New Life I

Κρφαλαιο 34

Γεια σας!!!

Να πω την αλήθεια δεν ήταν μεγάλο κεφάλαιο αλλα πρέπει να το τελειώνω οπότε...

Πείτε μου πως σας φάνηκε και τι λέτε να γίνει τελικά....
(Και ναι σχετικά με το ελικοδρόμιο στο παλάτι....δεν φταίω εγώ δεν είχα καλύτερη ιδέα.)

Μην ξεχνάτε το αστεράκι
Τα λεμεεεε

Ντέιβιντ

Κρατούσα το άψυχο κορμί της στα χέρια μου. Δεν ξυπνούσε.

Τα μάτια μου έγιναν μαύρα από θυμό. Την ακούμπησα προσεχτικά κατω και κοίταξα τον Τζον.
"Οπ χάσαμε την μικρή?" Είπε γελώντας ενώ ο Λαντον κάθονται πιο πίσω με τις γροθιές του σφιγμένες ενώ τα μάτια του είχαν πάρει κόκκινο χρώμα.

"Γιατί το έκανες αυτό?" Είπα προσπαθοντας να συγκρατήσω τα νεύρα μου. Αν και δεν έπρεπε.
"Νομίζω πως σε προειδοποίησα...για το αίμα τις μπλα μπλα....και πως κάποια μέρα θα εξουσιάζει..."
"Δεν έχει σχέση με την βασιλική οικογένεια."
"Ίσως δεν τα γνωρίζεις όλα."
"Αυτό ηταν. Δεν θα κάτσω να σε ακούσω άλλο."

"Χάνεις πολύτιμο χρόνο. Παρε την Άρια και γυρίστε πίσω." Ακουστικέ
η φωνή του Λαντον.
""Δεν μπορώ να την μεταφέρω."
"Το αυτοκίνητο μου είναι ακριβώς παρκαρισμένο έξω από το μαγαζί. Πάρτο και πάτε στο ξενοδοχείο. Συναντησεμαι στο πίσω γκαράζ."

Αυτό έκανα. Πήραν την Άρια στα χέρια και την πήγα στο αυτοκίνητο. Το δυνατόν γέλιο του Τζον μου έσπαγε πραγματικά τα νεύρα. Ίσως έπρεπε να τον σκοτώσω.

Έβαλα μπρος και σε λίγα λεπτά ήμασταν στο πίσω πάρκιν.
Άφησα την Άρια στο αυτοκίνητο και πήγα στο δωμάτιο να μαζέψω τα πράγματα.

Όταν τελειωσα κατέβηκα κάτω και η κοπέλα από την ρεσεψιόν μου έδωσε το μπουφάν της Αριας.

Πήγα αμέσως στο αυτοκίνητο.
Απέξω καθόταν ο Λαντον.

Τον ήξερα από μικρό παιδί. Ήταν κάνα αιώνα μεγαλύτερος μου αλλά πάντα μου στεκόταν στις καλές και κακές στιγμές μου. Ως που ο πατέρας μου τον έστειλε να κατασκοπεύει την μεγάλη συμμορία του Τζον Κάρτερ. Με τα χαρίσματα του έγινε το δεξί χέρι του Τζον και πλεον του έχει τυφλή εμπιστοσύνη. Μας στέλνει αναφορά κάθε 15 μέρες και εχει σώσει αρκετά άτομα χωρίς να καταλάβει τίποτα ο Τζον.

Χωρίς να πούμε τίποτα μπήκε στην θέση του οδηγού ενώ εγώ έκατσα πίσω για να έχω το νου μου στην Άρια.

"Και τώρα που πάμε?" Ρώτησα
"Σπίτι μου. Θα πάρουμε το τζέτ μου και θα γυρίσουμε Λονδίνο."
"Και τι θα γίνει με τον τζον.?"
"Ναι σχετικά με αυτό. Έκανα κάτι για το οποίοι θα τιμωρηθω." "Τι έκανες?" "Τον σκότωσα."
Αλήθεια τώρα?
"Αν θυμάσαι μπορεί να νόμιζε πως ήταν ισχυρός αλλά ήξερε πως απέναντι μου δεν έχει καμία ελπίδα. Όχι μόνο επειδή ήταν ανίδεος και αδύναμος αλλά και επειδή τον περνούσα πολλά χρόνια"
Δεν απάντησα.

Όταν φτάσαμε στο σπίτι του, πάρκαρε κατευθείαν στο ελικοδρόμιο.

(It is a little weird I know)

Μου είπε να περιμένω στο αυτοκίνητο για να πάει να βρει τον πιλότο.

(yep again the weird thing)

Μετά από λίγα λεπτά ήρθε και μου έκανε σήμα. Πήρα την Άρια στα χέρια μου και μπήκα μέσα στο τζέτ ενώ από πίσω μου ο Λαντον έφερνε τις αποσκευές.

Την ξάπλωσα στο ανακλεινομενο καθησμα κα έκατσε γονατιστός δίπλα της.

"Είναι απλά σε κώμα. Αλλά είναι δύσκολο να ξυπνήσει." Είδα τον Λαντον να κάθεστε στο καθησμα δίπλα μου.
"Το ξέρεις ότι υπάρχει τρόπος." Του είπα απότομα.
"Ναι... σκέφτομουν τον δεύτερο και λιγότερο επικίνδυνο τρόπο."
Γύρισα και τον κοίταξα
"Δηλαδή?"
"Η μικρή μετάγγιση αίματος. Ένα φιαλίδιο από το αίμα του διδύμου της και θα γίνει..." "Ημιβρικολας."
"Ναι...και δεν θα έχει επιπτώσεις όπως ο άλλος τρόπος"

Η πτήση πέρασε χωρίς να ανταλλάξω καμία κουβέντα με τον Λαντον. Τους είχα ενημερώσει όλους για το τι έχει γίνει εκτός από την μητέρα της.

Όταν φτάσαμε στο παλάτι όλοι είχαν μαζευτεί στο ελικοδρόμιο.
Πήγα την Άρια στο δωμάτιο μου και την άφησα απαλά πάνω στο κρεβάτι. Ο πατέρας μου, τα αδέλφια μου, ο Μαξ, ο πάτερας της Αρίας και ο Λαντον ήταν μαζεμένοι όλοι στο δωμάτιο.

Ο Μαξ είχε πάει κοντά στην Άρια και της κρατούσε σφιχτά το χέρι ενώ ο πατέρας της καθόταν στην άκρη του δωματίου κα ετοίμαζε τα απαραίτητα για την μετάγγιση.

"Έτοιμα... Μαξ έλα εδώ." Τον φώναξε μετά από λίγο ο πατέρας του.

Ο Μαξ κάθησε στο γραφείο του Ντειβ και ο πατέρας του έβαλε την βελόνα σε μια φλέβα που ήταν αρκετά ορατή. Πήρε ένα φιαλίδιο και το έβαλε σε μια καινούργια σύριγγα και πήγε στην Άρια.
"Ας ελπίσουμε να πιάσει" είπε από μέσα του και κάρφωσε την βελόνα στην φλέβα της Αρίας.
Σε λίγη ώρα είχαν φύγει όλοι από το δωμάτιο εκτός από τον Ντειβ. Καθόταν δίπλα της ακουμποντας το χέρι του στο δικοτης. Της έδωσε ένα φιλί στο στόμα και κατέβηκε μαζί με τους άλλους στο σαλόνι.