- 38 -

803 27 6
                                    

#DAWReconcile

Since yesterday, hindi ako lumalabas ng kwarto ko. I just don't want to bump into Mickey. Hindi rin kami sabay umuwi kahapon at hindi rin kami sabay pumasok lngayon. He called a different driver at nauna siyang umalis sa bahay.

Awkward, and it was hard because I had to sit behind Mickey and beside Laverne. Henry, on the other hand, was whispering, "Go on. Kausapin mo na."

I looked at both of them. Si Mickey ay naka-suot ng earphones, habang sa Laverne ay busy na nakikipag-usap sa iba kong mga kaklase. I sighed. Ang hirap mag-sorry.

Umiling ako kay Henry tapos ibinalik ko na lang ang atensyon ko sa ginagawa kong reaction paper for History. Wala kasing teacher na pumasok kaya nag-iwan na lang ng homework na due bukas. Yung iba hindi gumagawa pero para lang maalis ang atensyon ko sa pagkaguilty ko, sisimulan ko na lang.

Habang nagsusulat ako, biglang bumuga ang malakas na hangin galing sa bintana. Napatingin ako duon at bago ko maibalik ang atensyon ko sa ginagawa ko, napabalik ako ng tingin sa labas. Tanaw kasi mula dito yung terrace ng kabilang building.

There was a person, standing and facing in this direction. I don't know if it is a he or a she dahil nakasuot ito ng black na hoodie. Hindi ko din sure kung namamalikmata lang ba ako kaya tumayo ako para sana lumapit sa bintana at mas makita ko pa. Pero nung makalapit ako, wala na.

"Huy, anong tinitignan mo?" Tanong ni Henry.

"Wala. Akala ko may tao." I said and pointed where I saw the figure.

"Hala ka Nice. Sabi nila may multo daw duon sa kabilang building, lalo na sa floor na katapat natin." Nananakot na sabi niya.

"Naku Henry, tigilan mo ako. I don't believe in ghosts." I said. But the truth is, it felt creepy. Kinakabahan ako kasi feeling ko nanaman may sumusunod sakin. It hasn't been that long since everything happened. The fear of having someone follow me everywhere is still here.

"Fine." He said and played with his iPad.

I rolled my eyes before going back to my seat. Napansin kong wala na si Mickey at Laverne, where did they go?

"Hey. Sama ka?" I asked Henry.

"Saan?"

I smiled and just went on my way. Mabilis naman siyang sumunod sakin. I hoped, kahit papaano ay nasa quarters sila. Hindi ko kasi alam kung pumupunta pa sila doon, kasi ako hindi na. I just stay outside, infront of the door. But I needed to try my luck, pupunta ako doon to check if they're there.

Henry quietly followed me, while I walked nervously.

Nung makarating kami sa pinto, huminga ako ng malalim bago itry na iopen yung doorknob. Then it clicked! It means may tao. Tumingin ako kay Henry at nginitian ko siya.

"I'll reconcile with them, dito ka lang." I said.

"Bakit? Anong meron sa loob? Diba bodega yan?" He asked.

Umiling ako, "I'll explain later."

Dahan dahan kong tinulak yung pinto at pumasok ako sa loob. The place still looked the same at walang nagbago, only that the owner of this quarters is gone.

As I walk inside, I heard voices of two people talking.

"When will we tell her?" Laverne asked.

"Soon. Kapag maayos na lahat." Mickey said.

"But she's hurting." She said, like begging.

"It's what he wants."

Then it hit me. They were talking about me.

DARK and WILD || {k.taehyung} ✔Where stories live. Discover now