Είχα κοιμηθεί σχεδόν πέντε ώρες. Όταν ξύπνησα ημουν μόνη στο δωμάτιο. Τουλάχιστον έτσι νόμιζα μέχρι που ο Ντέιβιντ βγήκε με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω από την μέση τιυ.
Θέλει να ο πυρετός να φτάσει 50;
"Ξύπνησες;" "Όχι κοιμάμαι ακόμα." "Τότε αν κοιμασε με ονειρεύεσαι ημίγυμνο." Πήγε στην ντουλάπα. "Δεν κοιμάμαι." "Τότε ξύπνησες." Αναστεναξα.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα προς το παράθυρο. Είχε σκοτεινιάσει. Στο μπαλκόνι είχε χιόνι.
"Λοιπόν τι θες να κάνουμε;" Τύλιξε τα χέρια του γύρο από την μέση μου και με γύρισε από την πλευρά του. "Δεν ξέρω. Να πάμε για λίγο έξω;" Τον ρώτησα ικευτικα "Μόνο για λίγο. Και θα ντυθείς καλά " "Οκ. Εσύ δεν βλέπω να έχεις ντυθεί." "Πάω." Πήγε στην ντουλάπα πήρε ένα μαύρο φούτερ, ένα μαύρο παντελόνι φόρμας και φυσικά....μποξερακι
(Τι αναφέρω😂).
Πήγα και έβαλα τα μαύρα μποτάκια μου και το μπουφάν μου. Ο Ντέιβ βγήκε από το μπάνιο και ξαναπήγε στην ντουλάπα. Όταν γύρισε κρατούσε στα χέρια του ένα ζευγάρια μαύρα γάντια, ένα μαύρο σκουφάκι και ένα μαύρο κασκόλ..
Ήρθε κοντά μου και μου φόρεσε το σκουφάκι, τα γάντια και το κασκόλ.
"Ευχαριστώ μπαμπά." Γέλασε λίγο και μετά έβαλε παπούτσια και τι μαύρο του μπουφαν. Πολλά χαρούμενα χρωματα.
Κατεβήκαμε στον κάτω όροφο.
Στην είσοδο καθόταν ο Ντάνι με την κοπέλα του και φιλιιντουσα .
"Υπάρχουν και δωμάτια." Του διέκοψε ο Ντέιβ προσπαθοντας να μην γελάσει. "Φεύγει για αυτό." Είπε ο Ντάνι και μας κοιταξε. "Ναι. Σορρυ αν σε πείραξε Ντειβ. Λοιπόν τα λεμε. θα σε πάρω τηλέφωνο μετά." "Οκ" και η κοπέλα του έφυγε.
"Για που το βάλατε ;" Ρώτησε πονηρά ο Ντάνιελ.
"Θέλει να πάμε μια βόλτα. Αν και είναι άρρωστη." Με κοίταξε αυστηρά. "Αλλά είναι η αδυναμία μου." Συνέχισε "Μαλιστα. Λοιπόν σε λίγο θα φύγει ο Μπαμπας και θα πάει με στην μαμά μίνι διακοπές. Οπότε σημαίνει ότι ο χορός θα γίνει χωρίς τον βασιλιά." "Τότε δεν θα γίνει. Πρέπει να αναβληθει και να γίνει άλλη μέρα." "Σωστά. Και μαντέψε ποτέ." "Δεν είναι δίκαιο. Έχω βγάλει αεροπορικά εισιτήρια και έχω κλείσει δωμάτιο." Κατσουφιασε.
"Δεν νομίζω να υπάρξει προβλημα" "Μακαρι. Λοιπόν πάμε Άρια;" Εγνεψα.
Βγήκαμε και πήγαμε σε ένα δάσος λίγο πιο μακριά από το παλατι. Περπάταγα μπροστά. Ο Ντέιβ ήταν στα κάτω του. Μάλλον έφταιγα εγώ. Σταμάτησα και τον περίμενα. Όταν ήρθε κοντά μου του έπιασα το χέρι. "Είσαι καλά;" "Ναι μια χαρά" "Και γιατί είσαι έτσι;" "Επειδή μου έχεις θυμώσει." "Δεν έχω θυμώσει. Για την ακρίβεια θύμωσα λίγο όταν μου έδωσες με το ζόρι τι σιρόπι αλλά μετά τα ξέχασα όλα." "Αλήθεια?" " Ναι." Με πήρε αγκαλιά και με φίλησε.
"Λοιπόν τι λες για λίγο χιονοπολεμο?" Ρώτησε σαν μικρό παιδάκι. Και στα παιδάκια δεν λέμε ποτέ όχι σωστά? "Φυσικά"
أنت تقرأ
New Life I
مصاصي الدماءΗ Άρια είναι μια συνηθισμένη έφηβη. Στο καινούργιο Λύκειο, Blackwood, θα μάθει ότι είναι η μόνη φυσιολογική. Εκεί θα γνωρίσει τον Ντέιβιντ και θα πέσει στα δίχτυα του έρωτα. Πως θα εξελιχθούν τα πράγματα? 15 in Βρικόλακας 16/8/17 10 in Βρικόλακας 21...
