Hoofdstuk 17: Twee Cappuccinos en Een Latte

39 6 27
                                    

Ik moet meerdere keren knipperen voordat ik besef dat ik in Daniel zijn bed lig, ik kruip stilletjes uit bed en gluur met één oog door de gordijnen. Meteen trek ik terug nadat ik verblind word door al dat licht en besef dat ik een enorme hoofdpijn heb. "Kater?" Vraagt Daniel, ik kijk beschaamd naar hem toe. "Ja." Zeg ik kalm terwijl ik weer terug naast hem in bed kruip. "Sukkel." Zegt Daniel terwijl hij z'n hand door mijn haar trekt. Ik blijf stil, ik kan hem niet ongelijk geven. Langzaam begin ik na te denken over de vorige avond. Ik draai mijn rug toe naar Daniel en pak mijn telefoon, daar zie ik wat berichten van Lisa.
"Ben je thuis?"
"Ben je nou al thuis?"
"Bram ik zweer je."
Ik begin meteen terug te typen.
"In slaap gevallen bij Daniel, sorry voor de late reactie."
Voordat ik verder kan kijken door mijn telefoon schrik ik van Daniel zijn hand die licht over mijn rug strijkt. Ik draai mij naar hem toe en ik zie hem lachen. "Hoe voelt dit nou?" Vraagt hij. "Zwaar rot." Antwoord ik geïrriteerd maar begin daarna te grinniken. "We kunnen hier de hele dag blijven liggen, misschien wat kijken..." Begint Daniel. "Eigenlijk heb ik een beter idee." Zeg ik enthousiast.

We zitten nu bij een lokaal café waar ik meestal heen ga met Lisa, we zitten binnen. Want het warme weer is inmiddels over, ik en Daniel zitten naast elkaar op een bank en wachten op haar. "Dag tortelduifjes." Horen we opeens vanachter, we zien een goed gekleed maar vermoeide Lisa op ons afstappen. Ze gaat tegenover ons zitten. "Teveel op gister?" Vraagt Daniel nadat Lisa haar hoofd begraaft in haar handpalm. "Moet ik eerlijk zijn?" Vraagt ze terwijl ze moe naar ons opkijkt. "Wat je ook zegt, het is aan je te zien." Gaat Daniel verder. "Brammetje is niet zo ver gegaan." Zegt ze terwijl ze begint te grinniken. "Vergeleken met jou wel zeker, ik moest hem meenemen..." "Daniel je had een keuze." Zeg ik plots. Uiteindelijk word onze koffie voor ons gezet, twee cappuccinos en een latte. "Dit had ik echt even nodig." Zegt Lisa nadat ze haar eerste slok neemt. "Snap ik," zeg ik lachend terwijl ik een slok van mijn cappuccino neem. "Dus, wat gaan jullie vandaag nog doen?" Vraagt Lisa terwijl ze haar handen over haar mok vouwt. Ik begin vragend naar Daniel te kijken. Hij kijkt hetzelfde terug. "Ik zou het echt niet weten." Zegt Daniel terwijl hij lacht.

Even later is ons drinken op en staan we op. We omhelzen Lisa even en zeggen gedag, zij gaat weer verder met haar dag. Uiteindelijk zit ik nog op de bank met Daniel. "Wat gaan we nou doen?" Vraag ik. "We kunnen..." begint Daniel, maar dan stopt hij opeens. "Huh?" Ik kijk hem raar aan, totdat hij wijst naar het raam, even gluur ik door het raam. Het regent. Maar dan ook echt hard. "Wist je nog die dag in de zaal toen het zo hard regende?" vraagt Daniel terwijl hij lacht. Ik begin ook te lachen, "Natuurlijk weet ik dat nog."

We zitten de kat uit de boom te kijken terwijl liters water uit de hemel valt. "We moeten maar eens naar huis, het gaat voorlopig wel zo door. Kom je mee naar mij?" Vraagt Daniel terwijl hij zijn hand op mijn rug legt. "Is goed," zeg ik terwijl ik knik.

We beginnen hard te fietsen door de regen heen, alles valt op ons neer. Een kreun verlaat mijn mond van irritatie. "Klote weer." roept Daniel mij na terwijl ik hem snel achtervolg. Momenten later zijn we bij zijn huis aangekomen. Zijn ouders zijn nu wel thuis. "Hey, Bram!" hoor ik meteen als ik binnenkom van zijn moeder. "Net door die bui?" Vraagt ze verder. "Tja." zegt Daniel terwijl hij zijn schouders ophaalt, meteen neemt hij mij mee naar boven. We gaan zijn kamer in en ik zie Daniel door zijn laatjes en kledingkast graven. "Je moet maar wat droge kleding van mij lenen." zegt Daniel terwijl hij naar mij knipoogt. "En trouwens, leen m'n douche maar even, ik wil niet dat je kou vat." zegt Daniel. Ik knik en loop naar de badkamer, ik sluit de deur achter mij en begin mij uit te kleden. Daarna trek ik een douchegordijn naar achter en sluit hem achter mij nadat ik de douchekop aanzet.

Even na doorzoeken wat voor producten hun gebruiken, vind ik bijpassende shampoo. Even hou ik de fles aan mijn neus. Het ruikt als Daniel. Opeens krijg ik een lach op mijn gezicht en daarna begin ik mijzelf in te smeren. Wacht. Ik hoor opeens achter mij het douchegordijn bewegen, meteen word ik bij de heupen vast gepakt. Ik schrik kort, maar het is wel logisch dat Daniel nu achter mij staat. "Kon je niet wachten?" vraag ik plagerig. "Dit bespaart water." zeg Daniel voordat hij mij in mijn nek begint te zoenen. "Je gaat mij niet nog een zuigzoen geven." zeg ik lachend. "Nee, nee." antwoord Daniel. Maar nu schiet mij wat te binnen, zijn ouders zijn thuis. En Daniel begint.. "Nee!" roep ik in een kreet. "Sssht!" roept Daniel mij na. "Je ouders zijn thuis, wat doe je?" vraag ik meteen. "Dan doen we het een andere keer wel." zegt Daniel terwijl hij via zijn hand met mijn haren speelt.

Nadat we klaar zijn met douchen draai ik de kraan uit, ik loop Daniel stilletjes achterna in mijn handdoek. Als wij eenmaal zijn kamer binnen zijn laat ik mijn handdoek vallen. "Leuk gezicht." zegt Daniel lachend terwijl hij een klein stapeltje kleding tevoorschijn haalt. "Trek dit maar aan." zegt hij. Ik begin mij aan te kleden en ga voor de spiegel staan. Ik begin te blozen, dit is zijn vest. Het ruikt zo lekker, en het is zo groot! "Ik wil hem wel terug." zegt Daniel terwijl hij mij ziet poseren in de spiegel. Meteen kijk ik om naar hem "Nee, ik steel deze." Kort daarna hoor ik hem lachen. Ohja, ik heb nog huiswerk. Bedenk ik mij opeens, ik geef Daniel een kus op zijn wang nadat ik zie dat het regenen ook gestopt is. "Moest je jouw kleding nog mee?" vraagt Daniel. "Jij mag dat wel hebben." zeg ik lachend. "Ik pas het geen eens!" roept Daniel mij lachend na terwijl ik van de trap af loop. Ik begroet nog even Daniel's ouders en stap op mijn fiets.

Tot slot ben ik weer thuis en begin ik in mijn kamer aan mijn huiswerk. Morgen weer school, dan zal ik ook Sam zien. Eigenlijk moet ik hem even vragen wat er laatst nou was. 

'Tot ik neerval'Where stories live. Discover now