'Tot ik neerval'

Hoofdstuk 6: "Feest, ik?"

Ik ben haastend aan het fietsen richting school, straks kom ik te laat! Daar heb ik echt geen zin in, ik was al 2 keer eerder te laat gekomen bij hem. Hij zei dat ik daarna vet veel schrijfwerk zou krijgen, dacht het niet! Ik scheur door een kruispunt en hoor de auto's naar mij toeteren terwijl ik bijna een ongeluk veroorzaak. Ik moest op tijd zijn!

Ik ren naar binnen en ben er nog net voordat de bel gaat, ik zie de docent geïrriteerd naar mij kijken maar ik ga fluitend zitten bij Hans en Mark. "Hoe krijg je het voor elkaar." zegt Mark lachend. "Tja." zei ik met een beetje trots dat ik het gehaald had. Ik pak mijn schrift uit mijn tas en begin op te letten op de uitleg, toen werd ik opeens aangetikt door Mark. "Psst." ik kijk op naar hem. "Wat?" fluister ik. "Kom je vanavond?" ik trek mijn wenkbrauw op. "Naar wat?" vroeg ik iets te luid. Dat was te merken want de docent die keek boos naar mij en gaf gebaren dat ik moest opletten. "Hans, en ik gaan vanavond naar zo'n groot feest. Iedereen gaat erheen, weet je niks? Het is bij die club dicht bij jou in de buurt." Ik haal mijn schouders op. "Nou ja, kom maar gewoon. Je kan mensen meenemen." toen begon ik te denken. Wie kan ik überhaupt meenemen. Daniel durf ik niet te vragen, wacht... Lisa! "Komt goed" fluister ik zacht, meteen daarna wordt ik onderbroken door de docent. "SSSHT!" zegt hij. Ik zucht en begin verder op te letten.

In de pauze zitten mijn handen vol, eentje met mijn broodje en de ander met mijn telefoon. Ik ging bij Hans en Mark zitten en begon met Lisa te appen. 

"Kom je vanavond?"

Binnen een paar seconden kreeg ik antwoord

"Naar wat?"

"Naar dat feest bij die club."

"Oh! Daar, ja ik wou daar wel naartoe gaan maar ik heb huisarrest."

Ik trok mijn wenkbrauwen op en stuurde terug.

"Waarom?"

"Ga je mij ondervragen?"

"Nee, laat maar."

Ik berg mijn telefoon weer op en begin te eten en na te denken, dan ga ik dus alleen met Mark en Hans. Maar ik heb echt niks met hun, ik zou altijd Daniel kunnen berichten... Zou ik? Nee, ik durf dat niet. Ik neem nog een hap van mijn broodje en besluit om in het gesprek mee te gaan dat ik gemist had tussen Mark en Hans. "Dat feest gaat sowieso gek worden." zegt Mark "Bij die club is het altijd goed." zegt Hans. Ze keken naar mij wachtend voor een reactie, ik kende die club nauwelijks. Tja ik fietste er soms langs, maar ik ging nooit naar dat soort feestjes. Ik haal mijn schouders op en zeg. "Ja het gaat vast wel goed worden."

De schooldag was over en ik fiets rustig naar huis, ik arriveer en zie mijn moeder op de bank zitten. Ik doe mijn jas uit en zet mijn tas weg, toen ging ik naast mijn moeder op de bank zitten. "Maaaaam." vraag ik met mijn liefste stem. "Wat is er?" vraagt ze. "Mag ik vanavond naar die club in de buurt?" Nu zie ik mijn moeder diep in gedachte, het leek wel alsof ze een heel probleem aan het oplossen was in haar hoofd. "Nou ja het is wel vrijdag..." zei ze. "Maak het niet te laat." "Dankjewel mam." zeg ik meteen en ik geef haar een kus op haar wang. Het feest begint rond 8 uur, onlangs dat ik nooit naar feestjes ga weet ik wel dat ik niet de eerste wil zijn. Dus besluit ik om pas om half 9 te gaan.

Het is half 8, ik stap de douche in en zit na te denken over alle manieren en situaties dat zouden kunnen gebeuren op het feestje. Misschien ontmoet ik wel een leuk meisje? Misschien wordt ik dronken? Wat gaat er daar gebeuren? Allemaal gedachtes spoken door mijn hoofd terwijl de douchestralen langzaam over mijn lichaam stromen. Even later stap ik uit de douche en föhn ik mijn haar. Ik kies om er op mijn best uit te zien, maar veel kleding had ik niet meer. Alles lag in de kast, het enige wat ik vond was een aardig wit shirt en mijn blauwe skinny jeans. Ik besluit om mijn witte schoenen erbij aan te trekken en loop weer naar boven, daarna leg ik wat gel op mijn hand en trek ik het door mijn haar. Even check ik nog hoe ik eruit zie. Het is inmiddels 20:10, ik besluit om nog even beneden televisie te kijken waar ik meteen reacties van mijn moeder krijg. "Spetter." zegt ze. "Mam, stop." zeg ik lachend.

Ik arriveer bij de club en kom Hans en Mark tegen, ze lachen naar mij. "Je ziet er goed uit bro." zegt Mark. "Dank je." zeg ik lachend. Even later staan we in de rij om onze jassen in te leveren en een nummer te krijgen, daarna stappen we binnen. Ik geloofde mijn ogen even niet. Al die lichten, het is anders dan ik mij had voorgesteld. Maar ja, ik was hier ook nog nooit binnen geweest. Ik besluit om mee te gaan met Hans en Mark omdat ik niet wist waar ik anders heen moest. Hun beginnen te dansen, ik doe mee. Gelijk keken ze raar op. "Wat kan jij goed dansen." zegt Hans. "Dank je, ik zit ook op dans." zei ik lachend. Nu kijken ze mij allebei raar aan "Dat wist ik niet!" zei Mark. Even konden we elkaar nog verstaan totdat de achtergrond muziek stopte en de echte DJ kwam. De muziek werd luider en luider en ik verstond Mark en Hans voor geen meter. De muziek werd ook anders, mensen begonnen te springen. Ik verloor Hans en Mark in de mors en stond uit eindelijk alleen te dansen. Ik keek om mij heen en besloot om even wat te drinken te halen bij de bar, ik besloot een cola te nemen en betaalde. Ik kijk door de zaal terwijl ik iedereen zie springen en schreeuwen, in een hoek zie ik een groep jongens staan. Waaronder... Is dat... Daniel? Ik moest een paar keer knipperen en ja hoor, het was Daniel. Ik mocht mijzelf ook niet vragen wat hij hier deed, hij is populair. Het is logisch dat hij hier is. Thuis had ik aan allerlei situatie's gedacht, maar niet aan de situatie dat Daniel hier zou zijn. Ik kijk hem nog even na, hij heeft wel erg veel lol met zijn vrienden. Hij is zo positief. Ik keek hem nog even na, hij zag er goed uit in zijn kleding. Hij had ook een best strak shirt aan, toen viel het mij op... Hij heeft best een goed lichaam. Oké stop Bram wat sta je te kijken je bent echt eng. Toen zag ik hem terug kijken, hij zwaaide en gebaarde dat ik moest komen. Waarom zou hij willen dat ik kwam? Hij is toch met zijn vrienden. Ik drink mijn cola op en besluit om naar hem toe te lopen, ik zet mijn lege glas neer op de bar en maak mijn stappen. Daniel die loopt ook naar mij toe? Hij verlaat zijn groepje? Wat is dit. Hij staat nu voor mij en zegt wat, maar ik versta hem niet door de luidde muziek. "Ik versta je niet!" zeg ik zo luid mogelijk, toen kreeg ik een warm tintelend gevoel toen hij dichterbij kwam. Het leek bijna wel alsof hij mij een zoen wou geven, hij kwam naast mijn hoofd en zei luid in mijn oor. "Hoe is het?" Ik leunde voorwaarts en antwoordde "Goed hoor, met jou?" "Wat?!" Vraagt Daniel zoekend. Ik herhaal met een stemverheffing "Goed hoor! Met jou?!" "Oh! Ja alles is goed met mij." ondertussen waren we meegegaan met de flow van de muziek. We beginnen te dansen, op de manier hoe wij het het beste kunnen. Voordat we het wisten stonden mensen om ons heen, ze maakte een kring. Daniel stapt naar achter. Wat doet hij? Ik kijk om mij heen en zie dat iedereen op mij wacht in een cirkel, kort begreep ik het niet. Toen hoorde ik Daniel roepen "Dans!" toen begreep ik het. Ik begon al mijn energie uit mijn lijf te dansen, het leek wel impressie te hebben op andere mensen. Daarna kwam Daniel naar voren en stapte ik naar achter, ik juich mee met de anderen terwijl Daniel iedereen laat zien wat hij kan. Even later stapt hij uit de cirkel en verdwijnt die, ik hoor iedereen nog naar ons juichen en klappen. Daarna stond Daniel weer voor mij, hij was aan het lachen toen leunde hij naar mij toe. "Ik zei toch dat je goed was?" ik moest lachen, en begin zelfs te blozen. Ik merk het aan mijzelf, ik begin vuurrood te worden. Ik kan het geen eens verbergen, maar gelukkig is het donker met allerlei kleurlichten. Hopelijk kan hij het niet zien. "Dank je." zeg ik enthousiast tegen Daniel. Deze avond leek oneindig, het was geweldig. Ik wou ook niet dat het eindigde. Even later kwamen Hans en Mark er weer bij "Wow gast we hadden je gezien! Jij kan echt goed dansen!" zegt Mark.  "Wie is dit dan?" vraagt Hans terwijl hij naar Daniel kijkt. Hij introduceert zichzelf al voordat ik het hoef te doen. Even later zeiden Hans en Mark dat ze moesten gaan toen keek ik op mijn telefoon. Het was al 01:30! Ik leun naar Daniel die nog steeds bij mij is, de zaal is nog vol. "Wanneer sluit de club eigenlijk?" vroeg ik. "Om 2 uur als het goed is." zei hij.

Even later was het rond 2 uur, er wordt op dit moment al duidelijk gemaakt door medewerkers dat de club gaat sluiten. Ik wou al met de rest meelopen en toen had ik weer een hand op mijn schouder, ik weet al dat het Daniel is. Ik draai mij om, nu zie ik hem lachend naar mij kijken "Bedankt voor deze avond Bram." zegt Daniel. Ik kijk hem in de ogen en lach "Nee, ik moet jou bedanken. Het was echt leuk." zei ik. We lopen nu samen uit de club en ik ga richting huis.

Ik kan nog steeds dit gevoel totaal niet beschrijven, ik lijk naar hem op te kijken. Hij is gewoon, zo goed. Ik weet het niet meer... Ik moet hier met Lisa over praten morgen, zij weet vast wel raad. Zij weet vast wat er met mij is. Waarschijnlijk is hij gewoon een goede vriend, niks anders. Het kan niet anders... Maar zo voel ik mij niet bij anderen, boeien. Ik ga slapen, ik kan hier niet te lang over nadenken want ik ben veel te moe. Daarna stapte ik uit mijn wolk vol gedachtes en viel ik langzaam in slaap.