Gecedir
Karanlık ecele pusu kurmuştur
Kardır soğuktur
İlikler üşümektedir
Birileri yutkunur
Yoksulluğun ağıdı yakılır
Hıçkırık sesleri yankılanır park köşesinde
Sıcak gözyaşları akar babanın gözünden
Kolunun altında yarım somun ekmeği
Kaç gün önceden atılmış çöpe
Çekiç vursan kırılmaz kupkuru
Doyurur mu üç öksüz çocuğu
Sorar kendi kendine
Cevabını bilmesine rağmen
Bebebeler üşümektedir
Soba var odun yok
Tabak var yemek yok
Emek var karşılığı yok
Umut var ekmek yok
Yine de yaşamak gerek
Yaşatmak
Yeşertmek umudu
Zulme
Sömürüye
Açlığa
Açıklığa
Azrail'e inat
Ve
Nasırlı ellerine bakar
Gecenin zulmü yüreğine batar
Hıçkırıkları toprağa akar
Elinin tersiyle yaşları siler
Yekinir
Doğrulur
Ağır aksak adımlarla
Eve yönelir
Kapı gıcırtısı
Loş ışık
Ve
Açlıktan
Soğuktan büzüşen üç ceset
Ekmek düşer koltundan
Yer yarılır yerinden
Şehir sarsılır çığlıktan
Ve
Babalar utanır babalığından
Şükrü ÇANKU
12.05.2018
YOU ARE READING
BEN YİNE DE BEKLERİM
PoetryHer gece binlerce akrep Sensizliğin zehrini damıtsa da yüreğime Leş kargaları didiklese de tüm bedenimi İdam sehpaları kaysa da Her saniye ayaklarımın altından Bir belirsizliğin orta yerinde Kala kalsam da bir başıma Kalbim mengeneyle...
