SEN GİDELİ
Sen gidince
Değişti mevsim
Yeşildi ağaçlar
Yapraklar gazele döndü
Baharı severdim düşmanım oldu
Kışlarla düşmandık dost olduk
Sen gidince
Değişti renkler
Maviydi rengin
Barıştın
Özgürlüktün
Sonsuzluktun
Sonunda gittin
siyah rengim oldu
Sen gidince
Kendime kızar
Dünyaya küser oldum
Sesin nefesimken
Nefessiz kaldım
Kaldım mahşer ortasında
Mahşerde yalnız kaldım
Sen gidince
İçimden kan
Canımdan can gider oldu
Oldu mu şimdi gitmelerin
Beni öksüz bırakmaların
Neyse ki bir mezar taşı buldum
Sahipsiz
Kendimi karanlık kuyuda buldum
Yani öldüm
16.06.2017
Şükrü Çanku
YOU ARE READING
BEN YİNE DE BEKLERİM
PoetryHer gece binlerce akrep Sensizliğin zehrini damıtsa da yüreğime Leş kargaları didiklese de tüm bedenimi İdam sehpaları kaysa da Her saniye ayaklarımın altından Bir belirsizliğin orta yerinde Kala kalsam da bir başıma Kalbim mengeneyle...
