Δεν Σου Αξίζω

Κεφάλαιο 29

4 μέρες μετά

Τελειώσαμε επιτελους... Τώρα το μόνο άγχος είναι για τα αποτελέσματα... Εν το μεταξύ εγώ ακόμα έχω αυτές τις ζαλάδες. Δεν ξέρω τι γίνεται. Γύρισα στο σπίτι και μπήκα να κάνω ένα μπάνιο. Όταν βγήκα συνειδητοποίησα κάτι. Έχω καθυστέρηση... Έχω  καθυστέρηση.
"Έχω καθυστέρηση" λέω χαμηλόφωνα.
"Όχι δεν γίνεται...από το άγχος θα είναι... Δεν είναι κάτι άλλο... Αφού... Προσέχαμε" λέω και τότε θυμήθηκα κάτι...
Έτρεξα στο δωμάτιο και έψαξα την τσάντα που είχα μαζί μου στην εκδρομή την οποία δεν είχα χρησιμοποιήσει από τοτε... Είχε ακόμα μέσα το κουτί από το προφυλακτικά που είχα κρύψει για να μην το δει η κυρία.
"Όχι ρεεε γαμώτο... Δεν μπορεί να γίνεται αυτό" λέω όταν κοιτάω πάνω την ημερομηνία λήξης.
"Όχι ρεε Γαμωτο.... Όχι ρεε γαμώτο" λέω και πέφτω στο κρεβάτι μου..
Σηκώθηκα γρήγορα και πήγα στο δωμάτιο της μαμάς και έψαξα το τηλέφωνο του γυναικολόγου της..
"Ναι κύριε Ευθυμίου" λέω όταν το σηκώνει.
"Παρακαλώ" λέει εκείνος.
"Είμαι η  κόρη της Κατερίνας Καραμάνου" του λέω.
"Ααα για σου Λίζα... Πώς μπορώ να βοηθήσω;" Με ρωτάει.
"Θα ήθελα να έρθω από εκεί τώρα αν γίνεται για ένα θέμα...αλλά δεν θέλω να μάθει τίποτα η μαμά μου για αυτό το ραντεβού" του απανταω.
"Έχω ένα κενό στην διάθεση μου... μπορείς να έρθεις"μου λέει.
"Ευχαριστώ πολύ.... έρχομαι τώρα από εκεί" του λέω και κλείνω το τηλέφωνο.
Ετοιμάστηκα γρήγορα και ξεκίνησα.
"Πού πας μικρή;"με ρωτάει ο αδελφός μου
Θα βγω με τον Άρη" του απανταω.
"Καλά να περάσεις"μου λέει εκείνος και εγώ του χαμογελάω και φεύγω.
Μισή ώρα μετά ήμουν έξω από το γραφείο του γυναικολόγου. Περίμενα πέντε λεπτά να τελειώσει το ραντεβού του και μετά μπήκα μέσα.
"Γεια σας" του λέω.
"Γεια σου Λίζα... Κάτσε" μου λεει.
"Ευχαριστώ" λέω και κάθομαι.
"Πώς μπορώ να βοηθήσω;"με ρωτάει.
"Να... ξέρετε... Έχω καθυστέρηση" του απανταω.
"Πόσο καιρό;" Με ρωτάει.
"Δεν ξέρω... Δεν έχω υπολογίσει... Δεν το κατάλαβα... Σήμερα το παρατήρησα" του απαντάω.
"Ποτέ έπρεπε να έρθει ο κύκλος σου;" Με ρωτάει.
"Αρχές του μήνα" του απανταω.
"Μμμ... Ελα να κάνουμε κάποιες εξετάσεις και βλέπουμε" μου λέει και τον ακολουθώ..
Με εξετασε και μετά πήγαμε ξανά στο γραφείο του..
"Λοιπόν γιατρέ;"τον ρωτάω.
"Λίζα κοντεύεις τον πρώτο μήνα της εγκυμοσύνης σου" μου λέει και χάνω την γη από τα πόδια μου..
"Τι λέτε;" Τον ρωτάω.
"Λίζα μου... Δεν πρόσεχες;" Με ρωτάει.
"Ληγμένο προφυλακτικό" του απαντάω.
"Συμβαίνουν αυτά...αλλά και πάλι θέλει προσοχή... Στην ηλικία σου είναι δύσκολο αυτό που μόλις έμαθες" μου εξηγεί.
"Τι μπορώ να κάνω;.... Είναι μια ζωή... Και να θέλω να το ρίξω δεν θέλω... Δεν μου πάει καρδιά" του λέω.
"Τότε θα πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου και να το αντιμετωπίσεις... Και να είσαι δυνατή... Πιστεύω ότι θα γίνεις μια υπέροχη μητέρα" μου λέει.
"Σας ευχαριστώ πολυ ...και.  Μην μάθει κανείς για αυτό" του λέω.
"Μεταξύ μας" μου λέει και φεύγω.
Έχω παιδί....μια νέα ζωή μεγαλώνει μέσα σε εμένα τρέφεται μέσα από εμένα... Τι κάνω τώρα; 18 χρόνων είμαι; Πώς θα τα βγάλω πέρα; Και ο Άρης; Τι κάνει; Εγώ δεν μπορώ να το ρίξω... Εκείνος; Θα το θέλει; Θα χάσει όλη την ζωή του για να μείνει δίπλα σε εμένα και το παιδί; Σιγά μην το κάνει.. σιγά μην τα θυσιάσει όλα... Αλλά μ αγαπάει έτσι; Θα πρέπει να μείνει δίπλα μου. Έκλεισα το κινητό μου για να μην με πάρει κανείς και πήγα από το σπίτι της Άννας... Έπρεπε να μιλήσω σε κάποιον.. μόνο αυτή μπορεί να βοηθήσει.
"Λίζα...τι κάνεις εδώ;"με ρωτάει.
"Είσαι μόνη;" Την ρωτάω.
"Όχι... Είναι εδώ ο Δημήτρης" μου απαντάει.
"Διωξτον" της λέω.
"Γεια σου Λίζα"μου λέει ο Δημήτρης.
"Φεύγεις;" Τον ρωτάω.
"Έγινε κάτι;" Με ρωτάει εκείνος.
"Θέλω να μιλήσω με την φίλη μου...μόνες μας... Δε παρακαλώ" του λέω.
"Οκ... Φεύγω..ειδικά σίγουρη ότι είναι όλα καλά;" Με ρωτάει.
"Ναι... " Του λέω.
"Καλά...πάω.. μωρό μου τα λέμε" λέει και φεύγει.
"Τι έχεις εσύ;" Με ρωτάει.
"Δεν είμαι καλά" της απαντάω.
"Γιατί...έγινε κάτι με τον Άρη;" Με ρωτάει.
"Όχι...αλλά θα γίνει...θα με αφήσει Άννα... Δεν θα μπορεί να το αντέξει αυτό" της απαντάω.
"Τι λες μωρέ...μίλα καθαρά"μου λέει.
"Είμαι έγκυος" της απαντάω.
"Τι; ....να καλα ρεε ηλίθια.. δεν προσεχατε;" Με ρωτάει.
"Προσέχαμε ρεε Άννα αλλά έγινε η στραβή" της απανταω.
" Τι εννοείς;" Με ρωτάει.
"Ληγμένο" της εξηγώ.
"Ελα εδώ ρεε κορίτσι μου....μην κάνεις έτσι" μου λέει και με αγκαλιάζει.
"Θα το κρατήσω Άννα" της λέω.
"Φυσικά και θα το κρατήσεις....δεν πιστεύω να σου πέρασε από το μυαλό να το ρίξεις;" Με ρωτάει.
"Ούτε για αστείο" της απαντάω.
"Αν δεν το θέλει;" Την ρωτάω μετά
"Τότε δεν Σ αγαπάει... Εγώ θα είμαι δίπλα σου... Ότι και να γίνει... Και αν ο Άρης δεν το θέλει.. θα σταθώ στο πλάι σου να σε βοηθήσω σε ότι χρειαστείς"μου λέει και την αγκάλιαζω.
"Σ αγαπάω" της λέω.
" Και εγώ.... Ηλίθια" μου λέει
" Πάω σπίτι...λείπω πολύ ώρα.. θα ανησυχεί ο Άλεξ" της λέω..
"Θα του το πεις;" Με ρωτάει.
"Όχι ακόμα" της απανταω.." τα λεμε" της λέω μετά.
"Ότι χρειαστείς πάρε με" μου λέει και αφού της χαμογελαω φεύγω.
Δέκα λεπτά μετά ήμουν στο σπίτι.
"Ρεε Λίζα... Πού είσαι; Έχεις και κλειστό το κινητό" λέει ο Νίκος.
"Σου είπα...είχε βγεί" του λέω.
"Πάντως όχι με τον Άρη...γιατί είναι εδώ" μου λέει και τότε βλέπω τον Άρη.
"Άσε με ρεε Άλεξ...δεν έχω όρεξη"του λέω και πάω στο δωμάτιο μου..
"Να έρθω;" Με ρωτάει ο Άρης.
"Κάνε ότι θες" λέω αδιάφορα και πάω στο δωμάτιο.
Ήρθε μαζί μου.
"Τι έχεις;"με ρωτάει.
"Τίποτα"του λεω
"Λίζα" λέει εκείνος.
"Και να σου πω... Δεν θα σε νοιάζει" του λέω.
"Τι λες ρεε Λίζα... Σ αγαπάω... Ότι έχει να κάνει με εσένα με νοιάζει" μου λέει.
"Ααα ναι;" Τον ρωτάω.
"Ναι φυσικά"μου απαντάει.
"Τότε να σου έλεγα ότι είμαι έγκυος ...θα σε ένοιαζε;" Τον ρωτάω.
"Τι είπες;" Με ρωτάει εκείνος.
"Είμαι έγκυος Άρη... Κοντεύω τον πρώτο μήνα μου" του ξανά λέω.
"Δεν γίνεται αυτό... προσέχαμε" μου λέει.
"Το κουτι είναι εκεί πάνω... Κοίτα και δες" του λέω.
"Ληγμένο;" Με ρωτάει.
"Ακριβώς" του λέω.
"Όχι...δεν γίνονται αυτά... Είναι τρελό" λέει και φεύγει.
Και τώρα ξεκίνησαν τα ωραία... Εγώ μόνη να μεγαλώσω ένα παιδί... Ήμουν σίγουρη οι θα γίνει έτσι... Απόλυτα σίγουρη

----------------------------------------------------------------------
Χευ

Τι κάνετε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο

Ελπίζω να σας άρεσε.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋💋