Emily Jones - A Hogwarts-story (Dutch)

Hoofdstuk 21

"CHARLIE!!" gierde het door de lucht. Een draak maakte een salto en kwam op de grond terecht. "Je moet die draken treinen! Er niet mee spelen!" beval Emily haar leerling. Charlie stapte van zijn beest af en liep Emily haar richting uit. "Ik weet het. Sorry Emily!" hij zette een glimlach op en begon met eten klaar zetten voor de draken. Emily ging terug naar haar kantoor waar er een brief was toe gekomen. Het was al drie maanden geleden dat ze nog iets van Lily en James had gehoord. De laatste keer was op Harry's eerste verjaardag. Ook was het al bijna een maand geleden dat ze terug was gegaan om bij Alice en Frank te gaan kijken in het ziekenhuis omdat ze dankzij Bellatrix Van Detta nu een mentale stoornis hadden. Sirius was er kappot van geweest! De laatste keer dat ze hem zag was ook op Harry's verjaardag.

Ze liep haar kantootje binnen en opende de brief die ze had gekregen. Tot haar verbazing was het geen brief van Lily en James, maar van Perkamentus die haar hartbrekend nieuws te vertellen had. Ze klapte in een en kon niet meer deftig ademen. de brief die ze had gelezen zat verfrommeld in haar hand en ze probeerde een stoel te pakken om overeind te blijven staan. Die poging mislukte en ze viel met stoel en al op de grond waarna zowat heel het team haar kantoortje in snelde en haar snel terug overeind probeerde te krijgen. Halverwege dat ze haar op de omgevallen stoel probeerde neer te zetten en half roepend viel Emily flauw...

"Het spijt me Emily." hoorde ze nog vaag en van erg ver in haar hoofd doordringen. Ze staarde naar de vogel die zijn veren aan het schoonmaken was. "Waar is hij?" vroeg ze. Perkamentus zette zijn brilletje wat rechter op zijn neus. "WAAR IS HIJ?!" gierde Emily nu met een woedend gezicht recht in dat van de oude man aan de bureau. "Op gepakt." was het korte antwoord. "En waar is.. De rest-" haar adem stokte, "de rest van Peter?" de tranen vloeiden over haar wangen en Perkamentus zette zich rechter in zijn stoel. "Op het ministerie." was weer zijn korte antwoord. "Waar is Harry?" vroeg Emily nu. "Harry verblijft bij zijn nonkel en tante, de enige familie dat hij nog heeft." Emily stond recht zonder wat te zeggen en liep het kantoor uit. Er heersde een vreselijk koude sfeer door Zweinstein en Emily liep langs het meer, waar de inktvis zich voor de eerste keer in lange tijd liet zien. Een paar leerlingen die aan de kant zaten keken vol bewondering toe hoe Emily de inktvis aaide en hoe de inktvis Emily troostte. Ze liet een klein lachje uit toen er een straaltje water in haar gezicht schoot en ze een plets water terug gooide naar de inktvis. Ze liep verder, het bos in en zette zich neer op de plaats waar Emily en Sirius altijd gingen oefenen met hun patronusen. Ze nam haar toverstok te voorschijn en hief hem op. "expecto patronun." probeerde ze te vergeefs. Ze wist dat er niets uit zou komen. Het vosje dat ze hier steeds met de grote hond liet spelen kwam niet te voorschijn. Alle goede herinneringen waren uit haar gedachten verdwenen en ze barste in tranen uit.
•
•
Okey this a sad part....
xx Ayla