Utanırım
Seni aç
Arkasız
Sahipsiz bıraktığıma
Gökdelenler dikerken birileri
Demir büker nasırlı ellerim
Birkaç zeytin
Biraz peynir
Bir de sıcak somun poşetimde
Gelince aklıma ekmek bulamayanlar
Somunun buğusundan utanırım
Hayat bu diyemem
Anlatamam yokulğu küçücük yüreğine
Kimilerinin doya doya yediğini tüm dünyayı
Kimilerinin koca dünyada hiç doyamadığını
Anlayacaksın bir gün elbet
Anlatamadıklarımı
Emekçilerin alın terlerinin
Nasıl sömürüldüğünü
Gencecik çocukların savaşalarda
Nasıl düştüğünü kara toprağa
Nasıl da acıktığını insanlığın sevgiye
ve barışa
Savaşın gölgesinde
Nasıl tutunduğunu umuda
Büyüyeceksin
O zaman anlayacaksın
Anlatamam
Utanırım
ŞÜKRÜ ÇANKU
05.03.2018
ESTÁS LEYENDO
BEN YİNE DE BEKLERİM
PoesíaHer gece binlerce akrep Sensizliğin zehrini damıtsa da yüreğime Leş kargaları didiklese de tüm bedenimi İdam sehpaları kaysa da Her saniye ayaklarımın altından Bir belirsizliğin orta yerinde Kala kalsam da bir başıma Kalbim mengeneyle...
