Δεν Σου Αξίζω

Κεφάλαιο 15

"Άρη"του λέω όταν σχολάμε.
"Παρακαλώ" μου λέει
"Μπορώ να σου πω;" Τον ρωτάω.
"Φυσικά" μου απαντάει.
"Θα... Θα πάμε μαζί σπίτι;" Τον ρωτάω.
"Ναι" μου απαντάει.
"Ωραία... Εμμ θέλω κάτι να σου πω.. αλλά όταν βγούμε από τ σχολείο" του λέω και βγαίνω πρώτη από το σχολείο και εκείνος με ακολουθεί.
"Λοιπόν... Τι ήταν αυτό που ήθελες να μου πεις;" Με ρωτάει.
"Σου δίνω την ευκαιρία που θες"του λέω.
"Τι;" Με ρωτάει.
"Μόλις σου είπα ότι σε θέλω και ότι θέλω να είμαι μαζί σου" του απανταω.
"Δεν είπες αυτό" μου λέει εκείνος.
"Ωραία... Το είπα τώρα" του λεω.
"Ξανά πες το" μου λέει .
"Σε θέλω" του λέω.
"Μωρό μου" μου λέει και με σηκώνει στην αγκαλιά του και με φιλάει.
"Ελπίζω να μην το μετανιώσω" του λέω.
"Δεν θα το κάνεις" μου λέει εκείνος.
"Πολύ σίγουρο σε βλέπω"του λέω και εκείνος χαμογελάει.
Αχ αυτό το χαμόγελο. Πόσο υπέροχο είναι.
Μόλις μπήκα σπίτι πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο μου και έπεσα στο κρεβάτι μου. Χαμογελάω σαν χαζό. Δεν είμαι καλά αυτό είναι το μόνο σίγουρο.. ξαφνικά δεν έχω καμία όρεξη για διάβασμα αλλά πρέπει να διαβάσω. Δεν θα τα παρατήσω. Πήγα στην κουζίνα έφαγα και γύρισα στο δωμάτιο μου για να διαβάσω. Καθώς διάβαζα ξαφνικά το κινητό μου άρχισε να δονείται. Μήνυμα από τον Άρη.

<<Χρειάζομαι βοήθεια με τα μαθηματικά.. Θα έρθεις;♥>>

<<Από πότε ενδιαφέρεσαι εσύ για το διάβασμα;♥>>

<<Από σήμερα... Θα έρθεις να με βοηθήσεις;♥>>

<<Οχι♥>>

<<Γιατί;😢>>

<<Γιατί δεν πρόκειται να διαβάσουμε😊>>

<<Είσαι πολύ έξυπνη τελικά♥😏>>

<<Είμαι.. και άσε με τώρα γιατί θέλω να διαβάσω♥>>

<<Και με τα μαθηματικά τι θα γίνει;♥>>

<<Ελα σε μια ώρα από το σπίτι μου....ΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟΥ♥>>

<<Θα το σκεφτώ♥♥>>

<<Τα λέμε όμως γιατί εγώ σε αντίθεση με εσένα θέλω να διαβάσω♥>>

<<Σ αγαπάω♥♥>>

<<Νταξει τα λέμε♥>>

<<Εντάξει τα λέμε;😕>>

<<Γεια σου Άρη...έχω διάβασμα ♥😊>>

Δεν κάνα έστειλε μετά. Θέλω να τον πειράξω λίγο. Θα το συζητάμε για καμιά ώρα όταν έρθει είμαι σίγουρη. Αλλά πλάκα έχει. Όταν ζηλεύει γίνεται γλυκούλης. Συνέχισα το διάβασμα και μετά από μια ώρα ακριβώς ήρθε και ο Άρης.. Ήμουν μόνη στο σπίτι οπότε πήγα να ανοίξω την πόρτα.
"Καλώς τον" του λέω.
"Έφερα και βιβλία" μου λέει
"Ωραία" του λέω και πάμε μέσα στο δωμάτιο να διαβάσουμε.
Και θα διαβάσουμε... Αλλιώς ο Άρης δεν πρόκειται να περάσει την τάξη.
"Ελα να σου εξηγήσω" του λέω.
"Πλάκα κάνεις;" Με ρωτάει.
"Καθόλου.. Άρη μου... Θέλεις όταν εγώ θα σπουδάζω εσύ να ξανά κάνεις την τρίτη λυκείου;" Τον ρωτάω.
"Έτσι όπως το θέτεις όχι" μου απαντάει.
"Ωραία... Τότε πρέπει να διαβάσεις... Δεν πιστεύω ότι είσαι χαζός.. αν ασχοληθείς θα καταλάβεις... Είναι απλά" του λέω.
"Ωραία σε ακούω" μου λέει και εγώ αρχίζω να του εξηγώ τις αισθήσεις των μαθηματικών.
"Κατάλαβες;" Τον ρωτάω.
"Νομίζω πως ναι" μου απαντάει.
"Λύσε το άλλο.. μόνος σου" του λέω και τότε χτυπάει το κινητό μου.
"Λύσε και έρχομαι" λέω και πάω να σηκώσω το κινητό μου.
Η θεία Μαρία; Τι να θέλει;
"Ναι" λέω όταν σηκώνω το τηλέφωνο.
"Λίζα μου.. συγγνώμη που σε ενοχλώ.. μήπως είναι εκεί η μαμά η ο μπαμπάς;" Με ρωτάει.
Ανήσυχη την ακούω.
"Όχι δεν είναι κανείς εδώ... Έγινε κάτι;" Την ρωτάω.
"Ναι αγάπη μου αλλά άστο" μου λέει.
"Πες μου σε παρακαλώ... Δεν σε ακούω καλά" της λέω.
"Ο Παύλος χτύπησε με το αυτοκίνητο" μου απαντάει.
"Πότε;" Την ρωτάω.
"Εχθές το βράδυ" μου απαντάει εκείνη.
"Είναι σοβαρά;" Την ρωτάω μετά.
"Αρκετά" μου λέει.
Ο Παύλος είναι ξάδερφος μου.. η Μαρία είναι αδερφή του μπαμπά μου.
"Θα το πω στον μπαμπά όταν έρθει.. και το βράδυ θα είμαστε εκεί" της λέω.
"Όχι Λίζα...εσύ θα μείνεις εκεί.. έχεις μαθήματα" μου λέει.
"Θα έρθω... Δεν σηκώνω κουβέντα.. γεια" της λέω και κλείνω το τηλέφωνο.
"Μωρό μου..τι έγινε;" Με ρωτάει ο Άρης.
"Ο ξαδερφος μου χτύπησε με το αυτοκίνητο.. και πρέπει να πάω Θεσσαλονίκη" του λέω.
"Είναι καλά;" Με ρωτάει.
"Προς το παρόν όχι.. είναι σοβαρή η κατάσταση του" του απανταω.
"Λίζα τα μαθήματα σου; Είναι τελευταία χρόνια" μου λέει.
" Δεν θα κάτσω πολλές μέρες. Απλά θέλω να τον δω.. μετά θα ξανά πάω το Σαββατοκύριακο" του λέω.
"Λοιπόν..εγώ πάω σπίτι.. Ευχαριστώ για την βοήθεια... Θα μιλήσουμε" μου λέει και αφού μου δίνει ένα φιλί φεύγει από το σπίτι μου.
Εγώ πήρα ξανά τον μπαμπά αλλά δεν σηκώνει το τηλέφωνο. Τόση δουλειά έχει; Μια ώρα μέρα εκείνος και η μαμά επέστρεψαν στο σπίτι. Τους εξήγησα τι έγινε φεύγουμε για Θεσσαλονίκη. Με το ζόρι με άφησαν και εμένα να πάω. Ο αδερφός μου για δύο εβδομάδες δεν θα έχει μαθήματα στην σχολή γιατί έχουν κατάληψη λέει για κάποιο λόγο που δεν κατάλαβα.. οπότε θα μένει εκεί.. εγώ όμως αύριο θα πρέπει να γυρίσω στο σπίτι. Έτσι μου είπαν. Τουλάχιστον θα παω να δω πως είναι. Το Σαββατοκύριακο θα ξανά πάω το ξεκαθαρησαμε αυτό. Οι γονείς μου μάζεψαν κάποια ρούχα και φύγαμε με το τελευταίο αεροπλάνο για Θεσσαλονίκη. Μισή ώρα μετά ήμασταν στο αεροδρόμιο.. ήρθε να μας πάρει ο θείος μου ...μας πήγε στο σπίτι αφήσαμε τα πράγματα μας και μετά πήγαμε στο νοσοκομείο. Λέει πως τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά.. και ότι ο Παύλος δεν είναι καλά. Θεέ μου ας βγει ζωντανός από εκεί μέσα και εγώ θα κάνω ότι Θες.

----------------------------------------------------------------------

Χευ

Τι κάνετε;

Άλλο ένα κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋