Δεν Σου Αξίζω

Κεφάλαιο 27

Ξύπνησα με έναν τρομερό πονοκέφαλο... Πόσο ήπια εχθές;... Κοιτάζω δίπλα μου για να βρω την Άννα αλλά αντί για εκείνη βλέπω τον Άρη.Το κάναμε; Όχι ρε γαμώτο..
"Άρη" του λέω και τον σκουντάω αλλά δεν ξυπνάει.
"Άρη... γαμώτο ξύπνα" του λέω και αυτή την φορά ανοίγει τα μάτια του.
"Τι έγινε;" Με ρωτάει.
"Λες και δεν ξέρεις" του απανταω.
"Ρεεε μωρό μου ξέρω τι έγινε... Με εσένα ρωτάω τι έγινε"μου λέει.
"Τι κάναμε.... Πώς έγινε αυτό" λέω μόνη μου.
"Το μετάνιωσες έτσι;" Με ρωτάει.
"Όχι... Αλλά μπορεί να το μετανιώσω στην πορεία"του απαντάω.
"Δεν καταλαβαίνω"μου λέει.
"Άρη.. μήπως έγινε κάτι που δεν έπρεπε να γίνει έτσι;" Τον ρωτάω
"Ρεεε Λίζα... Μίλα κανονικά να καταλάβω κι εγώ" μου λέει.
Δίκιο έχει τώρα... Αλλά πώς του το λες τώρα αυτό.
"Προφυλάξεις είχαμε πάρει;" Τον ρωτάω αφού το σκέφτομαι λίγο.
"Ναι ρεε μωρό μου..."μου απαντάει.
"Πάλι καλά Παναγία μου.. με έδωσες"λέω.
"Τρομαξες;" Με ρωτάει.
"Πας καλά;... Εννοείται" του λέω και εκείνος με φιλάει.
"Γέλα.. χαζε...αν γινόταν κάτι εγώ θα έκλαιγα μετά δεν θα γελούσα" του λέω.
"Τι να γινόταν δηλαδή;" Με ρωτάει.
"Ξέρεις ότι οι γυναίκες μένουν και έγκυος μετά την σεξουαλική επαφή.... Δεν είναι και πολύ δύσκολο"του λέω.
"Ναι αλλά εμείς είμαστε μικροί ακόμα... Και προσέχουμε ώστε να μην συμβεί κάτι τέτοιο" μου λέει.
"Αυτό είναι το σωστό" του λέω και του δίνω ένα πεταχτό φιλί... Και μετά σηκώνομαι να ντυθώ.
Αφού ντύθηκα πήγαμε με τον Άρη να φωνάξουμε τον Δημήτρη και την Άννα για να πάμε να φάμε...και μετά να πάμε βόλτα.
Η Ρόδος είναι πολύ ωραία.. είχα ξανά πάει άλλη μια φορά αλλά ήμουν μικρή και δεν θυμάμαι πολλά.
"Λοιπόν...εγώ θα πάρω το μωρό μου τώρα και θα πάμε κάπου οι δυο μας .. τα λέμε το μεσημέρι " λέει ο Δημήτρης και αφού εγώ με τον Άρη χαμογελάμε τα παιδιά φεύγουν.
"Και τώρα μόνοι" μου λέει κι αφού με φιλάει με σφίγγει στην αγκαλιά του.
"Είσαι η πιο όμορφη από όλες...το ξέρεις;" Με ρωτάει.
"Ελα ρεεε Άρη τώρα"του λέω.
Ξέρετε τι λένε; Ότι όταν χάσεις κάτι τότε καταλαβαίνεις πόση αξία είχε... Εγώ τον έχασα κάι κατάλαβα ότι είναι σημαντικός για εμένα. Νομίζω ότι και αυτός το ίδιο πιστεύει.
"Άρη. .. το ξέρεις ότι με το που γυρίσουμε Αθήνα ξεκινάς διάβασμα έτσι;" Τον ρωτάω.
"Ελα τώρα"μου λέει..
"Ρεεε Άρη μου... Αφού είσαι καλός στα μαθηματικά... Απλά να διαβάσεις... Με βάση τα μαθηματικά και την πληροφορική που θα διαβάσεις θα μπορέσεις άνετα να περάσεις τεχνικός υπολογιστών που σου αρέσει κιόλας και είσαι και καλός σε αυτό"του εξηγώ.
"Δεν θα γράψω ρεεε Λίζα"μου λέει.
"Αν δεν προσπαθήσεις δεν θα καταφέρεις" του λέω.
"Αυτό που έχεις πάντα δίκιο.. μου την δίνει"μου λέει.
"Δεν είναι ότι έχω δίκιο... Απλά προσπαθώ να σε βοηθήσω να κάνεις κάτι που σου αρέσει.... Αλλά πρέπει να βοηθήσεις και εσύ τον εαυτό σου.... Αλλιώς δεν θα τα καταφέρεις" του εξηγώ.
"Υπόσχομαι να προσπαθήσω" μου λέει.
"Για αυτό σ αγαπάω"του λέω και με φιλάει.
"Καλά ας τα αφήσουμε τώρα αυτά ..  δεν πάμε στο ξενοδοχείο...να κάτσουμε" μου λέει πονηρά.
"Να κάτσουμε.... Δεν το νομίζω" του λέω
"Καλά νταξει μπορεί να μην κάτσουμε μόνο" διευκρινίζει.
"Δεν θα πάμε"του λέω εγώ.
"Ελα τώρα" μου λέει εκείνος.
"Θα είμαστε εδώ για λίγες μέρες και δεν θέλω να μείνω μέσα...όταν γυρίσουμε θα έχω διάβασμα... θέλω να χαρώ την εκδρομή μας" του εξηγώ.
"Νταξει... Ότι θέλει το μωρό μου..." Μου λέει και με φιλάει.
Άντρες.
Κάναμε την βόλτα μας και μετά βρεθήκαμε με την Άννα και τον Δημήτρη και πήγαμε να φάμε..... Γυρισαμε στο ξενοδοχείο για να κάνω ένα μπάνιο και να ξαπλώσουμε γιατί το απόγευμα θα βγαίναμε όλοι μαζί σαν σχολείο για να πάμε να δούμε αξιοθέατα.
"Θα κοιμηθείς;"με ρωτάει ο Άρης.
"Μπορεί δεν ξέρω" του απαντάω.
"Δεν θα κοιμηθείς"μου λέει και με φιλάει..
"Έχεις κάτι στο μυαλό σου;" Τον ρωτάω.
"Κάτι έχω"μου λέει και αρχίζει να με φιλάει
Μια ώρα μετά χτύπησε η πόρτα.
"Λίζα... Η κυρία Αντωνίου είμαι... άνοιξε να σας πω κάτι" ακούμε απ έξω.
"Άρη σήκω... Ντύσου" του λέω χαμηλόφωνα.
"Γαμώτο" λέει εκείνος.
"Ντύσου και πήγαινε στο μπάνιο γρήγορα" του λέω.
"Μισό λεπτό κυρία... Έκανα ένα μπάνιο" της λέω
"Άντε ρεεε Άρη... Τελείωνε"του λέω και μαζεύω λίγο το κρεβάτι.
"Λίζα"μου λέει χαμηλόφωνα..
"Τι;"τον ρωτάω.
"Κοίτα κάτω" μου λέει.
"Πού να το πάω;" Τον ρωτάω.
"Βάλτο στην τσάντα"σου μου λέει εκείνος και χωρίς να το σκεφτώ καν παίρνω το κουτάκι με τα προφυλακτικά από το πάτωμα και το βάζω στην τσάντα μου.
"Κύρια συγνώμη αλλά έκανα μπάνιο και ήθελα να ντυθώ" της λέω όταν ανοίγω την πόρτα.
"Δεν πειράζει κορίτσι μου...απλά ήθελα να σας πω ότι στις 6 ξεκινάμε" μου λέει.
"Ααα ωραία... Θα είμαστε κάτω"της λέω.
"Η Άννα που είναι;" Με ρωτάει.
"Έχει πάει να πάρει καφέ" της απαντάω.
"Εντάξει... Τα λέμε σε μια ώρα" μου λέει και φεύγει.
"έφυγε" λέω στον Άρη και βγαίνει από το μπάνιο.
"Τι ήταν αυτό που περάσαμε" μου λέει και γελάει.
"Καλά γελα... Άμα καταλάβαινε τίποτα" του λέω.
"Δεν κατάλαβε όμως"μου λέει.
"Προλάβαμε"του λέω.
"Έχουμε μια ώρα ακόμα..." Μου λέει.
"Ούτε να το σκέφτεσαι"του λέω και αφού πάει να με φιλήσει εγώ τραβιέμαι και τον σπρώχνω... Δεν το ξανά περνάω εγώ αυτό το μαρτύριο.

----------------------------------------------------------------------

Χευ

Τι κάνετε;

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋💋💋💋💋