'Tot ik neerval'

Hoofdstuk 10: Make A Wish

2 Maanden Later

De tijd was inmiddels snel gegaan, er was veel gebeurd. Ik en Daniel kregen iets, en het einde van mijn derde jaar zat eraan te komen. Nu zit ik ongeveer 1 maand in mijn examenjaar. De vakantie was voorbij in een oogwenk. Ik was vaker weg dan normaal, ik kreeg meer contact met Hans en Mark. Ook Lisa speelde nog steeds een grote rol in mijn leven, maar de grootste rol in mijn zomervakantie was toch echt wel Daniel. Hij was die vakantie niet op vakantie, ik ook niet. Dus we hadden veel tijd doorgebracht. Het verbaasd mij hoe simpel onze relatie is op dit moment, we hadden nog niks gedaan. Ik voelde mij er nog niet klaar voor. Hij had gelukkig begrip hiervoor.

Het is zaterdag, en opeens komt mijn moeder om 10 uur mijn kamer binnengestormd met een brede lach. "Gefeliciteerd Bram." zegt ze vrolijk. "Dankjewel" lach ik. Vandaag ben ik jarig, vandaag ben ik 16 geworden. Ik trek een shirt over mijn hoofd en loop naar beneden met mijn moeder. "Ik heb pannenkoeken gebakken, taart krijg je pas als de visite er is!" roept mijn moeder vanuit de keuken terwijl ik aan tafel ga zitten. Het is ongelofelijk hoe erg de tijd vliegt af en toe. Ik weet nog als de dag van gister de middag met Daniel in de zaal, en de rest. Mijn visite had ik gesplitst. Om 1 uur zou mijn familie komen, en om half 4 mijn vrienden. Ik had geen grote club van vrienden uitgenodigd, gewoon Hans, Mark, Lisa en natuurlijk Daniel. Eigenlijk wou ik alleen mijn familie langs laten komen, maar van Daniel moest ik ook mijn vrienden uit nodigen. En wat ik ook zei, Daniel moest mij een cadeau geven en langskomen. Dat vond ik eigenlijk wel lief. Even later word een stapel pannenkoeken op tafel gezet en wordt er één mij voorgeschoteld. "Alsjeblieft jarige job!" zegt mijn moeder vrolijk terwijl zij mij een zoen op mijn voorhoofd geeft. Mijn moeder wist inmiddels ook over mij en Daniel, ik weet nog precies hoe het ging toen ik bij haar out kwam. "Oh, dat is wat nieuws. Zolang je maar gelukkig bent!" kreeg ik als antwoord. Voor de rest weten alleen mijn vrienden het, ik voelde mij er niet naar om het over de daken te schreeuwen. Uiteindelijk begin ik te eten van mijn bord.

Mijn familiebezoek is inmiddels voorbij gevlogen terwijl ik wat zakcentjes bij elkaar trok. Daarna kwam eerst Lisa aan. Ik zag haar al door het raam en liep naar de deur. Ik open de deur en word meteen omhelst door haar. "Gefeliciteerd Bram." zegt Lisa blij. "Kom verder." zeg ik lachend. Nadat ik Lisa de weg wijs door mijn woonkamer en haar mijn moeder al zie feliciteren, krijg ik meteen weer geluiden te horen van de deur. Ik trek de deur open en daar staan Hans en Mark. "Gefeliciteerd" zeggen ze beiden in koor. Ik laat ze binnen en plof neer op de bank. "Is Daniel er nog niet?" vraagt Lisa meteen als ik zit. "Nee, ik heb nog niks van hem gehoord." Nadat mijn moeder drinken op de tafel heeft gezet, zet ik mijn lippen aan mijn glas. Ik neem rustig een slok, daarna verslik ik mij bijna als ik zie dat Lisa geld tevoorschijn haalt samen met Hans en Mark. "Dat hoeft toch helemaal niet." zeg ik hoestend. "Jawel joh, je bent toch jarig." zegt Lisa vrolijk. Ik neem het geld aan en stop het in mijn zak. Daniel is er nog steeds niet, zou alles oké zijn? 

Na lange gesprekken is het inmiddels al rond half 5, Hans en Mark die gingen want die moesten vroeg eten. Hier zit ik dan, met Lisa. Mijn vriend komt volgens mij gewoon niet opdagen. Ik laat een diepe zucht uit mijn mond vallen terwijl ik terug leun op de bank. Opeens voel ik Lisa's hand naast me op mijn knie belanden. "Hij komt vast wel." zegt Lisa.

Het is inmiddels kwart voor 5. Nog steeds geen teken van Daniel. Het is niet erg... Hij komt wel. Blijft in mijn hoofd afspelen terwijl ik hopeloos naar mijn glas drinken kijk. Ik zie mijn moeder bezorgt kijken, maar ik wou er niet over praten. Komt hij nou echt niet meer?

Uiteindelijk zie ik iemand door het raam gluren, het is Daniel. Ik loop langzaam naar de deur terwijl ik zuchtte, aan de ene kant kon ik niet boos zijn. Hij kwam nooit te laat, aan de andere kant wilde ik laten merken dat het mij irriteerde. Langzaam trok ik de deur open, meteen word er naar binnen gestapt. Ik wordt omarmt ondertussen hoor ik een diepe zucht van Daniel. "Het spijt mij zo." Ik doe een stap naar achter en besluit dat het nu nog niet klaar is. "Wat denk je wel niet? Het is na vijven, ik dacht dat je niet meer zou komen." zeg ik zuchtend. "Natuurlijk kom ik!" zegt Daniel geïrriteerd. Ik zucht en besluit het niet verder te nemen, plus Daniel leek tot alles instaat te zijn als hij boos was. Ik ga langzaam zitten, Lisa is er nog. Zij besluit om wel boos te blijven, ik hoor haar al sissen als wij de kamer betreden. "Waarom zo laat?" vraagt Lisa met een bekakte stem. Ik gebaar haar om het niet te doen. Beiden gaan wij zitten. Daniel kijkt verward om zich heen, de situatie was gewoon ongemakkelijk. Toen haalde Daniel opeens wat uit zijn zak. Het was een juwelen kistje. "De juwelier had het niet op tijd klaar onlangs dat ik het zo geregeld had, en ik wou niet komen opdagen zonder cadeau." zegt Daniel zuchtend. Ik begin blozend naar beneden te kijken. Waarom had ik überhaupt kunnen twijfelen. "Oh mijn god, dit is zo goals." hoor ik meteen van Lisa komen. "Maar ik ga, ik ga zo wel eten." Ik wijs haar de deur en ga naast Daniel zitten. "Open het maar." zegt Daniel terwijl hij naar mij lacht. Langzaam open ik het kistje, daarna begon ik sterk te blozen. Het was een ketting, met een kleine B van mijn naam. "Ik wist niet echt wat je erbij wou, maar je een paar weken geleden in de vakantie dat je hield van kettingen maar er geen had." Ik begin nog meer te blozen, dat wist ik nog wel. "Dat je dat onthouden hebt.." zeg ik rustig terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder laat vallen. Ik voel me kapot ongemakkelijk, hij kwam te laat voor het goede. "Zal ik hem voor je omdoen." zegt Daniel nadat hij mij een kus op mijn voorhoofd geeft. Ik knik en leun naar voren, ik voel zijn warme handen aan mijn hals en daarna kijk ik naar beneden. Ik lach en geef hem een zoen. "Gefeliciteerd" zegt Daniel. Ondertussen kwam mijn moeder uit de keuken vandaan. "Oh daar ben je, ik wist wel dat je zou komen opdagen." zegt mijn moeder. Ik zie hun elkaar drie begroetende zoenen geven en daarna komt Daniel weer terug om naast mij te zitten. Hij slaat zijn arm om mij heen. 

Nog even hadden wij gezeten, daarna moest Daniel gaan. Ik kijk lachend in de spiegel in mijn kamer. Het was een mooie ketting, even voelde ik mij raar bij Daniel omdat hij niet kwam. Daarna leek het alsof ik nog meer van hem hield. Niet vanwege de ketting, maar omdat hij mij niet zomaar zou laten zitten. Dat voelt beschermend. Even later ga ik liggen en val ik langzaam in slaap.