New Life I

Κεφάλαιο 31

Γεια σας... Πάει ένας μήνας και ? Μάλλον. Λοιπόν μετά από πολύ σκέψη επιτέλους τελείωσα το κεφάλαιο.
Πυστευω πως μες τις γιορτές θα είμαι πιο ενεργή. Αλαλ δεν υπόσχομαι τίποτα.

Σας αφήνω να διαβάσετε και μην ξεχάσετε το αστεράκι και σχόλια

Φιλιααα 😘😘

Μετά από μία βόλτα στο κέντρο της πόλης και ένα υπέροχο γεύμα σε εστιατόριο απέναντι από το μεγάλο Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας αποφασίσαμε να πάμε στο
Hard Rock Cafe.

Το μαγαζί για να πω την αλήθεια δεν ήταν του στυλ μας. Αλλά ο Κρις μα είπε πως έχει πολύ καλή ποιότητα καφέ αλλά και κρέπες.

Όταν μπήκαμε στο μαγαζι όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω μας. Ο Ντέιβιντ μπήκε μπροστά μου και μου έπιασε το χέρι.
"Τι έπαθες;"  Γύρισα και μου έριξε μια ματιά "Καλύτερα να πάμε πίσω το ξενοδοχείο." τον κοίταξα όλο απορία "Γιατί?" "Δεν νιώθω πολύ καλά." Κάτι δεν πήγαινε σωστά.

Συμφώνησα και φύγαμε από το μαγαζί. Ωστόσο πήραμε από ένα τοπικό μαγαζί καφέ στο χέρι.

"Τι έγινε Ντέιβ?" "Δεν ήταν κανένας άνθρωπος εκεί μέσα. Οι περισσότεροι ήταν βρικόλακες, εξωριστοι και έξω φρενών με τον βασιλιά." δεν είπα τίποτα.

Όταν μπήκαμε στο δωμάτιο ο Ντέιβιντ με έριξε στο κρεβάτι και άρχισε να με φιλά.
Μετά από λίγο αποτραβήχτηκε.
"Σκέφτηκα κάτι αλλά θελωγην γνώμη σου." Μάλιστα ακούω " "Σκέφτηκα να... άρχιζα να... τρεφόμαι κανονικά." Είπε και αμέσως έκλεισε σφιχτά τα μάτια του.
"Επιτέλους έβαλες μυαλό. Αν δεν το έκανες εγκερως θα...." Με διέκοψε "Το ξέρω.." άνοιξε τα πράσινα μάτια του και άρχισε να με φιλά ξανα. Σιγά σιγά κατευθύνθηκε προς τον λαιμό μου κεντοντας τον με φιλιά. Νομίζω ήξερα τι ήθελε να κάνει και δεν με πείραζε. Από κάπου έπρεπε να ξεκινήσει.

Ένιωθα την ζέστη ανάσα του στον λαιμό μου. Η επιδερμίδα του λαιμού μου άρχισε να μυρμηγκιαζει, ένιωθα τα απαλά χείλητλ του πάνω στην υπερευαίσθητη επιδερμίδα του λαιμου μου και τα σκληρά τρυπήματα δύο κοφτερό δοντιών.

Σε λίγο όλα είχαν επανέλθει. Η πληγή έχε επουλωθεί λίγο, εγώ ένιωθα μια χαρά αλλά σύντομα θα με έπιανε πονοκέφαλος από το έντονο περπάτημα του Ντειβ πάνω-κατω στο δωμάτιο κα τις άπειρες συγνώμες του.

"Αν όντως πήρες αυτή την απόφαση νομίζω δεν θα έπρεπε να ζητάς συγγνώμη. Το ξέρεις ότι σε κατανοώ απόλυτα." "Το ξέρω...Αλλά σιγά σιγά" "Σιγά σιγά."

Σηκώθηκα πήγα στο μπάνιο και άλλαξα. Μετά από εμένα το ίδιο έκανε και ο Ντέιβιντ.

Ξάπλωσα στο μαλακό κρεβάτι και χαζευα στο κινητό μου. Είχα ένα μύνημα από τον Ντάνι.

Ντάνιελ
Πως είναι ο Ντέιβιντ?

Εγώ
Μια χαρά...πριν μου έκανε μια δήλωση αλλά δεν ξρ αν πρέπει να την πάω εγώ ή σας ενημερώσει ο ίδιος.

Έκλεισα το κινητό μου και το άφησα στο κομοδίνο. Ο Ντέιβιντ μόλις είχε βγει από το μπάνιο.
Ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου.
"Είσαι κουρασμένη από το ταξίδι?" Με ρητωσε ενώ χάιδευε το μάγουλο μου "Λίγο." "Ωραία.'' "Γιατί ωραία?" "Γιατί θα σε πάρει γρήγορα ο ύπνος και γω θα έχω την ευκαιρία να κοιτάζω ο γλυκό σου προσωπάκι όλο τα βραδυ." Γέλασα "Δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις?" "Μπααα." "Έχω μια ιδέα...Γιατί δεν κοιμάσαι και εσύ. Και με βλέπεις αύριο." Του έκανα γλυκά ματάκια. "Άκου...μπορεί και να κοιμηθώ...αλλά θα ξυπνήσω πολύ πριν από σένα. Θα έχει πλάκα να σε βλέπω σαν γατακι που έβαλε το χέρι του στην πρίζα." Έλεγε γελώντας "Πολύ αστείο κύριε Χασμουριεμαι σαν γατάκι" και το γέλιο κόπηκε. "Δεν το έχεις ξεχάσει?" "Νοπ..με συμφέρει ξέρεις" "Το κατάλαβα" είπε και  κατσουφιασε

Ντέιβιντ POV (yeah)

Η Άρια ήταν  δεμένη σε μια πάλι ξύλινη καρέκλα και έκλαιγε. Η μυρωδια του αίματος της έμπαινε στα ρουθούνια μου. Εγώ πάλι ήμουν γύρο στα δύο μέτρα μακριά της και ένιωθα τους κυνοδοντες μου να τρυπάνε τα χείλη μου.
Άκουσα βήματα κι γύρισα να δω. Ήταν οι τύποι από το μαγαζί που πήγαμε χθες (Hard Rock Cafe).
"Ο μικρός πρίγκιπας δεν μπορεί να αντισταθεί στο αίμα της κοπέλας του?" Ένιωσα τα μάτια μου να γίνονται κόκκινα "Ο έλα τώρα. Αφού ξέρουμε ότι το έχεις ανάγκη" ο ένα από αυτούς πήγε πίσω από την Άρια και της σήκωσε απότομα το κεφάλι. Έβαλε το κεφάλι του μέσα στον λαιμό της και εισέπνευσε. "Μην τολμήσεις να..." Πριν καλά ολοκλήρωσω την φράση μου την δάγκωσε. Εκείνη ούρλιαξε από πόνο. Πήγα να του επιτεθώ αλλά άλλοι δύο από αυτούς με ακινητοποίησαν. Άρχισα να παλεύω μαζί τους όταν επιτέλους τελείωσα πήγα στον τύπο πίσω από την Άρια. Εκείνος εβγαλε ποια τους κυνοδοντες του από τον λαιμό της και την έλυσε. Το σώμα της έπεσε άψυχο στο πάτωμα σαν σακί από πατάτες. Αυτός γελαγε δυνατά. Με μια κίνηση τον έπιασα από τον λαιμό και τον κόλλησα στον τοίχο. Έκλαιγα. "Γιατί το έκανες αυτό?" Δν απάντησε. "Γιατί?" Φώναξα περισσότερο "Γιατί το αίμα της είναι πολύτιμο..  και κάποια μέρα θα εξουσιάζει αυτή." Αυτό ήταν.. με μια κίνηση του έσπασα τον λαιμό και έτρεξα δίπλα στην Άρια. Δεν είχε παλμούς. Δάγκωσα δυνατά τα χείλη μου και την φίλησα.