Emily Jones - A Hogwarts-story (Dutch)

Hoofdstuk 22

12 jaar later (1993)

Het stond overal in de krant, zelfs bij de Dreuzels. Emily kon haar ogen niet geloven en smeet de krant in de haard. Ze krabbelde snel een brief naar Perkamentus en stuurde hem op met een uil. Zo snel als ze kon nam ze alles wat ze nodig had en verdwijnselde richting Zweinstein. Ze kwam aan in Zweinsveld en ging op zoek naar clues. Overal hingen gezocht-posters. Overal waar ze keek zag ze zijn hatelijke kop! Ze arriveerde op Zweinstein en liep regelrecht naar het kantoor van Perkamentus. Ze kwam aan bij de trap die plots van zelf omhoog ging. Natuurlijk wist Perkamentus dat ze kwam. Ze liep de trap op en ging de kamer binnen waar Perkamentus, zoals gewoonlijk, aan zijn bureautje zat. "Ik zie dat u mijn brief hebt ontvangen Perkamentus?" knikte Emily naar de brief die open op zijn bureau lag. Perkamentus knikte en zei: "Ja dat heb ik zeker, Emily en ja ik geef je toestemming om hier te verblijven en op onderzoek uit te gaan, zo lang Harry maar veilig is." Emily gaf een korte knik ter bevestiging en werd vervolgens door een huiself naar haar kamer begeleid waar ze al haar spullen weglegde.

Na ze haar op haar kamer had geïnstalleerd liep ze naar de grote zaal want de leerlingen waren net aangekomen en de eerste jaars zouden zo worden ingedeeld. Ze zette zich naast Hagrid en Anderling en zag nog net hoe Remus aan de andere kant van de tafel plaats nam. "Is dat Remus?" vroeg ze een Anderling die gretig knikte. "Ja zeker! Perkamentus heeft hem een job als leeraar verweer tegen de zwarte kunsten aangeboden!" Emily trok grote ogen op en keek door de zaal heen op zoek naar Harry die ze voor het laatst zag op zijn 1e verjaardag. Ze moest niet ver zoeken. Zwart haar, even warrig als dat van James en een rond brilletje, zelfs zonder litteken zou ze hem nog hebben herkend, maar wat het meeste pijn deed waren de groene ogen die vol interessen naar de leeraren tafel keken. De zelfde groene ogen als die van zijn moeder, Lily. Emily kreeg een brok in haar keel en keek toe hoe de eerste jaartjes werden ingedeeld. Na de speech van Perkamentus en het verwelkomen van Remus en Emily, verscheen het eten op de borden en begon iedereen te eten. Na het eten liep Emily van tafel zo tegen Remus op. "Ems! Wat doe jij hier?" vroeg deze verbaasd. "Zou je niets kunnen bedenken Remus?" vroeg Emily die hem verdrietig aan keek. "Ja, ik had al zo en vermoedden dat we elkaar zo weer tegen het lijf zouden lopen.", "En ik had zo wel een vermoedden kunnen hebben dat jij dit jaar les zou geven." ging Emily verder. Ze lachten allebei en liepen in de richting van hun kamers. Onderweg kwamen ze Severus tegen die, met nog steeds het zelfde zwarte, vettige haar en de kromme neus, rondzwierf in de gang. "Jones, lang geleden." Emily kreeg bijna een rilling bij het horen van die stem na zo veel jaren, maar reageerde toch ook met een: "Severus, zeker." en liep verder. "Ik wist niet dat we Zweinstein nu ook als hotel gebruikte?" ging hij nog verder toen ze hem al voorbij was gelopen. Emily zei geen woord terug en liep haar kamer binnen.
•
•
Oh honey u don't know yet haha
xx Ayla