Hoofdstuk 18

30 2 0
                                    

Eind zevende jaar op Zweinstein (1978)

"Ben je zeker, Emily? Is dit echt wat je wilt?" Emily knikte en keek haar beste vriendin aan. Na het vijfde jaar, het jaar waarin haar hart was gebroken, is ze zich volledig gaan verdiepen in alle soorten draken die je maar kon bedenken. Ze kende ze allemaal vanbuiten, wat ze aten, waar ze leefden, hoe ze hun jongen opvoeden... en natuurlijk was er geen twijfel mogelijk dat dit ook haar job ging worden! Dus hier stond ze dan, te wachten op een vriend die werkte voor het Roemeense drakenreservaat dat opgericht was door Harvey Ridgebit, waar Emily zeer erg naar opkeek. Iedereen was er om haar uit te zwaaien: Lily, James, Remus en Peter. Alleen Sirius was nergens te bekennen. Toen Niclas aankwam nam ze afscheid. Hoewel ze toch nog even Sirius had willen zien, kon ze niet langer wachten. Haar gevoelens voor hem zijn nooit volledig weg gegaan, maar dat liet ze niet merken. Ze was nog steeds vreselijk boos op hem. Ze namen de via-via vast en raasden in het rond. Tien tellen later kwamen ze aan in Roemenië!

Alles was zoals ze had gehoopt! Overal waar ze liep zag ze draken. Ze werkte samen met Niclas en verzorgde de gewonde baby-draakjes. Het was een droom die uitkwam. Elke avond keek ze samen met haar nieuwe vrienden naar hoe de draken elkaar warm hielden en vuur spuugden in het donker, het was prachtig om te zien. Elke week kreeg ze brieven van Lily en de Sluipers (James, Remus, Peter en Sirius) die ze met alle plezier las. Sirius had al een aantal brieven verstuurd waarin hij zich verontschuldigde voor het te laat zijn bij haar vertrek, maar daar ging ze nooit op in.

Wat ongeveer een jaar was kreeg ze een brief van Lily die luidde: "Niet flippen!!" en een envelop. Toen ze de envelop opende kon ze niet anders doen dan flippen. In de envelop zat namelijk een uitnodiging, een uitnodiging voor LILY EN JAMES HUN HUWELIJK!!!! Emily zorgde er meteen voor dat ze vrij was die week en ging op bezoek bij haar vrienden. Eenmaal daar begon het feest pas echt! Het huwelijk was zoals in de sprookjes: Lily had een prachtig lang kleed aan en James was helemaal in pak en strikje. Sirius had nog met Emily proberen te praten, maar ze negeerde hem en ontweek hem zo veel mogelijk.

Na afloop nam Emily nog even een praatje met Perkamentus. "Ik kan nog altijd niet geloven dat jullie al zo groot zijn geworden!" zei deze op vrolijke toon. "Ja, al allemaal volwassen.." bevestigde Emily. "Je wou praten over de orde, als ik het goed begrepen heb?" vroeg Perkamentus toen. Emily wriemelde wat met haar handen en hief haar hoofd op: "Ja! Inderdaad. Ik zou willen helpen, als er moet gevochten worden natuurlijk." Perkamentus knikte. "Er zijn een aantal draken die me zeer goed vertrouwen en die zeer handig kunnen zijn, moest het er op aan komen." ging Emily verder. Perkamentus knikte weer, maar gaf geen antwoord. "Als er iets gebeurd zou ik graag onmiddellijk een uil krijgen, zodat ik meteen kan komen helpen." ging ze verder. Perkamentus gaf nog steeds geen antwoord en keek naar de lucht die stilaan roze werd. Na wat tien minuten leken begon Perkamentus dan toch met praten: "Als we je nodig hebben zal ik persoonlijk naar je toe komen om je op te halen." Emily knikte en staarde toen ook voor haar uit naar de lucht.


Ik vond die foto op pintrest en ik was er gewoon verliefd op😍😍
xx Ayla

Emily Jones - A Hogwarts-story (Dutch)Where stories live. Discover now