BEN YİNE DE BEKLERİM

BABAM

BABAM ÖLDÜ ANNE

Benim babam öldü anne

Dokuz ocaktı

Hava soğuktu

Dışarıda kar yağıyordu

Soğuk iliklerimize işliyordu

Hastahanedeydik hınca hınç kalabalık

Ben ve babam

Oturuyordu sandalyede yüzünde hayat endişesi

Muayene olcaktı ümidi avuçlarında

Boğazı kurumuştu acıları yutkunmaktan

Bir su istedi içmek için

Bilemedi

İstediği son suyu içemeyeceğini

Ben de bilemedim

Peki dedim

Kantine yöneldim

Dönüp baktığımda

Hiç kimseye eğmediği başı yana

Dünyaya güzel bakan gözlerinden gözlüğü

Harama uzanmayan elleri boşluğa düştü

Düştü koca bir çınar yaşamın kıyısından uçuruma

Oradakiler koşuştular sağolsunlar

Yardım ettiler güçleri yettiğince

Doktorun odasına taşıdık

Yığılı bir cesetti sanki bedeni

Ellerini tuttum

Ellerinde ölümün soğukluğu dolaşıyordu

Kalp masajı yapıldı öce tektar atar diye

Mavi kod çalındı

Doktorlar hemşireler içeri doluştu

Beni dışarı çıkarttılar

Epey bekledim

Sedyeyle babamı yoğun bakıma aldılar

Ben diz çöktüm yoğun bakım kapısına

İçimden endişeler korkular

Gözümden yaşlar akın etti

Kırk dakika sonra bir doktor çıkageldi

Hastanın yakını kim dedi

Benim, oğluyum dedim

Üzgünüm başınız sağ olsun

Ne yapacağımı bilemedim

Önceleri hiç yakınım ölmemişti

Göğsümde yanardağlar patlamamıştı

İlk babam öldü anne

Canımın canının diğer yarısı

En yakınım

Dışarda belalı bir kar yağıyordu

Ben avuçlarıma ağlıyordum

İçime cam kırıkları batıyordu

Gelen geçen bana acıyordu

Benim de içim çok acıyordu anne

Anne benim babam öldü

09.01.2013

Şükrü ÇANKU