'Tot ik neerval'

Hoofdstuk 5: Daniel, Daniel, Daniel.

Ik sta in een lege zaal, aan de andere kant staat Daniel. Hij loopt op mij af en zegt "Wij kunnen hier nog even blijven" ondertussen speelde op de achtergrond Rihanna - Umbrella. Hij stond nu inmiddels voor mij, en legt zijn hand op mijn schouder. Ik kijk hem in zijn prachtige ogen, ik kijk deze keer niet weg. Hij kwam dichterbij, zo dichtbij... "Daniel" zeg ik zacht. Toen trok hij mij naar hem toe met zijn handen aan mijn heupen. "Daniel..." zeg ik weer, op een zachte toon. Zijn hoofd kwam dichterbij... Ging hij mij kussen?.. Onze lippen waren tot slot bij elkaar gekomen. Het bleef in mijn hoofd afspelen "Daniel... Daniel..." zijn hand gleed over mijn rug in het moment van onze kus. Zijn andere hand gleed onder mijn shirt over mijn borst. Onze kus stopte, ik liet mijn hoofd rusten op zijn schouder. Daniel blijft mij maar aanraken... Hij stopte niet. Een zachte kreun verliet mijn mond. Mijn toonhoogte werd verheft "Daniel!" schreeuwde ik in een kreet terwijl ik nu inmiddels rechtop zat in mijn bed. Was het allemaal een droom? Alles speelde opnieuw af in mijn hoofd, het leek tot nu toe dat ik alles van de droom nog herinnerde. We waren in een zaal, Daniel kwam dichterbij... Daniel... WAT?! Waarom heb ik dat gedroomd... Toen keek ik naar mijn radio, en ja hoor. Rihanna - Umbrella was af aan het spelen, waarom heb ik die radio aan gelaten. Ik zette mijn radio uit en ging weer liggen, ik lag nog even wakker. En uiteindelijk viel ik in slaap.

Ik begin langzaam mijn ogen te openen terwijl ik uit mijn slaap gewekt werd door mijn wekker. Ik moest iets van 3 keer slaan voordat ik het eindelijk uit kreeg. Ik sta op, stap onder de douche, kleed mij aan en loop naar beneden waar mijn moeder staat. "Moet je vandaag niet werken" vraag ik verbaast. "Nee." zegt ze. "Ga aan tafel, ik heb eieren gebakken." "Waarom deze acties, dat doe je anders nooit in de ochtend." zeg ik plagend tegen haar. Ze zet een bord met voorgesneden brood en ei voor mij neer. In een paar happen had ik het al op. "Vergeet je niet te kauwen." zegt mijn moeder plagend. "Nee, nee." zei ik. Toen stormde ik naar boven. Ik pak mijn tas in en loop weer naar beneden waar ik mijzelf op de bank laat neerploffen. Ik pak de afstandsbediening en zet de televisie aan. Ik keek nog even naar RTL Nieuws voordat ik de deur uitstapte om richting school te gaan. Dit wordt weer een lange dag, zeg ik tegen mijzelf in gedachte. Vandaag weer naar dans. Ik kom aan bij mijn eerste uur, Nederlands. Ik ga zitten bij een groepstafel bij twee andere jongens. Dit waren twee jongens waar ik alleen mee optrok op school, niet echt buiten school. Het waren Mark en Hans. "Hey bram" zegt Hans. Voordat ik gedag terug kon zeggen werd ik onderbroken door mark. "Heb jij het huiswerk af?" ik haal mijn schouders op. Ik legde mijn schrift op tafel en bladerde erdoorheen, "Oh ja ik heb het af, ja." toen zag ik Hans en Mark met puppy ogen naar mij kijken. Zuchtend schuif ik mijn schrift over de tafel. "Ugh, neem maar aan." "Dankje!" zeggen ze beide enthousiast.

Het is eindelijk over, die saaie schooldag. Mijn laatste uur op deze donderdag was altijd zo saai. Voornamelijk door de docent. Ik arriveer bij de vereniging waar ik tot mijn verbazing Lisa niet zie staan. Ik loop naar een groep meisjes hier en vraag waar Lisa is. "Uhm, welke Lisa?" kreeg ik als antwoord. Daar heb ik ook niks aan, ik pak mijn telefoon en bel Lisa. Meteen wordt er opgenomen met een kreun. "Wat is er?" vraag ik. Toen hoorde ik luid gehoest en gesnotter komen uit mijn telefoon. "Ik ben ziek" hoorde ik met een typisch verkouden stem van Lisa. "Owh, sterkte." zei ik en toen hing ik op. Ik loop de zaal binnen en ging alleen op een zij bankje zitten. Ondertussen zie ik iedereen op dit moment met elkaar praten, natuurlijk wist ik niet wat ik moest doen. Ik was niet verlegen, maar kon ook niet gevraagd worden om met iedereen een leuk gesprek aan te gaan. Toen keek ik naar de deuropening daar zag ik iemand binnenkomen, en niet zomaar iemand. Daniel, hij keek naar mij en zwaaide. Hij loopt op mij af en komt naast mij zitten. Hij kijkt mij aan met een lach, zijn gezicht. Hij is zo... Nee dit klopt niet stop Bram. Ik kijk weg met een zucht. "Wat is er?" hoor ik naast mij. Überhaupt zijn stem gaf mij alweer dat gevoel... "Uhm- ja.. Uhm..." zei ik, ik kwam niet uit mijn woorden! Wat is er mis met mij wat gebeurd hier! "Huh?" hoor ik van Daniel. Ik pak mijn telefoon om afgeleid te lijken en kijk naar de tijd. De les begon pas in 10 minuten. En hier was Daniel... Ik moest ontsnappen. Waarom voel ik mij zo, waarom heb ik dit gevoel bij hem... Moet ik vluchtten? Daniel schuift dichterbij mij en vraagt nog een keer "Is er iets?" ik schud mijn hoofd en begin te giechelen. "Nee... Er is n-niks." zeg ik stotterend. Waarom voel ik mij zo vast. Ik zie in mijn ooghoek dat hij niet wegkijkt, waarom kijkt hij niet weg... Wat gebeurd er? Uiteindelijk zie ik dat Daniel ook om zich heen kijkt in de zaal, maar toch nog dichtbij zit. Ik kijk naar hem, en op dit moment stop ik niet met kijken. Hij kijkt terug naar mij diep in de ogen en lacht naar mij. De situatie is zo simpel, toch verfijnd. Ik kan niet helpen maar terug lachen. Langzamerhand was ik de situatie aan het bekijken, ik vind het fijn om bij Daniel te zijn. Maar wat ik voor hem voel weet ik nog niet, of ik op jongens val weet ik ook nog niet. Ik begon verloren te raken in mijn gedachten. Ik dacht aan wat Lisa zei "Het kan toch?" en er is in principe niks mis mee. Maar dit ben ik niet... Het kan niet, ik begon weer verloren te raken in angst. Dit zijn de langste 10 minuten van mijn leven... Nu kwam de docent eindelijk binnen. "We gaan beginnen mensen" zegt ze met 2 klappen. 

De les is nu over en Daniel loopt naar mij toe "Hey, wat is je nummer?" vraagt hij. Ik noemde mijn nummer op en lachte naar hem. Ik kon niet helpen maar lachen naar hem, de lach was ook niet nep. Ik voelde me gewoon vrolijk, waarom begrijp ik echt niet. Hij lacht terug en zegt "Dankje, je bent trouwens erg goed." nu brak ik in stukken. Waarom waren die woorden van hem zo- anders... Lisa had mij al gecomplimenteerd, op exact dezelfde manier. Maar dit was anders, dit was... Wat is dit? "Dankje." zeg ik met een nog steeds verfijnde lach. Ik kijk om mij heen en zie dat de zaal helemaal leeg is, Daniel staat voor mij. Dit lijkt bijna op... Mijn droom. Daniel kwam dichterbij. Ik begin te schrikken van hoe echt het lijkt. Maar toen legde hij weer zijn hand op mijn schouder en zei zacht "Ik spreek je nog, we moeten een keer wat samen doen." "Ja, lijkt me leuk!" zeg ik vol enthousiasme. Misschien iets te enthousiast dacht ik even, maar toen deed het mij niks meer. We liepen samen de zaal uit en gingen beide onze eigen kant op.

Ik zit nu op de bank en zit in gedachten. Ik pak mijn laptop en ga weer zitten. Even zit ik stil en wacht tot mijn laptop is opgestart. Daarna zoek ik op Google de zoekterm "De betekenissen als je over iemand anders droomt." Meteen zie ik bovenaan een website staan er staat "Wat betekent het als je over je crush droomt?" maar dit is toch niet mijn crush. Maarja even kijken dan maar. Als je droomt over een huidige, levensechte crush - dus niet een of andere gefantaseerde rijke Ryan Gosling-achtige prins - dat betekent dit dat die droom een real-life verlangen is. Is wat ik lees, ik schrik mij toch even. Daniel is mijn verlangen? Denk ik?.. Dit kan niet kloppen. Ik laat een luidde zucht uit mijn mond vallen en sluit mijn laptop. Toen kwam mijn moeder aangelopen "Wat is er?" "Er is niks mam" zeg ik rustig.

Is Daniel mijn crush? Ik verlies mijzelf weer in gedachten terwijl mijn televisie op de achtergrond aanstaat. Ik word gek, dit kan gewoon niet. Ik val op meisjes, niet op Daniel!