Δεν Σου Αξίζω

Κεφάλαιο 25

2 μήνες μετά

Αύριο πάμε εκδρομή... Η τελευταία εκδρομή του σχολείου. Πάμε Ρόδο... Δεν έχω πάει ποτέ αλλά έχω ακούσει ότι είναι πολύ ωραία και πέντε μέρες είναι αρκετές για να την εξερυενησουμε. Σαν ψέματα μου φαίνεται ότι σε δύο μήνες τελειώνουμε. Έχω φτιάξει βαλίτσες για την εκδρομή. Η Άννα έχει έρθει να κοιμηθεί στο σπίτι μου για να φύγουμε μαζί από εδώ το πρωί.
"Λίζα" λέει η Άννα.
"Ναι" της λέω.
"Θέλω να σου πω κάτι αλλά υποσχεσου ότι δεν θα το πεις σε κανέναν" μου λέει.
Δεν θα είναι καλό αυτό.
"Σε ακούω" της λέω .
"Ο Άρης"λέει μόνο.
"Δεν θέλω να ακούσω" της λέω.
"Μα πρέπει να σου το πω" επιμένει.
"Άννα μου.... Έκανα τόση προσπάθεια για να τον ξεπεράσω μην το κάνεις αυτό" της εξηγώ.
"Είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί σου... Ποτέ δεν έπαψε να Σ αγαπάει" μου λέει ξαφνικά.
"Ναι σιγά... Αν μ αγαπουσε θα ήταν εδώ" της λέω.
"Λίζα... ξέρω πράγματα που εσύ δεν ξέρεις... Ξέρω ποιά ήταν η κοπέλα που είδες με τον Άρη μια μέρα που ερχόσουν στο σχολείο... Ξέρω γιατί ο Άρης συμπεριφέρθηκε έτσι...ξέρω τα πάντα...από την αρχή" μου λέει.
Τι εννοεί; Πώς ξέρει;
"Τι ξέρεις δηλαδή; Και γιατί δεν μου έχεις πει τίποτα;" Την ρωτάω.
"Γιατί αυτό δεν είναι δουλειά μου... Δεν θέλω να σου τα πω εγώ.... εκείνος πρέπει να στα πει....να βρει το θάρρος και να στο πει... Εγώ δεν έχω καμία δουλειά" μου απαντάει.
"Νταξει έχεις δίκιο..αλλά τόσο καιρό δεν είπε τίποτα... Συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχω... Αυτό δεν είναι αγάπη"της λέω.
"Αυτό το ξέρει μόνο εκείνος...και ο Δημήτρης... Και επειδή ο Δημήτρης μου τα λέει όλα... Ξέρω ότι ο Άρης δεν έπαψε ποτέ να σ αγαπάει" μου λέει.
"Εγώ όμως πόνεσα.. έκλαψα.. αλλά κοίτα με... είμαι όρθια είμαι καλά και δεν θέλω να ξανά κάνω τα ίδια λάθη"της λέω.
"Ήταν λάθος για εσένα ο Άρης;" Με ρωτάει
"Μετά από αυτό που έκανε ναι...."

Μεριά Άρη

"Φίλε την χάνω...για πάντα" λέω στον Δημήτρη " χαμογελάει είναι καλά... Είναι συνέχεια με έναν τύπο" συνεχίζω.
"Αυτό είναι δικό σου πρόβλημα... Όταν σου έλεγα μίλα της γιατί έτσι δεν θα καταφέρεις τίποτα δεν μπορεί άκουγες" μου λέει εκείνος.
Έχει και αυτός τα δίκια του.
"Δεν μπορούσα ρεεε.. ούτε τώρα μπορώ... Αυτό το πράγμα με πονάει... Δεν είναι καθόλου εύκολο" του εξηγώ.
"Φίλε... Είμασταν μαζί από μικρά παιδιά... Σε έχω δει και στα καλά και στα άσχημα αν θέλεις μπορείς να το κάνεις... Αρκεί να το πάρεις απόφαση" μου λέει.
"Θα το κάνω" του λέω αφού το σκέφτομαι λίγο.
"Άκουσα καλά;" Με ρωτάει.
"Την αγαπάω ρεεε φίλε...ήμουν μακριά της τόσο καιρό αλλά δεν πάει άλλο...μια φάση θα είναι... Θα περάσει σωστά;" Τον ρωτάω .
"Δύσκολη φάση... Αλλα θα περάσει" μου λέει και τον αγκάλιαζω.
Δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν είχα και εκείνον... Είναι πολύ σημαντικός στην ζωή μου. Πάντα με βοηθάει.
"Άντε τι κάθεσαι.... Δεν θα πας ;" Με ρωτάει.
"Όχι σήμερα... Αύριο... Στην εκδρομή.. με την Άννα θα κοιμάται.. άμα της πεις...δεν θα θέλει να μείνετε λίγο μόνοι σας"του λέω.
"Τι πονηρές σκέψεις είναι αυτές" μου λέει και γελάμε" αυτός είναι ο φίλος μου"συνεχίζει.
Αύριο... ελπίζω μόνο να καταλάβει... Γιατί όσο να ναι δεν της έκανα και λιγα. .αλλά δεν το έκανα επίτηδες.. δεν ήθελα ποτέ να την αφήσω αλλά δεν ήμουν έτοιμος να της μιλήσω...αλλά τώρα θα το κάνω... Θα βρω το θάρρος και θα το κάνω.

Μεριά Λίζας

Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Έχω συνέχεια στο μυαλό μου όλα αυτά που μου είπε η Άννα. Δεν το καταλαβαίνω; Αν ο Άρης μ αγαπάει όπως είπε γιατί να μου φερθεί έτσι...γιατί να μην κάτσει να μου εξηγήσει τι έχει γίνει και να είναι όλα μια χαρά. Τόσο δύσκολο ήταν; Μάλλον δεν ήθελε.... αφορμή έψαχνε για να χωρίσουμε... Βαλκειες μου λέει Άννα... Αλλά... Γιατί να το πει αυτό και να με κάνει νιώθω έτσι; Είναι φίλη μου δεν θα μου έλεγε ψέματα. Δεν μπορώ να καταλάβω... Όλα είναι τόσο μπερδεμένα στο κεφάλι μου και μόνο ένας μπορεί να τα ξεκαθαρισει αλλά δεν το κάνει. Εγώ τώρα τι πρέπει να κάνω; Ότι ήταν να κάνω το έχω κάνει. έπρεπε και αυτός να κάνει κάτι αλλά τώρα είναι αργά... Έχει περάσει τόσος καιρός και έχω αρχίσει να συνηθίζω την κατάσταση έτσι όπως έχει. Δεν θέλω τίποτα... Θα αφοσιωθω στα μαθήματα μου και μόνο. Να περάσω εκεί που θέλω και μετά θα δείξει. Η ζωή συνεχίζεται..