Δεν Σου Αξίζω

Κεφάλαιο 19

Τελικά η Άννα έχει δίκιο.. πρέπει να μιλήσω με τον Άρη. Δεν μπορώ να συνεχίσω να τον αφήνω να με κοροϊδεύει. Τώρα που θα έρθει από εδώ θα του μιλήσω. Η πέτρα χτύπησε και εγώ πήγα να ανοίξω.
"Μωρό μου" μου λέει και πάει να με φιλήσει αλλά εγώ απομακρύνομαι.
"Έγινε κάτι;" Με ρωτάει.
"Πώς πήγε το σχολείο;" Τον ρωτάω.
"Καλά... Γιατί ρωτάς;"με ρωτάει εκείνος.
"Όχι τίποτα απλά άκουσα ότι σήμερα πήγατε εκδρομή ενώ εσύ είπες ότι ήσουν στο σχολείο και όταν με πήρες τηλέφωνο είχες διάλειμμα" του απαντάω και εκείνος με κοιτάει."Λοιπόν... Τώρα που ξέρω ότι δεν πήγες σχολείο και ότι δεν εμφανίστηκες καν στην εκδρομή θα μου πεις που ήσουν;"τον ρωτάω.
"Τι ξέρεις ακριβώς;" με ρωτάει εκείνος.
"Ότι μου λες ψέματα Άρη .. και δεν είναι η πρώτη φορά.. και εχθές δεν πήγες στον αδερφό σου... Μιλήσαμε και μου είπε ότι δεν σε είδε καθόλου' του απαντάω.
"Πήρες τον αδερφό για να δεις αν έχω πάει;" Με ρωτάει.
"Όχι βέβαια... Εμπιστοσύνη σου είχα.. εκείνος πήρε στο κινητό σου και είπε ότι δεν σε έχει δει... Αν θες μπορείς να δεις και την κλήση" του απαντάω.
Ακουτε εκεί...θα πάρω εγώ για να δω αν είναι με τον Νίκο..
"Όχι σε πιστεύω" μου λεει.
"Εσύ έχεις να μου πεις κάτι;" Τον ρωτάω αλλά δεν απαντάει. "Άρη..γιατί μου λες ψέματα; Γιατί δεν λες την αλήθεια; Ακόμα δεν αρχίσαμε και εσύ ξεκίνησες τα ψέματα; Αν λες από τώρα ψέματα μετά τι θα γίνει;" Τον ρωταω.
"Ας το τελειώσουμε εδώ Λίζα" μου λέει μόνο.
"Τι; Αντί να στο πω εγώ αυτό μου το λες εσύ;" Τον ρωτάω.
"Ναι... Δεν σου αξίζω... Δεν σε κάνω ευτυχισμένη... Σου αξίζει κάποιος πολύ καλύτερος" μου απαντάει.
"Ναι... Το θέμα είναι ότι νόμιζα ότι εσύ ήσουν ο καλύτερος αλλά τελικά είσαι σαν όλους τους άλλους" του λέω.
"Φύγε" του λέω μετά από λίγο αφού δεν μιλούσε καθόλου.
"Φύγε" του λέω ξανά φωναχτά και εκείνος φεύγει. Πήρα τηλέφωνο την Άννα.
"Ελα από εδώ τώρα"

Μεριά Άρη

Με έδιωξε. Έφυγα. Δεν της είπα τίποτα άλλο. Αρκετά σκατα τα έκανα. Έβγαλα το κινητό από την τσέπη μου..
"Ελα Έλενα" λεω.
"Τι έγινε;" Με ρωτάει.
"Ελα εκεί που ήμασταν πριν" της απαντάω..
"Έγινε κάτι;" Με ρωτάει.
"Ναι... Θέλω να σε δω" της λέω και εκείνη κλείνει το τηλέφωνο.
Δέκα λεπτά μετά ήταν εκεί.
"Τι έγινε ;" Με ρωτάει ανήσυχη..
"Είμαι ηλίθιος"της απαντάω.
"Άρη μου... Κοίταξε με... Και πες μου τι έχει γίνει" μου λέει εκείνη.
"Την χώρισα" της απαντάω.
"Την Λίζα; Γιατί ρεε Άρη;" Με ρωτάει.
"Έλενα... της είχα υποσχεθεί ότι αν ποτέ την πληγώσω εγώ θα είμαι αυτός που θα φύγω από κοντά της.. ούτε μια εβδομάδα δεν ήμασταν μαζί και εγώ της έλεγα ψέματα την στεναχώρησα... Δεν είμαι για εκείνη. Της αξίζει κάποιος πολύ καλύτερος" της λέω.
"Γιατί δεν της είπες την αλήθεια; Γιατί ψέματα; Άρη δεν θα μπορούσες να της το κρύβεις για πάντα... Κάποια στιγμή θα μάθει... Και είναι καλύτερα να το μάθει από εσένα"μου λέει η Έλενα.
Έχει δικιο...αλλά δεν μπορώ να της πω την αλήθεια. Δεν γίνεται.
"Το ξέρω... Αλλά δεν μπορώ... Δεν το καταλαβαίνεις; Δεν μπορώ" της λέω.
"Άρη... Την Λίζα την αγαπάς... Και ποτέ δεν έχεις αγαπήσει έτσι.. μην την αφήσεις για κάτι που έτσι και αλλιώς θα μάθει κάποια στιγμή" μου.
"Κάποια στιγμή... Αυτή η στιγμή δεν θα είναι τώρα όμως" της λέω.
"Γιατί είσαι ξεροκέφαλος.... Μέχρι να αποφασίσεις εσύ να της πεις την αλήθεια εκείνη μπορεί να έχει βρει άλλον" μου λέει.
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί.
"Την αγαπάω... Θέλω να είναι ευτυχισμένη... Κοντά μου δεν θα είναι" της εξηγώ.
"Δεν θα ασχοληθώ άλλο... Έτσι και αλλιώς πάντα κάνεις του κεφαλιού σου" μου λέει.
"Φεύγω τώρα γιατί έχω δουλειά" μου λέει και αφού μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο φεύγει.
Σκατα τα έχω κάνει..

Μεριά Λίζας

Η Άννα μετά από δέκα λεπτά ήταν στο σπίτι μου.. άνοιξα την πόρτα και μόλις είδε ανησύχησε παρά πολύ.
"Λίζα γιατί κλαίς;" Με ρωτάει αλλά δεν της απανταω. "Λίζα μιλά μου... Έπαθε κάτι ο Παύλος;" Με ρωτάει μετά.
"Ο Άρης" της λέω τελικά..
"Ο Άρης τι;" Με ρωτάει.
" Του μίλησα για αυτό που λέγαμε και το μόνο που είπε ήταν να το τελειώσουμε εδώ" της απαντάω και εκείνη έρχεται και με αγκαλιάζει.
"Κοριτσάκι μου... Μην κλαίς" μου λέει.
"Ήταν και αυτός σαν όλους τους άλλους... Μόλις τα βρουν δύσκολα φεύγουν" της λέω.
"Λίζα μην κλαίς... Θα βάλω και εγώ τα κλάματα" μου λέει η Άννα.
"Ούτε που κάθισε στο να μου πει έστω την αλήθεια" της λέω.
"Αχ Λίζα σταμάτα.. έλα εδώ" μου λέει και σηκωνομαστε από τον καναπέ." Αν θες να κλάψεις βάλε ταινία.." μου λέει.
"Έχω τον Τιτανικό στο δωμάτιο να το φέρω;" Την ρωτάω και έχω σταματήσει να κλαίω.
"Να το φέρεις"μου λέει και πάω στο δωμάτιο.
Παίρνω την ταινία κουβέρτες πάω στην κουζίνα παίρνω πατατάκια και ξαπλώνω στον καναπέ.
Τι ωραίο που είναι να αγαπιούνται έτσι δύο άνθρωποι.. αυτά Λείπουν από την ζωή. Οι σωστοί άντρες. Γιατί να μην είναι όλοι σαν αυτούς στις ταινίες; Δεν υπάρχει αγάπη. Αυτά που βλέπουμε στις ταινίες μόνο στον ύπνο μας θα τα ξανά δούμε γιατί στην πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετικα τα πράγματα.

----------------------------------------------------------------------
Χευ

Τι κάνετε;

Να και αυτό το κεφάλαιο

Ελπίζω να σας άρεσε αν και με αυτά που έγιναν δεν νομίζω να σας άρεσε και τόσο.

Ελπίζω το επόμενο να είναι καλύτερο.

Τα λέμε στο επόμενο λοιπόν.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋💋💋💋💋