers halen?' vraagt ze bezorgd. Ik schud mijn hoofd, niet naar een dokter, niet naar het ziekenhuis.

Ze zucht even en staat op, ze pakt twee joggingsbroeken en gooit één naar mij. Ik trek mijn pyjama langzaam uit en de joggingsbroek aan. Ze gooit een shirt naar me, ze twijfelt. 'Ik denk dat je ook een vest wilt?' Ik knik, ze pakt een grijs vest en gooit die ook naar mij.

Zo snel als ik kan trek ik alles aan. Ze loopt naar me toe, ze legt haar hand op mijn arm, waar de zin op staat. Ze wilt wat vragen, ze kijkt me aan. Maar ze vraagt het niet.

'Drie en een halve week geleden.' zeg ik. Ik wist wat ze wilde vragen, de laatste keer dat ik sneed.

Ik ben gestopt, ik wilde niemand meer pijn doen. Het voelde goed en tegelijkertijd ook verkeerd.

Ik keek Nat niet aan, ik wilde niet zien wat ze dacht. 'Kom je?' vraag ik zacht. 'Weet je, misschien klinkt het raar.. Maar ik ben trots op je.' Ze komt naast me staan en slaat een arm om mijn schouder heen.

Ik glimlach, samen lopen we naar de kamer van de jongens toe. 'Zijn jullie klaar?!' roept Nat als we naar binnen lopen. De jongens gillen. 'Nee! Het is Nat! De heks is er!' Ik kijk Nat lachend aan, ze krijgt een kwaadaardige glimlach op haar gezicht. 'MWAHAHAHAH!' gilt ze, dan rent ze naar een deur rukt die open en begint op het bed te springen.

Ik barst in lachen uit, even later komen er een slaperige Luke en Ashton uit een andere kamer.

Dan komt Mikey de kamer uitgerend, gillend, als een meisje. Ik zie Ashton en Luke naar elkaar kijken en die beginnen ook te gillen. Snel rennen ze weer naar hun kamer. 'Red jezelf! Verschuil je! Snel!' Gilt Mikey. 'Help! Jongens! Help! Ze heeft me!' Ik loop de kamer van Mikey en Calum in.

Ik lach nog harder om wat ik daar zie, Calum ligt opgerold midden op het bed. Terwijl Nat hem kietelt. 'Stop Nat! Alsjeblieft!' roep Calum. Ineens springt Nat op. 'Ik wil ontbijt!' Ze rent de deur uit, maar komt weer terug. 'Je krijgt vijf minuten CalPal.' Daarna huppelt ze weg. 'Echt waar, Nat is evil.' mompelt Calum. Ik ren de kamer uit. 'Naa-haaat wa-haar ben je-huh? Ohh Naa-hat!' roep ik. 'Hier!' Even later hoor ik de jongens gillen. 'Vijf minuten boys!' Ze komt lachend een kamer uitgerend, ze pakt mijn hand. 'Kom! Laten we gaan ontbijten!'

Wij renden naar de lift toe, toen zag ik iemand die ik hier nooit verwacht had, hij was het. Ik stopte gelijk. 'Nat? Nat, hij. Dat is de vriend van mijn moeder!' Fluisterde ik naar haar. Hij keek naar ons, zijn ogen worden groot, er verscheen een enge glimlach op zijn gezicht. Hij liep snel naar ons toe, we drukten snel de lift dicht. Gelukkig was het net op tijd, de deuren sloten en we gingen al omhoog. We hoorden een bonk, ik keek opgelucht. Nat omhelsde me, de lift ging open. De jongens waren luid aan het praten. 'Wat doen jullie?' Begint Luke.

'Haar moeders vriend staat beneden, we kunnen niet naar beneden.' Ik zag de jongens bezorgd kijken, toen keken ze woedend. 'Hoe ziet hij eruit?' Haal Rens op.' Ze zien er vastberaden uit. Calum komt met Rens aangelopen, terwijl ik beschrijf hoe hij eruit ziet.

'Kom je mee Roos?' Ik knik onzeker. Wat als hij me weer iets aandoet? We stappen met z'n zevenen de lift in. De deuren gaan open.

Daar in een stoel wacht hij op me, gelijk als hij mij ziet rent hij zo snel als hij kan naar mij.

Hij pakt me bij mijn arm en sleurt me mee. Ik stribbel tegen, hij slaat een paar keer met zijn vuist, mijn zicht wordt wazig.

Hij laat me op de grond vallen, Rens en Ashton springen meteen op hem. Ashton slaat hem een paar keer, Luke haalt Ash van hem af.

Rens neem hem mee naar buiten in een soort van houdgreep. Nat en de rest rennen naar mij toe. Ik houd mijn hoofd vast, ik ben misselijk.. Ashton komt snel naar mij toe. En dan ben ik out.

A/N
Hey guys,
Het is vandaag 9 augustus, wij zijn nog steeds op vakantie. Ik had gisteravond nog zo'n mooie grap uitgehaald bij mijn oudere broer.

Hij zei dat hij nog wilde douchen, ik was net mijn tanden aan het poetsen. Toen kreeg ik echt een goed idee! In de badkamer hangt een douchegordijn, je kan niet zien wat daar achter is, of wie erachter staat.

Dus klom ik de badkuip in, douchegordijn ervoor en nu alleen nog wachten. Ik heb denk ik zo'n 10 minuten gewacht. De hele tijd was ik in mezelf aan het praten: geduld wordt beloond, geduld wordt beloond.

En toen kwam mijn broer binnen. Ik trok het douchegordijn een stuk opzij en riep: 'BOE!'

Hij liep naar achter en gilde: 'WAAH!'

Ik moest zo hard lachen! Yay mijn grap was gelukt! Wat was jullie beste grap die jullie ooit hebben uitgehaald? Ik houd van jullie!
X Abigail