Beni sen öldürmelisin
Kendi ellerinle
Sabaha karşı
Gün doğarken
Kara saplı bir hançeri
Ellerin titremeden saplamalısın yüreğime
Solmalı yüzümdeki acı çizgiler
Zangır zangır titremeli bacaklarım
Sonra yüzükoyun düşmeliyim toprağa
Beni sen öldürmelisin
Kendi ellerinle
Bir kuşluk vakti
İki yanı keskin kılıcı
Buynumun ortasına indirmelisin
Şarap renginde kanım
Akmalı kaldırımların göğsüne
Bir yaprak gibi düşmeli kafam
Ayaklarının dibine
Beni sen öldürmelisin
Kendi ellerinle
Güpegündüz
Gün ortasında
Bir silahı dayayıp anlıma
Korkmadan basmalısın tetiğe
Beynimin parçaları yapışmalı duvara
Bir kan nehri akmalı
Kaşlarımın arasından
Sarsılarak yığılmalıyım duvar dibine
Beni sen öldürmelisin
Kendi ellerinle
Bir gece vakti
Geçirip iki elini boğazıma
Bir mengene gibi sıkmalısın
Patlıcan moruna dönmeli yüzüm
Bir karış dışarı çıkmalı dilim
Ama gözlerimi kapatma
Ki
Gözlerimin en son gördüğü gözler
Gözlerin olsun
Şükrü ÇANKU
11.07.2018
YOU ARE READING
BEN YİNE DE BEKLERİM
PoetryHer gece binlerce akrep Sensizliğin zehrini damıtsa da yüreğime Leş kargaları didiklese de tüm bedenimi İdam sehpaları kaysa da Her saniye ayaklarımın altından Bir belirsizliğin orta yerinde Kala kalsam da bir başıma Kalbim mengeneyle...
