Emily Jones - A Hogwarts-story (Dutch)

Hoofdstuk 24

De derde jaars mochten vandaag voor de eerste keer naar Zweinsveld gaan. Emily keek toe hoe alle leerlingen samen kwamen en Anderling hun formulieren nakeek. Harry kwam nog net op tijd aangelopen, maar zijn formulier was niet ingevuld. Emily vond de blik op Harry's gezicht hartverscheurend en vroeg hem of hij geen zin had in een wandeling. Emily vroeg Harry hoe school was en of hij al z'n huiswerk wel deed. Harry antwoordde en vertelde over alle avonturen dat hij al had meegemaakt op Zweinstein. Hij vertelde over zijn gevecht met Krinkel en over de basilisk in zijn tweede jaar en over de dementor die hem op de trein had aangevallen en Remus dat hem had gered. "Ja, Remus is de beste als het neer komt op patronussen." verkondigde Emily. "Kende u Professor Lupos al?" vroeg Harry. Emily knikte en glimlachte. "We waren vroeger beste vrienden op school." legde Emily uit. Harry's ogen werden groter. "Weet je Harry? Ik herkende je meteen toen ik je in de grote zaal zag zitten." begon Emily. Harry wreef over zijn voorhoofd, maar Emily schudde haar hoofd: "Neen, niet aan je litteken, maar aan je ogen en je haar." Harry keek haar vragend aan: "Hoezo dan?", "Je hebt je moeders ogen en je vaders haar, even warrig." glimlachte Emily met de gedachte aan twee van haar beste vrienden. "Kende je mijn ouders ook?" vroeg Harry en Emily knikte: "Jazeker, jou moeder was mijn aller beste vriendin." Vertelde Emily verder, "Ze was een fantastische heks en een fantastische vriendin." Harry's ogen begonnen op te wellen met een paar tranen. Emily legde een hand op zijn schouder en schonk hem een veel betekende glimlach. Harry lachte terug naar haar. Toen herinnerde Emily zich dat ze nog wat te bespreken had met Perkamentus en bracht Harry terug naar Zweinstein waar ze Remus tegen het lijf liepen. Harry bleef achter bij Remus en Emily liep verder naar Perkamentus' Kantoor.

Later die avond kwam Emily een paar verontrustende Griffoendors tegen en ze vroeg wat er aan de hand was. "De Dikke Dame is weg!" zeiden ze en ze liepen verder op zoek naar professor Perkamentus. Emily kwam op het zelfde moment als Perkamentus en Vilder aan bij de Griffoendor toren, de Dikke Dame was inderdaad verdwenen. "Vilder, laat elk spook het kasteel doorzoeken, bekijk elk schilderij..." begon Perkamentus maar Vilder stopte hem met: "Dat is niet nodig, Professor. De Dikke Dame is daar." en hij wees naar een schilderij met een nijlpaard. De groep Griffoendor's bewoog en ze kwamen voor het schilderij te staan. "Mijn lieve Dame," begon Perkamentus, "Wat is er gebeurd?" De Dikke Dame kwam achter haar schuilplaats vandaan en vertelde: "Hij is hier, Perkamentus! Hier in het kasteel, Sirius Zwarts!" Iedereen begon door elkaar te roepen en te praten. Emily schoot tussen de leerlingen door op weg naar Remus' kantoor, maar besefte pas te laat dat het volle maan was vannacht. Hij was nergens te bekennen en toen ze door een raam naar buiten keek, zag ze hem over het terrein lopen richting de beukwilg. Ze wandelde terug door de gang en zag de grote groep leerlingen de trappen af komen in pyjama. De grote zaal was omgetoverd en overal lagen slaapzakken op de grond. De leerlingen kropen elk in een slaapzak en Perkamentus kwam naast Emily staan met Severus achter zich. "Jones, zou jij buiten op wacht willen staan?" vroeg Perkamentus al fluisterend. Emily knikte en wandelde richting het terrein buiten waar ze op wacht ging staan tot iemand anders het kwam overnemen.
•
•
Where u at Sirius?
xx Ayla