'Tot ik neerval'

Hoofdstuk 18: Café Kreten

Ik zet mijn fiets in het fietsenrek en zet het op slot. Daarna loop ik het fietsenhok uit, meteen komt Sam naar mij toe gelopen. "Goedemorgen Bram." zegt hij vrolijk. Hij lijkt op niks vergeleken met gister, misschien was er wat verandert? "Hallo." zeg ik aardig terug terwijl we over het plein lopen. Het is nog vroeg, dus we hebben nog even tijd om te praten. "Waar ging gister over?" vraag ik verbaasd terwijl we op een bankje gaan zitten. "Wat?" vraagt Sam terwijl hij lacht naar mij. Maar ik merk aan hem dat hij het heus wel weet. "Dat weet je zelf ook wel." zeg ik droog terwijl ik vragend naar hem kijk. "Oh, gister?" vraagt Sam. Ik schud meteen mijn hoofd, "Nou ja dat was niks hoor, ik had gewoon wat dingen aan mijn hoofd." zegt hij terwijl hij doorgaat met het lachen als een boer met kiespijn. Er is serieus iets mis. Ik begin na te denken, misschien ben ik blind. Vindt Sam mij leuk?

Mijn eerste les heb ik niet met Sam, ik ga stil naast Hans zitten en pak mijn boek en schrift. "Waarom zo stil?" vraagt Hans terwijl hij verbaasd naar mij opkijkt. "Ik zit vast met iets." zeg ik terwijl de docent binnenkomt. "Met wat?" Voordat ik überhaupt kan besluiten of ik wat wil zeggen komt Mark bij onze groep tafel zitten. Nu ga ik er zeker niet met hun over praten. Maar Hans vraagt door "Nou kom op, zeg het maar." Ik trek mijn schouders op "Het is niks belangrijks." Mark begint nu ook vragend naar mij te kijken, ik begin nerveus met mijn pen te spelen. "Word ik hier ondervraagt of zo?" vraag ik bot. "Je bent wel nerveus, dus het moet wel belangrijk zijn." begint Mark terwijl hij ziet dat ik met mijn pen aan het spelen ben. "Stop nou maar." zeg ik geïrriteerd. "Nee, we hebben recht om die shit te weten." zegt Hans iets te luid. "Let maar op deze 'shit'." roept de docent naar ons terwijl hij verder gaat met zijn uitleg. De klas grinnikt, "Jullie je zin, we praten er straks over." zeg ik kalm terwijl ik eindelijk begin op te letten.

Voordat ik in de pauze de kans krijg om er met hun over te praten, komt Sam bij ons zitten. "En wat is het nou?" vraagt Mark. Nu begin ik te zweten, de persoon waar ik over wil praten zit naast mij. "Nou ja, mijn moeders vriendin is verkouden. En ze heeft altijd al een extreem laag weerstand gehad en ze is net een tante voor me." Verzin ik blank, terwijl ik naar hun kijk. Toch weet ik het zo geloofwaardig te brengen als ik kan. "Oh, oké zeg dat dan." zegt Mark. "We dachten dat er wat met Daniel was." zegt Hans erachter aan. "Niet alles draait om Daniel!" zeg ik luid terwijl ik mijn ogen rol. De laatste tijd heb ik hun veel te veel over Daniel verteld dat ze er een grap van hebben gemaakt. Ze beginnen te lachen.

Maar inmiddels weet ik met wie ik hierover kan praten. Ik pak mijn telefoon en begin te sms'en.

"Yo, wat doe je vanmiddag, beter kom je het is belangrijk."
Ik typ snel, omdat ik merk dat Sam probeert mee te gluren. Kort na het bericht krijg ik antwoord. 

"Zoals altijd?" 

Krijg ik beantwoord, meteen begin ik terug te typen.

"Ja, ik zie je daar om 16:00."

De tijd is aangebroken en ik zit aan tafel te wachten in het café. De café waar ik altijd zat met mijn cappuccino, met Lisa. Even later zie ik haar al binnen komen, huh?  "Waarom zie jij er zo netjes uit?" vraag ik terwijl Lisa voor me gaat zitten. "Waarom zie jij er niet uit?" vraagt zij lachend. "Hou je mond." zeg ik lachend. "Nou ja, mijn ouders willen dat ik werk zoek. Dus ik ben net klaar met een sollicitatiegesprek." Ik kijk raar op "Maar werken is niets voor jou, je bent te lui." zeg ik grinnikend. "Goh, maar ja ik wil ook geld verdienen want mijn ouders zijn zakgeld gaan intrekken door dit gedoe." Ik knik terwijl ze verder gaat "Ze zeggen dat ik geen reet uitvoer behalve eten en muziek luisteren. Dat is allebei waar maar waarom laten ze mij niet!" zegt ze geërgerd. "Omdat, je geld moet verdienen!" Quote ik half van haar ouders.

Kort na het zitten en praten, en het bestellen van Cappuccino's, vraagt Lisa mij eindelijk waar het over gaat. "Waarom wou je praten?" vraagt ze verbaasd. "Over Sam." zeg ik zuchtend terwijl ik door mijn cup roer met een lepeltje. "Wie de fack is Sam dan?" vraagt ze. "Ohja, jij kent hem natuurlijk helemaal niet." herinner ik mijzelf. "Nou ja, om het even kort te brengen..." Begin ik "... Kennen wij elkaar al heel lang geleden, en we waren beste vrienden. Door een grote verhuizing ging het mis, en nu is hij terug en nou ja. Gister gebeurde iets en ik zit vast." eindig ik terwijl ik op mijn koffie blaas. "Wat is er gebeurd dan?" Vraagt Lisa voordat ze de koffie aan haar lippen zet. "Ik vertelde hem dat ik een vriendje had en hij zag er een beetje down uit." zeg ik kort, ik neem een slok terwijl Lisa begint te schreeuwen. "Dus hij vindt jou leuk?!" roept ze door het café. Ik schaam me kapot, want het café zit rustig vol. Alle ogen vallen op ons, ik zucht en knik half. "Is hij lekker?" Vraagt Lisa terwijl ze haar hoofd dichterbij trekt van interesse. Ze vouwt haar armen over elkaar en wacht op mijn antwoord. "Waarom zou ik daarop ingaan, ik heb met Daniel!" Roep ik. "Ja maar, als je een keer de andere kant op wil. Hou ik je niet tegen, ik kan die shit voor je geheim houden!" Zegt Lisa, ze klinkt trots. "Wat de fack Lisa!" Roep ik in een kreet terwijl ik haar raar aankijk. Meteen begint Lisa te schreeuwen van het lachen, intussen zijn we beide vergeten over de rest in het café. Het boeit mij niet meer. "Maar even serieus, vraag hem of hij je leuk vindt?" zegt ze terwijl ze haarzelf kalmeert van haar lachkick. "Ik heb dat een soort van indirect gevraagd, maar hij zei dat er niks is." zeg ik voordat ik weer een slok neem. "Dit wordt lastig, maar ik zal het geheim houden. Go Bram!" Zegt Lisa. "STOOPP!" Roep ik terwijl Lisa weer begint te lachen.