Emily Jones - A Hogwarts-story (Dutch)

Hoofdstuk 23

Toen Emily over het terrein aan het wandelen was en zich aan het meer had gezet kwam Hagrid uit het bos gelopen met een gewonde jongen in zijn armen. "Hagrid? Wat is er gebeurd?" De jongen in zijn armen kreunde. Hij had blond haar, zijn mouw was gescheurd. "Scheurbek, hij beledigde hem en Scheurbek ging in de verdediging..." "Dat beest wou me vermoorden!" gierde de jongen. Emily bekeek hem en vroeg toen: "Waar is de rest van de klas?" Hagrid gebaarde naar het bos en Emily vervolgde: "Laat mij dit overnemen, ga jij maar terug naar je klas." De jongen begon weer te kreunen. "Je kan heus zelf stappen!" zei Emily en Hagrid zette hem neer.

Eenmaal aangekomen in de ziekenzaal zette Emily de jongen op een bedje en rolde zijn mouw op. "Waar is madam Pleister?" vroeg de jongen die zijn arm bij Emily probeerde weg te trekken. "Ik heb haar ingelicht ze komt er meteen aan, mag ik even?" Ze nam zijn arm vast en bekeek de wonde. "Jij bent geen verpleegster!" Vuurde de jongen af. "Nee, maar ik ken wel zeer veel over geneeskunde, ik werk in een draken reservaat moest je het willen weten." de jongen trok grote ogen en liet Emily haar ding doen. Na dat ze de wond had bekeken begon ze met het bereiden van een pasta die ze vervolgens op de wond smeerde. "Het gaat eventjes warm worden, maar het helpt heel goed tegen de pijn." verzekerde ze. Op dat moment kwam madam Pleister binnen. "Oh Emily! Zo goed dat je al een pasta hebt gemaakt! Dat was exact wat ik nodig had!" Ze nam de pasta en liep ermee naar een andere patiënt. "Hey! Moet je mij niet eerst verzorgen?" gierde de jongen haar na. Ze draaide zich even om en zei: "Ik zie dat Mevrouw Jones zeer goed bezig is." Na een verband rond de wonde te hebben gedaan verzekerde ze de jongen dat alles goed ging komen en liep ze de ziekenzaal uit richting de grote zaal waar de leerlingen onder elkaar zaten tijdens de pauze. "Hij is gezien! Hij is gezien!" riep iemand die de zaal kwam binnen lopen. "In Dufftown." hoorde ze nog iemand zeggen. Emily sprong op en rende de zaal uit richting haar kamer. Ze nam haar jas en zak en liep door de gang naar Remus' bureau. "Dufftown!" riep ze toen ze binnen kwam lopen. Remus keek op en gaf haar een vragende blik. "Hij is in Dufftown, Remus! We kunnen hem vinden!" Remus begreep wat ze bedoelde maar weigerde mee te gaan. "Ik moet nog les geven." was zijn excuus. Dus trok Emily er zelf op uit. Maar te vergeefs. Nergens was een spoor te vinden van Sirius, zelfs niet in de dichtst bij zijnde dorpjes.

Toen Emily terug kwam vroeg Remus of ze zin had om mee te zoeken achter een boeman voor zijn volgende lessen. Voor ze het wist waren Remus en Emily in de prijzenkamer aan het zoeken achter een boeman. "De laatste keer dat we een boeman zochten in ons derde jaar zat hij toch hier in de kast?" merkte Emily op. Remus knikte en dacht na toen er hem iets te binnen schoot: "Ik hoorde Minerva iets zeggen over een boeman in de leraarskamer. Nog geen drie tellen later en Remus en Emily haastten zich naar de leraarskamer waar er ook een enorme kast stond die veel ruimte in nam. Er was niemand in de leraarskamer, Emily greep haar kans en opende de kast, maar wat er uitkwam was niet wat ze had gedacht. De laatste keer dat ze een boeman zag was deze in een rat veranderd, maar nu kwam een zeer verwaande en krankzinnige Sirius Zwarts uit de kast gekropen. De grijns op zijn lippen en de prachtige grijze ogen deden Emily's hart nog altijd zo snel slaan als vroeger, maar het warrige haar, de kapotte kleren en de toverstok in zijn hand deed Emily meer schrik aan dan dat ze ooit had bezweken voor zijn grijns. Ze deinsde achteruit en stootte daarbij een stoel omver. "Wel wel, wie we hier hebben. Emily Jones. Nu is het jou beurt!" Sirius lachte luid en schel. Hij hief zijn toverstok op. Emily deinsde nog meer achteruit tot Remus voor haar sprong en de boeman in de volle maan veranderde. "Ridikulus!" De boeman vloog terug in de kast en Remus sloot ze. Emily lag nog geschokt half op de tafel te leunen. Remus liep op haar af en hielp haar recht, hij nam haar in een dichte omhelzing en gaf een kusje op haar voorhoofd. "Alles komt goed."
•
•
Draco is such a baby haha
xx Ayla