Emily Jones - A Hogwarts-story (Dutch)

Hoofdstuk 9

"Vanavond!" Beval hij. James keek hem onbegrijpelijk aan: "Wat is er vanavond, Remus?" Remus keek zijn vriend streng aan en siste: "Vanavond leer je haar hoe ze een patronus moet maken, of in ieder geval het begin!" James keek hem nog meer onbegrijpend aan. "Ben Je GeK?!" Siste hij terug en Remus zette zich recht in de zetel: "Nee, maar jij probeert er onder uit te komen!" James keek hem nijdig aan en viel weer in zijn stoel. Emily luisterde mee, met gespannen oren, van op een afstandje in haar rode zetel tegenover de open haard. "HÉ!" Werd er in haar oor geschreeuwd. "Hé, bij Merlijns baard! Wat moet je?", "Ook vriendelijk." Reageerde Sirius die zich naast haar neer zette. "Je liet me schrikken! Je weet verdomt goed dat ik dat niet graag heb! En- Euh, Sirius? Ben je wel aan het luisteren?" Vroeg ze toen ze door had dat Sirius niet echt reageerde. "Ja, ja, sorry. Ik ben er niet echt bij voor de moment..." hij keek naar zijn voeten. "Zit je teveel bij je SLIJMBALLEN?! Dat zou pas een verbetering zijn!" Lachte Emily die hem op zijn schouder klopte. "Hahaha, heel grappig, Jones!" Reageerde Sirius, die niet zo met het grapje kon lachen, "nee, ik was aan iets aan het denken...", "Oh oh..." kwam er uit Emily haar mond en ze grijnsde, "Heb je soms je huiswerk niet gemaakt? Want dat ga ik niet-" ze werd afgekapt: "Nee! Dat is het ook niet! Ik vroeg me af- nou, ja- moest je zin hebben..." toen stopte hij en keek weer naar zijn voeten. "Wat ben je toch aan het wauwelen, Zwarts?" Lachte Emily. "IK wou vragen of je zin had om met mij naar Zweinsveld te gaan, morgen." Reageerde hij en begon meteen weer te stamelen: "Als je niet wil hoeft het niet, hé! Ik ga je niet verplichten! Ik vroeg het me gewoon af!" Emily keek zijn afwachtende gezicht aan en had door dat ze een antwoord moest geven. "Sirius, kijk" begon ze en keek even hoe hij reageerde: zijn mondhoeken gingen al een beetje naar beneden. "Ik was eigenlijk van plan om morgen hier te blijven om nog wat op mijn patronus te oefenen." Zei ze toen. Sirius zijn ogen gingen nu af naar het vuur dat in de open haard brandde en liet zijn schouders hangen. "Ja, snap ik..." mompelde hij. Toen bedacht hij iets: "Wacht eens! Wat als ik nu eens bij je blijf om je wat te helpen!" Hoe graag Emily ook wou dat iedereen kwam helpen, had ze al met Remus afgesproken dat hij haar morgen ging helpen als James haar vanavond de basics wou leren tenminste. "Remus helpt morgen, maar je kan me altijd vanavond helpen!" Verkondigde ze en zag dat Sirius een beetje gemengde meningen bij deze gedachte had. "Want" vervolgde ze wat luider, "ik heb gehoord dat James het me vandaag al wou leren." James draaide zich om naar haar en Sirius liet zijn hoofd ook snel zijn kant op draaien: "Oh, ja, James?" James gromde zacht iets wat op 'ja zeker' leek en draaide zich weer om naar Remus die een grote grijns op zijn gezicht had geplant. "Om hoe laat?" Vroeg deze en James stond op: "ExAct 21:00! Het verbode bos!" Hij liep de trap op naar de jongens slaapzaal en Remus draaide zich om naar Emily: "Goeie zet!" Emily bloosde een beetje en draaide zich weer om naar Sirius. "Je hebt hem gehoord! ExAct 21:00!" Ze knipoogde en liep naar de meisjesslaapzaal.

"Oké! Denk aan je gelukkigste moment, Emily! Je MOET je concentreren! Nog eens!", "EXPECTO PATRONUM!!!" Gilde ze nog eens en er kwam een klein lichtje uit haar staf, maar verder dan twee centimeter kwam het niet. "Dit lukt me nooit!" Ze plofte neer en keek haar staf aan, "wat doe ik verkeerd?", "Je hebt geen sterke herinnering!" James stond voor haar en trok haar overeind, "Je moet een sterke hebben, anders lukt het niet." Emily knikte en keek Remus, die aan de kant stond te duimen, smekend aan. Dan dacht ze terug aan de herinnering die in haar hoofd zat te branden en gilde weer: "EXPECTO PATRONUM!!!" Maar weer, zoals elke keer voorheen, kwam het lichtpuntje niet verder dan twee centimeter. "Laten we anders even rusten, James. Ze heeft al heel veel geoefend." Hoorde ze Sirius zeggen en draaide snel haar hoofd om naar hem: "Nee, nee! Ik wil verder gaan!" Ze sloot haar ogen en fluisterde: "Ik moet gewoon de juiste herinnering vinden.." Ze groef door al haar herinneringen en dacht aan alle mogelijke opties, die zeer sterk waren, maar vond geen andere dan die dat ze al had gebruikt. "Als ik mag weten, wat is je herinnering?" Vroeg James plots. Emily keek hem even niet-begrijpend aan, maar zei toen: "Weten jullie nog die ene keer in het tweede jaar? Toen we fabeldieren kregen en die kleine kabouter in Sirius' broek kroop?" Niemand wist waar over het ging, op Peter na, die begon te lachen en riep toen: "Jaaa!!! Die kabouter had hem gebeten en hij begon te wenen van de pijn!" Dat deed ook een belletje rinkelen bij Sirius die vlug naar zijn kruis greep. "DAT deed pas pijn!" Lachte hij toen. "Ik heb nog nooit zo hard gelachen als toen!" Giechelde Emily die plots ook in lachen uitbarstte en op de grond viel. Na een potje lachen stond ze op en zei Remus: "Oké, genoeg gelachen! Laten we anders maar eens gaan slapen, het is al bijna middernacht!" De rest knikte en ze liepen samen en in stilte over het terrein en door de grote poort de gang in. De deur sloot zich en Emily voelde iemand haar hand pakken en ze werd mee het hoekje omgetrokken. "Ik zie het wel!" Zei Sirius die haar tegen hield om nog verder te lopen. "Wat?" Vroeg Emily die geen idee had waar hij over bezig was. "Kom op, Emily! Stop met doen alsof! Iedereen kan het zien! Jij en Remus hebben iets!" Gierde hij. Emily stapte een paar passen naar achtere van verbazing en keek Sirius vragend aan: "Waar in Merlijns naam ben jij over bezig?!" Sirius sloeg zijn handen in de lucht: "Weet je wat? Laat het maar! Hou jullie kleine geheimpje maar onder elkaar, maar weet dat ik alles heb gezien!", "WAT gezien, Sirius? Ik heb geen idee waar je het over hebt!" Riep Emily terug. "De wandelingetjes langs het meer, het plannetje om vandaag te kunnen oefenen, dat jullie morgen samen gaan oefenen... je hoeft het niet te ontkennen, Emily!" Hij draaide zich om en liep de rest achterna. "Wat...?" Vroeg Emily nog na en liep toen ook achter de rest aan. Toen ze hun hadden ingehaald liep ze regelrecht naar Remus en nam zijn arm vast. "Waar was je?" Vroeg hij. "Sirius moest nog iets weten over ons huiswerk." Loog ze en ze keek Sirius' nijdige gezicht aan. Hij draaide met zijn ogen en keek toen weer voor zich uit.  Eenmaal in de leerlingenkamer liep Emily regelrecht naar de slaapzaal, zonder ook maar iets te zeggen en gooide zich op haar bed.
•
•
Wat vinden jullie tot nu toe al van Emily?
xx Ayla