'Tot ik neerval'

Hoofdstuk 16: "You all get a Daniel!"

De bel gaat, eindelijk is mijn laatste uur over. Ik bedoel, ik zat met Sam. Maar de tijd ging verdomt langzaam. "Ik ga nog even naar mijn kluis." zeg ik tegen Sam terwijl we het lokaal verlaten. "Is goed, ik kom wel mee." antwoord Sam meteen terwijl hij achter mij aanloopt. Het maakt mij in principe niet uit of hij meekwam of niet, ik had hem inmiddels al bijna de hele dag gezien. Behalve de uren die ik niet met hem had, ik prop wat boeken weg in mijn kluisje en loop met Sam richting de deuren die ons naar buiten lijden. Zodra wij buiten komen gooit hij opeens zijn arm om mij heen, eerst boeit dit mij niet. Maar zodra ik Daniel bij het hek zie gooi ik hem van mij af, meteen zie ik Sam raar kijken. "Huh?" zegt hij. Ik kijk hem raar aan en zeg "Je hoeft niet zo erg aan mij te plakken, plus ik heb iemand." Meteen zie ik zijn gezichtsexpressie veranderen. "Oh." Daarna zie ik hem lachen als een boer met kiespijn. Vind hij mij leuk of zo? Ik loop naar Daniel toe met mijn fiets aan mijn hand, even later stap ik op en fietsen we samen richting zijn huis. We hadden natuurlijk gister afgesproken dat hij kwam en dat we naar hem gingen. "Wie is die jongen?" vraagt Daniel meteen als school buiten zicht is. "Oh, dat is Sam." zeg ik terwijl ik lach. "En wie is Sam?" vraagt Daniel door. Ik trek mijn schouders op "Dat is een lang verhaal."

Even later komen wij bij zijn huis aan, hij is weer eens alleen thuis. Ik hang mijn jas op en ga op de bank zitten, meteen komt Daniel naast mij zitten. Hij duwt mij achterover, nu hangt hij boven mij op de bank. "Hij houdt er wel van om aan je te zitten of niet?" zegt Daniel terwijl hij met een pokerface boven mij hangt. Ik begin nerveus te worden van deze situatie. "Huh?" "Die Sam of zo, die zit wel veel aan je." Ik trek meteen mijn wenkbrauwen op. "Wacht wat?" Ik krijg van Daniel geen antwoord meer, hij gaat van mij af en naast mij zitten. "Ben je jaloers?" vraag ik plagerig. Maar Daniel lijkt niet in de stemming, hij kijkt koud naar mij toe. "Als hij niet met zijn tengels van jou afblijft ga ik aan hem zitten, en niet op jullie leuke manier." "Wat de fack Daniel." Ik kijk hem geïrriteerd aan. "Hij is gewoon een goede vriend van me, hij wilt voor de rest niks." "Weet je dat heel zeker? Ik zag namelijk heel wat anders." Inmiddels begint Daniel mij nog meer te irriteren "Neem een bril." zeg ik bot. "Niet zo bot tegen mij doen." zegt Daniel terwijl hij opstaat. "Vertrouw me nou maar." zeg ik kalm, hopend dat dit niet erger wordt dan het al is. "Ja, ja." zegt Daniel, hij draait zich om en steekt z'n tong naar mij uit. "Doe maar een cola, chop chop." zeg ik meteen als hij richting de keuken loopt, hij steekt z'n middelvinger naar mij op. Intussen kijk ik door de kamer en begin ik na te denken. Sam wilt toch niets meer? Hij keek anders wel jammerend toen ik zei dat ik iemand had. Uiteindelijk komt Daniel terug met één glas cola. "En die is zeker voor mij?" vraag ik plagerig, maar Daniel begint te lachen. "De manier waarop je het vroeg, mag je het lekker zelf halen en je kent de weg." Ik lach mee en sta met een diepe zucht op. Ik loop door de woonkamer en ga langs een hoek waardoor Daniel uit mijn zicht verdwijnt, voordat ik aan de koelkast deur kan trekken staat Daniel achter me, hij legt zijn handen op mijn heupen en drukt tegen mij aan. "Ik ga niet betrapt worden Daniel..." zeg ik zacht. "Ja maar dat is grappig." fluistert Daniel in mijn oor terwijl ik hem hoor grinniken. "Nee Daniel..." "NEE!" roep ik in een kreet terwijl Daniel mij van achter optilt in zijn armen. Ondertussen hoor ik Daniel lachen, hij tilt mij mee naar de deur van de woonkamer en zet mij weer neer. "Daniel ik zweer je..." Maar het is te laat, Daniel duwt mij door de deuropening tegen de muur van de gang, hij begint mij te zoenen. Ik kan niets meer zeggen, ik kan niets meer doen.

Daniel ligt tegen mij aan, hij is in slaap gevallen. Ik pak mijn telefoon en kijk hoe laat het is, het is 19:00 s'avonds wat is er mis met hem. Het is vrijdag en hij slaapt al. Ik besluit dat m'n avond nog niet over is, ik heb Lisa al een tijd niet gesproken. Die zei de laatste week dat ze "ziek" was, ik geloof er niets van! Ik geef Daniel een kus op zijn voorhoofd en loop naar zijn bureau, ik besluit wat op een blaadje te schrijven.

"Je bent saai en in slaap gevallen om 19:00, ik ben nog even genieten van mijn vrijdag bij Lisa. Spreekje xxx"

Nadat ik klaar ben met schrijven leg ik het briefje naast hem op bed en sluip zijn kamer uit nadat ik mij heb aangekleed, gelukkig waren zijn ouders nu echt niet thuisgekomen. Ik verlaat zijn huis, zet mijn fietslichten aan en ga richting Lisa. Als ik er aankom zie ik boven bij haar kamer licht branden, en hoor ik luidde muziek vanuit haar open raam. Ik bel aan, ik word niet gehoord. Ik wil ook niet roepen sinds het inmiddels rond 19:15 is. Ik besluit haar te bellen. "Hey bram." opeens hoor ik geen muziek meer vanuit haar kamer komen. "Hey Lisa, ik wil je zien." zeg ik zacht, hopend dat ze mij niet hoort vanuit haar kamer. Ik lijk ook te slagen. "Oh wanneer, waar?" "Nou ja, ik sta voor jouw huis." Ik begin te grinniken, meteen zie ik haar uit haar raam boven mij hangen. "Hey Bram!" Even later wordt de deur open gedaan, Ik ga in de woonkamer zitten. "Je ziet er niet ziek uit." Zeg ik nadat ik haar nauwkeurig nakijk. "Ik ben nu beter." zegt Lisa trots. "Je was niet ziek, dat kan niet." Zeg ik terwijl ik hopeloos begin te grinniken. "Als ik ziek ben, ben ik ook echt ziek Bram." Nadat ze dat zij begin ik het uit te schreeuwen van het lachen. Meteen zie ik haar mij een knipoog geven terwijl zij mee lacht. "Maar ik was echt ziek vorige week. Het zou je verbazen, maar het is waar!" Probeert Lisa mij te overtuigen. "Oké dan, dan moet ik je maar geloven." zeg ik lachend terwijl ik om mij heen kijk. "Ik ben hier al even niet geweest." "Nee, maar kom mee naar boven. Ik was lekker muziek aan het luisteren." zegt Lisa terwijl ze richting de gang loopt. "Dat was te horen." Maak ik duidelijk. "Zo hard staat het toch niet?" intussen zie ik Lisa angstig kijken. "Eigenlijk wel." zeg ik kalm. "Nou ja, de buren zijn er toch nooit. Ik moet nu zelfs op hun kat passen." "Oh oké." zeg ik kort, daarna volg ik haar naar boven.

"Dus hoe is het met Daniel?" vraagt Lisa nadat we op haar bed zitten. "Goed hoor." "Dat is te zien." zegt Lisa opeens terwijl ze op mij neerkijkt en lacht. "Wat?" vraag ik. "Loop naar de spiegel." Ik besluit om te luisteren en loop door haar kamer, daar kijk ik in de spiegel. Even kijk ik naar mijzelf, dan vallen mijn ogen op mijn nek. Een zuigzoen. "Wat een klootzak." zeg ik geïrriteerd. "Wat? Dat is toch geil." zegt Lisa zonder moeite. Ik begin te blozen en kijk boos naar haar. "Nee, ik wil niet dat anderen dit zien!" "Dat je een grote liefde hebt? Boeien, ik vind het wel schattig." ondertussen kijk ik verder in de spiegel en leg ik mijn hand eroverheen. "Hij pest mij gewoon." zeg ik terwijl ik rood als een aardbei in haar kamer sta. "Trek er niets van aan, ik ben nog single en wou dat ik zo'n zuigzoen had als ik eerlijk ben." Ik het nu te accepteren. "En waarom zou jij nou nog single zijn?" vraag ik plagend. "Hey, wrijf het nou niet in mijn gezicht, ik zal ook een Daniel krijgen!" Ik begin te lachen en zeg "Dit is geen Oprah!" "You get a Daniel, and you get a Daniel!" roept Lisa. [Explain: Deze grap is voort bestaan van de Oprah Winfrey Show, waar live gasten vaak gratis dingen kregen.] Hierna beginnen we het uit te schieten van het lachen. "You all get a Daniel!" roept Lisa door haar kamer terwijl wij plat liggen van het lachen. Terwijl we even later aan het bijkomen zijn van het lachen, loopt Lisa naar haar nachtkastje en trekt een laatje open. Daar haalt ze een fles Bacardi uit tevoorschijn. "Oh nee." zeg ik terwijl ik mijn hoofd schud. "Oh ja." zegt Lisa terwijl ze lacht en knikt. "Ik drink alleen af en toe bier, dat is het." zeg ik tegenstribbelend. "En nu drink je Bacardi met een mix." houdt ze vol. "Groepsdruk!" roep ik lachend. Uiteindelijk besluit ik om mee te drinken en knik terwijl ze red cups pakt.

Na een tijd bij Lisa te zitten, en inmiddels aangeschoten te zijn. Kijk ik op mijn mobiel. Shit 01:32. Wat zal mijn moeder wel niet denken? Ik heb haar niets gezegd. En ik besef nu ook dat ik nauwelijks wat gegeten heb. Mijn maag begint opeens hopeloos te knorren en grommen. "Oh, ik hoor je. Zullen we wat bestellen?" vraagt ze terwijl ze tegenover mij met benen gekruist op bed zit. "Doe maar."

Even later liggen er 4 lege pizza dozen in de hoek van Lisa's kamer, ik had ongelofelijk veel trek. Ik kijk weer op mijn mobieltje, 3:20. Ik besluit mijn moeder aangeschoten te bellen. "Hey mam..." voordat ik door kan gaan hoor ik mijn moeder door mijn telefoon schreeuwen. "WAT SPOOK JIJ UIT!" Ik probeer kalm te antwoorden terwijl ik in de stress raak. "Ik was in slaap gevallen bij Daniel, sorry." Gelukkig lijkt dit te werken. "Oké..." Nu onderbreek ik mijn moeder. "Mam..." "Ja?" "Mag ik bij Daniel slapen?" "Ja hoor, ik zie je morgen." Meteen zie ik Lisa bezorgt naar mij kijken. "Ik heb hier echt geen ruimte voor jou hoor." "Hoezo, je ouders zijn er niet. Ik slaap op de bank." zeg ik gefrustreerd. "Ja maar ze komen zo thuis." "Zo laat?!" vraag ik meteen. "Tja, ze waren op een date of zo en ze zouden s' nachts thuiskomen." Beargumenteerd Lisa. "Je lult." zeg ik meteen terwijl ik raar naar haar kijk. "Ik lieg niet, mijn ouders zijn raar laat me." Hier kan ik dus niet slapen, maar ik kan mijn moeder echt niet zo onder ogen zien. Ik wil niet naar huis. "Ik bel Daniel wel." "Wat de fack Bram, hij slaapt waarschijnlijk al." Nu kijkt Lisa mij raar aan. "Vast niet, toen ik bij hem wegging sliep hij. Dus hij kan s' nachts waarschijnlijk nu niet slapen." Daar kom ik gelukkig al snel genoeg achter als Daniel opneemt. "Oh allerliefste Daniel, mag ik bij jou komen slapen?" vraag ik met mijn allerliefste stem. "Je hebt gedronken hé?" hoor ik opeens uit de telefoon komen. "Uhm, hoezo?" "Niks hoezo, ik hoor het aan je. Waar ben je?" vraagt Daniel. "Bij Lisa." zeg ik kalm, ondertussen zie ik haar met grote ogen naar mij kijken. Zij is waarschijnlijk erg verbaasd. "Ik kom je ophalen." "Nee joh, ik red mij wel." zeg ik kalm. "Je beseft toch wel hoe laat het is? Ik haal je op." Voordat ik verder kan discussiëren wordt er al opgehangen.

Daniel komt op zijn fiets aan, ik wil mijn slot in mijn fiets stoppen maar Daniel trekt mij terug. "Kom maar achterop, haal de fiets later maar op." Ik ga achterop bij Daniel zitten en kijk om mij heen terwijl ik word getransporteerd. "Je bent echt lief." zeg ik eerlijk. "Dank je Bram, jij ook." zegt Daniel. Uiteindelijk komen we bij zijn huis aan, ik wil mijn schoenen uitdoen maar Daniel duwt mij door. Ik loop de trap op terwijl Daniel achter mij loopt, uiteindelijk kleed ik mij uit en ga ik in zijn bed liggen. Als ik mijn ogen dicht wil doen klikt Daniel het licht aan en gaat hij naast mij liggen. "Waarom heb je gedronken?" ondervraagt hij mij. "Sorry inspecteur Daniel." zeg ik terwijl ik grinnik. "Wat heb je gedronken?" "Gewoon, een beetje Bacardi." zeg ik terwijl ik hem in de ogen kijk. "Als het echt een beetje was moet ik mij zorgen gaan maken hoe makkelijk jij bent met drank..." begint Daniel. "Oké best wat, sorry het was gezellig." zeg ik zuchtend. "En daarom wil je niet naar huis?" "Nee, eigenlijk niet." Daniel geeft mij een kus op mijn voorhoofd en drukt het licht uit. "Oh en ik ben niet saai, ik was moe." zegt Daniel. "Te ruste." zeg ik terwijl ik begin te grinniken en mijn ogen sluit. "Te ruste."