Δεν Σου Αξίζω

Κεφάλαιο 26

Είμαστε είδα στην Ρόδο. Ήμουν τόσο κουρασμένη από το ταξίδι που μόλις φτάσαμε έπεσα για ύπνο.
"Παναγία μου" λέω όταν ξυπνάω και βλέπω τον Άρη να κάθεται δίπλα μου.."τι κάνεις εσύ εδώ;"τον ρωτάω.
"Ήθελα να μιλήσουμε" μου λέει.
"Να πούμε τι;" Τον ρωτάω.
"Έχουμε πολλά να πούμε" μου απαντάει.
"Εγώ νομίζω ότι δεν έχουμε να πούμε τίποτα" του λέω.
"Έχουμε"μου ξανά λέει.
"Εγώ δεν έχω να πω κάτι... Ότι είχα να πω το είπα πριν καιρό....εσύ έχεις κάτι να πεις;" Τον ρωτάω.
"Ναι έχω" μου απαντάει.
"Ααα ναι; Τι έχεις να πεις; Ότι δεν ξέρει τι θέλεις; Ότι την μια είσαι ερωτευμένος μαζί μου και την άλλη σου περνάει... Ότι μου άξιζε ότι έπαθα.. ότι ήμουν τόσο ηλίθια που σε πίστεψα... Τι από όλα αυτά να μου πεις;" Τον ρωτάω.
"Ξέρεις γιατί το έκανα όλο αυτό;" Με ρωτάει εκείνος.
"Θα έπρεπε;" Τον ρωτάω εγώ.
"Σου είχα πει αν ποτέ σε πληγώσω θα φύγω από κοντά σου" μου λέει.
"Εγώ δεν ήθελα να φύγεις από κοντά.. να μου εξηγήσεις γιατί μου είπες ψέματα ήθελα...μόνο αυτό...αλλά εσύ... Απλά έφυγες" του λέω.
"Δεν μπορούσα να σου εξηγήσω" μου λέει.
"Και τότε γιατί είσαι εδώ τώρα;" Τον ρωτάω.
"Γιατί νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μάθεις"μου απαντάει.
"Τι να μάθω;" Τον ρωτάω.
"Ποιά είναι η Έλενα και τι σχέση έχει μαζί μου" μου απαντάει.
"Δηλαδή θες να μου πεις ότι μετά από 3 μήνες θα μου εξηγήσεις τα πάντα; Τι να το κάνω τώρα; Τώρα είναι αργά" του λέω.
"Η αδερφή μου πέθανε Λίζα" μου λέει και μένω κόκαλο...
Τι είπε τώρα;
"Άρη τι λες; Ποια αδερφή; Εσύ έναν αδερφό έχεις" του λέω.
"Ήταν 18 χρόνων όταν πέθανε... Είχε καρκίνο... Εγώ ήμουν 13 και ο Νίκος 14... Μας αγαπούσε πάρα πολύ... Η Έλενα ήταν η καλύτερη της φίλη.. ήταν κάθε μέρα στο σπίτι μας... Ήταν και αυτή σαν αδερφή μου... Πριν πεθάνει η Στέλλα το πρώτο πράγμα που ζήτησε ήταν να μας προσέχει και να μας αγαπάει η Έλενα....και αυτό έκανε... Έχει πάρει την θέση της Στέλλας"μου εξηγει και είναι έτοιμος να κλάψει.
"Άρη.... συγγνώμη.δεν....δεν ήξερα... Δεν φαντάστηκα.... Ότι και να πω θα είναι πολύ λίγο" του λέω.
"Μην ζητάς συγγνώμη ...δικό μου είναι το λάθος.... έπρεπε να σου το είχα πει νωρίτερα....αλλά δεν μπορούσα... Ακόμα πονάει" μου εξηγεί και εγώ τον αγκάλιαζω.
"Είσαι τα πάντα για εμένα Λίζα .. ποτέ δεν έπαψα να αγαπάω και αυτό που έκανα ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου ..και τώρα εσύ είσαι με άλλον" μου λέει.
"Ρεεε χαζε... Επίτηδες το έκανε ο Αχιλλέας... Είναι απλά φίλος" του λέω.
"Άρα;" Με ρωτάει.
"Άρα τι;" Τον ρωτήσω εγώ.
"Μπορώ να έχω μια δεύτερη ευκαιρία;" Με ρωτάει.
"Δεν ξέρω Άρη...θα το σκεφτώ" του λέω.
"Τι να σκεφτείς μωρέ..αφού μ αγαπάς και το ξέρω" μου λέει.
"Χμμμμ δείξε μου την αγάπη σου" του λέω και εκείνος πέφτει από πάνω μου και αρχίζει να με φιλάει.... Πόσο μου έλειψαν τα φιλιά του... Με τα πολλά... Καταληξαμε ξανά μαζί.. και ελπίζω να μην το μετανιώσω αυτή τη φορά.  Έμεινε μαζί μου και με είχε αγκαλιά για λίγη ώρα και μετά σηκωθηκαμε να πάμε μια βόλτα. Ξαφνικά εκεί που περπατούσαμε με σταματάει.
"Κλείσε τα μάτια σου" μου λέει.
"Γιατί;" Τον ρωτάω.
"Κλειστα" μου λέει ξανά και το κάνω.
Αφήνει κάτι στο χέρι μου. Δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι.
"Άνοιξε" μου λέει και βλέπω στο έχει μου ένα κολιέ με τα γράμματα Α και Λ...
"Χρόνια πολλά" μου λέει.
"Πού το θυμήθηκες; Μέχρι και εγώ. Το είχα ξεχάσει"του λέω
"Δεν ξεχνάω εύκολα" μου λέει και τον φιλάω.
"Είναι πολύ όμορφο... Σ Ευχαριστώ"του λέω.
"Έχουμε και έξοδο το βράδυ" μου λέει.
"Ουαου" του λέω.
"Μια φορά γίνεσαι 18"μου λέει.
"Πάμε στο ξενοδοχείο τότε να ετοιμαστω" του λέω.
"Πάμε" μου λέει και πάμε από το ξενοδοχείο.
Έτοιμαστηκα μαζί με την Άννα και κατά τις 10 βγήκαμε έξω... Μείναμε μέχρι τις 12 σε ένα μπαρ και μετά γυρισαμε στο ξενοδοχείο.. ήπια λίγο παραπάνω από όσο έπρεπε αλλά νταξει καλά είμαι. Στο δωμάτιο μαζί μου ήρθε ο Άρης και η Άννα πήγε στον Δημήτρη.
"Άρη.... Σε θέλω"του λέω.
"Είσαι μεθυσμένη" μου λέει εκείνος.
"Σε θέλω σου λέω"του ξανά λέω.
"Λίζα... είσαι μεθυσμένη... ξάπλωσε" μου λέει.
"Ελα μαζί μου" του λέω και εκείνος με ρίχνει στο κρεβάτι.
"Λίζα.... Είσαι σίγουρη για αυτό που πάμε να κάνουμε;" Με ρωτάει.
"Ναι" του απαντάω.
"Είσαι μεθυσμένη...δεν ξέρεις τι θες" μου λέει.
"Ξέρω πολύ καλά τι λέω....και δεν είμαι μεθυσμένη"του λέω και εκείνος με φιλάει. Με τα πολλά καταλήξαμε να το κάνουμε... Δεν ήμουν μεθυσμένη. Ήξερα τι έλεγα. Και ήθελα. Δεν θα μετανιώσω για αυτό. Έτσι νομίζω τουλάχιστον.

______________________________________________

Χευ

Τι κάνετε;

Ανέβηκε και αυτό το κεφάλαιο λίγο αργά βέβαια.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋💋💋