When the Sunrise is Gone (5SOS-fanfic) // C O M P L E T E D

Hoofdstuk 19

Ik zie dat Nat naar mij kijkt in de spiegel, haar ogen groot. Mijn hele lichaam zit vol met blauwe plekken. 'Wat heeft hij gedaan?' vraagt Nat aan haarzelf, haar ogen vullen zich met tranen. Ze schud haar hoofd en laat het bad vollopen. Ze pakt mijn hand even vast, die van haar zijn veel warmer.

Ik stap de badkuip in en laat me langzaam in het water zakken, Nat heeft mijn hand nog steeds vast. 'Je mag alles gebruiken wat je wilt, als er iets is roep je me oké?' Ik knik.

'Nat?' Ze kijkt me aan. 'Bedankt.' Ze wuift het weg. 'Altijd voor jou.' Ze doet de deur achter haar dicht en dan zit ik alleen in de stilte.

Ik begin mijn lichaam in te zepen, vooral mijn armen en benen, even later was ik het al weg.

Nat komt binnen met een comfortabele pyjama. 'Nat, je bent de beste.' Ze glimlacht en loopt weer weg.

Ik voel me al veel beter, dus stap ik uit het bad en droog mezelf af. Daarna trek ik snel de pyjama aan. Hij is veel te groot, maar dat maakt niet uit.

Nat wacht buiten de deur op me, gelijk slaat ze een arm om me heen. 'De jongens wachten in de woonkamer, wij zijn er voor je.' Ik knuffel haar. 'Bedankt.'

We lopen de slaapkamer uit, ik zie de jongens al zitten. Eerst loop ik naar Calum toe, ik geef hem een knuffel. Hij slaat voorzichtig zijn armen om me heen. 'Bedankt Cal.' Hij laat me los, zijn ogen zijn waterig.

Ik staar ongemakkelijk naar de grond. 'Sorry dat ik niets van me heb laten horen..' Niets sorry, we snapten het eerst niet, maar nu wel. Ik voel snel een aantal armen om me heen.

'Wil je het ons vertellen?' Ik knik langzaam, ze duwen mij voorzichtig op de bank. Ash komt naast me zitten en knuffelt me nog even. Nat zit aan de andere kant en legt haar hand op mijn knie.

Dan vertel ik het verhaal, mijn verhaal, natuurlijk laat ik alles van Char weg. Ik ben daar nog niet klaar voor.

Ik zie de jongens slikken, Nat heeft weer tranen in haar ogen. Na een week slecht slapen, voelde ik hoe moe ik eigenlijk wel niet was. Ik gaapte, ik leunde tegen Ashton aan.

'Het is een lange nacht geweest Rosie, ga maar slapen.' zegt Nat tegen mij. Ik glimlach.

Ashton legde me zachtjes op zijn benen, hij streelde door mijn haar. Mijn ogen gingen langzaam dicht, voordat ik in slaap viel zei ik nog zacht:

'Ik voel me eindelijk weer veilig.'

A/N
Hey guys,
Hoe gaat het met jullie? Het is nu op dit moment 01:08, woensdag 9 augustus 2017. Dat betekend dat mijn nichtje jarig is en dus zeven is! Het lijkt misschien niet altijd zo, maar er is altijd iemand die van je houd. En ik ook, ik houd ook van jullie.

X Abigail