Δεν Σου Αξίζω

Κεφάλαιο 5

Έμεινα δύο μέρες στο σπίτι όπως μου είπε ο γιατρός και σήμερα μπορώ να πάω στο σχολείο. Θα με πηγαίνει ο αδερφός μου πλέον γιατί μόνη μου δεν μπορώ να πάω.
Ο αδερφός μου με βοήθησε να ανέβω στην τάξη. Ούτε γυμναστική ούτε προσεχή ούτε διάλειμμα για εμένα....στην τάξη θα την βγάζω.
"Έφυγα μικρή...τα λέμε το μεσημέρι... Θα έρθω να σε πάρω" μου λέει ο αδερφός μου και αφού μου δείνει ένα φιλί στο μάγουλο φεύγει.
"Καλημέρα" λέει ο Άρης.
"Καλημέρα"του λέω και εγώ.
"Το πόδι;" Με ρωτάει.
"Χάλια... Ένα μήνα με γύψο" του απαντάω.
"Περαστικά" μου λέει.
"Ευχαριστώ" του λέω εγώ.
"Να σου πω... Είσαι καλά;" Τον ρωτάω.
"Γιατί ρωτάς;" Με ρωτάει εκείνος.
"Είσαι ευγενικός μαζί μου και δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ η να ανησυχώ" του απανταω.
"Δεν θα είναι για πολύ" μου λέει.
"Είπα και εγώ...έτσι εύκολα αλλάζει ο άνθρωπος" του λέω και εκείνος γελάει.
"Γιατί πάντα πας κόντρα σε όλους;" Τον ρωτάω μετά από λίγο.
"Γιατί θέλω πάντα να περνάει το δικό μου" μου απαντάει.
"Κακό αυτό" του λέω.
"Θα μου κάνεις και μαθήματα ηθικής τώρα;" με ρωτάει.
"Κάθε φορά που σου μιλάω ήρεμα πάντα το χαλάς" του λέω.
"Ίσως γιατί δεν μπορώ την ηρεμία" μου λέει.
"Ίσως γιατί είναι σπαστικός" του λέω εγώ.
"Μήπως να σταματήσεις να μιλάς;" Με ρωτάει.
"Αν θέλω" του απανταω εγώ.
"Ηλίθια" μου λέει
" Απαιτώ να μου μιλάς καλύτερα" του λέω.
"Άμα θέλω" μου απαντάει.
"Αδτειάκια;" Τον ρωτάω.
"Καθόλου... Μιλάω πάρα πολύ σοβαρά" μου απαντάει.
"Πρωτότυπο" του λέω.
"Τι;" Με ρωτάει.
"Άστο ...είναι για έξυπνους"του απανταω.
"Είμαι έξυπνος" μου λέει.
"Αμ δεν το βλέπω... Η εξυπνάδα σου έχει βαρεσει κόκκινο.. κρίμα είναι... Μην ταλαιπωρείς αυτό το λίγο μυαλό που έχεις" του απαντάω.
"Αυτά που λες είναι έξυπνα" του λέω.
" Το ξέρω.... μόνο που για να τα καταλάβει κάποιος πρέπει να έχει μυαλό... Κάτι που εσύ αμφιβάλλω αν διαθέτεις" του λέω και με κοιτάει. Έχει ωραία μάτια.
"Άστο...μην κουράζεσαι... Πήγαινε να κάνεις προσεχή" του λέω.
"Βαριέμαι" μου λέει..
" Πες απλά ότι θέλεις να μου κάνεις παρέα" του λέω.
"Ούτε καν...απλά δεν θέλω να πάω κάτω" μου λέει.
Είσαι  ψεύτης"του λέω.
"Αλήθεια λέω σκάσε" μου λέει εκείνος.
"Ψεύτη" του λέω.
"Σκάσε" μου λέει και γελάω..
Δεν είναι τόσο βλάκας όσο νόμιζα. Δεν ξέρω γιατί συμπεριφέρεται έτσι... Αν θέλει μπορεί να γίνει πολύ καλός...όπως τώρα.
"Άρη" του λέω μετά από λίγο.
"Όχι" μου λέει εκείνος.
Βιάστηκα να πω καλή κουβέντα.
"Μα δεν ξέρεις καν τι θέλω να σου πω" του λέω.
"Δεν θέλω να ακούσω... βλακεία θα είναι" μου λέει.
"Εσύ είσαι αυτός που λέει τις βλακείες εδώ μέσα" του λέω.
"Σκάσε όμως" μου λέει.
"Άμα θέλω...δεν θα μου πεις και τι θα κάνω" του λέω.
"Είσαι πολύ κουραστική" μου λέει.
"Και εσύ είσαι πολύ εκνευριστηκος... Δεν βαρέθηκες να μου πηγαίνεις κόντρα συνέχεια; Τι σου έχω κάνει;" Τον ρωτάω αλλα δεν προλαβαίνει να απαντήσει γιατί μπαίνουν στην τάξη τα παιδιά και η καθηγήτρια.
"Τι έκανες εδώ με τον Άρη;" Με ρωτάει η Άννα.
"Τίποτα" της απαντάω.
"Άστα αυτά σε εμένα... λέγε" μου λέει μετά.
"Δεν έκανα τίποτα.. αυτός έμεινε εδώ και μου την έλεγε συνέχεια όπως πάντα" της εξηγώ.
"Τι μαλάκας... Έχει μια τόσο ωραία κοπέλα απέναντι του...είναι μόνος μαζί της στην τάξη... Και αντί να παίζει λίγο μπάλα λέει μαλακίες;" Μου λέει η Άννα και εγώ γελάω και την χτυπάω ελαφρά στο μπράτσο.
"Άδικο έχω;" Με ρωτάει.
"Ναι" της απανταω.
"Σε ποιο από όλα;" Με ρωτάει.
"Σε όλα .. και στην τελική εγώ είμαι με άλλον" της λέω.
"Όπα...αυτό δεν το ήξερα.. θα μείνω μέσα στο διάλειμμα ...έχεις να μου πεις" μου λέει και ξεκινάμε να κάνουμε μάθημα.
Όταν χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα όλα τα παιδιά βγήκαν έξω εκτός από την Άννα.
"Λέγε τώρα... Ποιός είναι; Πώς είναι; Πόσο καιρό είστε μαζί;" Αρχίζει να με ρωτάει.
"Μια μια οι ερωτήσεις" της λέω και εκείνη γελάει.
"Είναι συνομήλικος μου... Ψηλός... Με καστανοξανθα μαλλιά... καστανά μάτια... Και είναι απλά τέλειος" της λέω.
"Πόσο καιρό είστε μαζί;" Με ρωτάει.
"Ένα χρόνο" της απανταω.
"Αωωωω τι γλυκό... Θέλω να δω φωτογραφία" μου λέει και εγώ βγάζω το κινητό μου και τις δείχνω κάποιες που έχω βγάλει μαζί του.
"Ρεεε είναι κούκλος...και γλυκούλης" μου λέει.
"Το ξέρω.. και είναι και πολύ καλό παιδί" της λέω.
"Αυτό έχει σημασία" μου λέει.
"Να σου πω" μου λέει μετά.
"Πες μου" της λέω.
"Έχει προχωρήσει το θέμα... Η....;" Με ρωτάει
"Ντροπή σου... Τι είναι αυτα που ρωτάς" της λέω.
"Ελα ρεε λέγε τώρα" μου λέει και γελάμε..
"Όχι ακόμα" της λέω.
"Αμάν" μου λέει και γελάμε μαζί..
"Νταξει ρεε Άννα...ένα χρόνο είμαστε μαζί...  Όχι πέντε... Θα γίνει και αυτό... Κάποια στιγμή" της λέω.
"Κάποια στιγμή" μου λέει και με κοιτάει με πονηρό ύφος.
"Μην με κοιτάς έτσι" της λέω.
"Δεν το έχεις ξανά κάνει;" Με ρωτάει;
"Μην φωνάζεις ρεεε παιδί μου" της λέω.
"Δεν το έχεις ξανά κάνει" λέει πιο χαμηλόφωνα αυτή τη φορά.
"Θα έπρεπε;" Την ρωτάω.
"Δεν ξέρω... Ίσως" μου λέει.
"Γιατί εσύ το έχεις κάνει;" Την ρωτάω.
"Να σου πω και την αλήθεια... Ναι" μου λέει.
"Άι στο καλό;" Την ρωτάω.
"Ακριβώς... Δεν κατάλαβα πως έγινε... Ήμουν και λίγο μεθυσμένη και ... καταλαβαίνεις" μου απαντάει.
"Μάλιστα" της λέω.
"Δεν θέλω σχόλια" μου λέει εκείνη.
"Δεν είπα κάτι" της λέω και προσπαθώ να μην γελάσω.
"Έτοιμη ήσουν" μου λέει οι τότε γελάμε μαζί.
Τα βρίσκουμε καλά.. νομίζω ότι θα κάνουμε πολύ καλή παρέα εμείς οι δυο.

----------------------------------------------------------------------

Χευ

Τι κάνετε;

Ελπίζω να σας αρέσει η νέα μου ιστορία..

Αυτό είναι το κεφάλαιό...

Προσπαθώ να τα κάνω και μεγάλα όπως μου έχετε πει κάποιοι... Ελπίζω να μην έχετε παράπονα..

Αυτά για την ώρα...

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋💋