BEN YİNE DE BEKLERİM

SAVAŞIN KOLLARI

Uzundur savaşın kolları

Amerika dan Orta Doğuya uzanan

Hayretimce pek hoyrat

Çocuk yüreğimde çok zalim

Kusursuzca acımasızdır savaş

Ne geçmişime mütevazi duygusu

Ne bu günüme hürmetkar saygısı

Ne de geleceğe övgüsü vardır

Sarar her yanımı örümcek ağı sanki

Ekmeğimi katıksızca böler

Keser suyunu çeşmelerimin

Tüketir uykularımı en tatlı yerinden

Kanatır kadavrada hücrelerimi

Kınında çürütür kılıcımı

Keskinliğini yitirir sevmeye olan harcımı

Büyütür içimde insanlığa hıncımı

Üstüme yığar toprak damların tozunu

Bir çadırda aratır aradığım huzuru

Ne utandırır Munzuru

Ne de mutlu eder Hınzırı

Doğumunu kutlamadan alır en küçük kardeşimin ruhunu

El değmemiş geçmişimi

Hesapsızca yaşadığım anımı

Hayalini kurduğum yarınımı alır

Annemi alır götürür bir seher vaktinde

Babamı bir kurşuna hedef ettirir gün ortasında

Kimi gülmede şimdi dünyanın haline

Kimi ağlamkta ölenlerin yasında

İçime düşmeyen bombaları düşürür beynime

Üşüşmüş dünyanın her yerine heyheyler

Üşür kundakta bebeler temmuz sıcağında

Utanmaz zafer kazanan ben beyim diyen beyler

Seni düşünmeden edemem kalbimin orta yerinde

Ya da yanarken bedenin bir yangın ortasında

Kurşuna hedef olurken mahsum hayallerin

Şarapnelde parçalanırken umutların

Seni ben bir bombanın patlamasında değil

Bir çiçeğin kokusunda yitirmek isterim

Seni ben savaşın kollarında değil

Özgürlüğün avuçlarında bulmak isterdim

31.10.2017

Şükrü ÇANKU